बिलख्ख बन्द हटाइ आउ यस पाली
बादल कालो हटाइ आउ यस पाली
झगडा सधैं नेताको निजी स्वार्थ बिच
विधान लेख्न खटाइ आउ यस पाली
भाषण मात्र यिनको सिन्को भाच्ने छैन
बेकामी डाँडा कटाइ आउ यस पाली
बिग्रेको काम सुधारी एक एक गरी
खराबी सबै छटाइ आउ यस पाली
दिक्दारी फाली उमङ्ग भरी नयाँ साल
महङ्गी अली घटाइ आउ यस पाली
तिम्रा ती अधर खोल न शान्ति,
एक वचन मिठो बोल न शान्ति !
आतुर छन् हेर्न करोडौँ आँखा,
मुहारमा मुस्कान घोल न शान्ति !
जुनीभर सक्छु खापेर बोक्न,
मैँमाथि पीडा ढोल न शान्ति !
ल भयो त्यो नि चाहान्नौ भने,
बाल्दिन्छु आगो पोल न शान्ति !
कति हो तिम्रो मुस्कानको मूल्य?
यो 'सागर' बरू मोल न शान्ति !
आफ्नै घरमा लगाई आगो न्यानो ताप्न थाले
मेटन तिर्खा रेटि गला हेर अंजुली थाप्न थाले ।।
चोट कस्तो छ, गहिरो कति छ भनेर नै संधै
घाऊ कोत्याई कोत्याई नै सबैले नाप्न थाले ।।
विवेक बुद्धिमा घाम लाग्न जब छोड्यो सबैको
अकल्पनिय अवस्थाले देश समाज चाप्न थाले ।।
चुपचाप चारैतिर विरोधको धुन कहीं केहि छैन
अराजकता , त्रासदी तब झन झन फ़ाप्न थाले ।।
मान्छे सबै एउटै हुन्छन, नसोधन जात मेरो ।
हाङगा बाटै फुल्छु फल्छु, नसोधन पात मेरो ।।
हासो खुशी सबै बरा बरी हुन्न यहाँ मातिएर ।
सबै जित्ने आट गर्छु , नसोधन बात मेरो ।।
सुख दु:ख जिन्दगी हो हुन्न यहाँ आतिएर ।
काठयाङ्ग्रिने चिसो हुँदा, नसोधन रात मेरो।।
भदौरे को भेल झै बग्दा हुन यहाँ पातिएर ।
ससार हेर्ने एउटै आँखा, नसोधन घात मेरो।।
तेस्रा हुन जित्नुपर्छ दोस्रा हुन हार्नुपर्छ
जिन्दगीमा धेरै इच्छा पूरै नभै मार्नुपर्छ
बास खोजी हिँडेपछि जमिन त मिलीहाल्छ
रात भने कैलेकाहीँ भोकै पनि टार्नुपर्छ
बाध्यताले थिचेपछि निष्ठा पनि निलीहाल्छ
वाचा कसम कैलेकाहीँ वरपर सार्नुपर्छ
नभए नि आँखा सामु सम्झनाले चिलीहाल्छ
विश्वासको पुलबाट माया मोह तार्नुपर्छ
यात्रा सँधै किन हिन्थ्यो सोचेजस्तो गोरेटोमा
मूलबाटोमा हिँड्ने भए अग्लोहोचो खार्नुपर्छ
अघि बढ्दै जान सक, तय गर बाटाहरू,
कतै चोटहरू भए, बस्दै जाऊन् खाटाहरू !
नयाँ बोट उमारेर, फुलाउनू फलाउनू,
फेला परून् सजिलै र, फुट्दै जाऊँन् राँटाहरू !
मान्छेको यो जिन्दगानी, कारोबारमै बित्ने हो कि?
घाटाले मन दुख्या' भए; पूर्ति होऊन् घाटाहरू !
जीवनको बोझ उठाउन, आफन्तको आड चाहिन्छ,
आएपछि जाने हामी, पर्नै हुन्न फाटाहरू !
थाहै नदि' हामीलाई, पालोफेरो गर्दा रै'छन्,
अब भने आइरहून्, सब उज्याला पाटाहरू !
के सम्झन्छन् अरू?म त, जिन्दगानी गोठ सम्झिन्छु,
दरिला भै' रहून् सारा, साटा अनि भाटाहरू !
नेपालिका हर दु:ख, फालेर आउ नयां वर्ष
छिया छिया मनलाई, टालेर आउ नयां वर्ष
पुरानोलाई सिध्याउदै, नयां काम शुरु गर्न
केही राम्रा योजना ति, थालेर आउ नयां वर्ष
बिकृति र बिसगंति, नैराश्यलाई हटाउदै
उत्साह उमगं मन भित्र, पालेर आउ नयां वर्ष
अबरोधले सकिएन, कुनै काम पुरा गर्न
जोशिला ति पाईलाहरु, चालेर आउ नयां वर्ष
धनिलाई मात्र हैन, मजदुर अनि गरीबलाई
पुग्छ भने थोरै खुशि, हालेर आउ नयां वर्ष
नव वर्ष खुशी बनी, सबको मनमा फुली देउ ।
बुद्दको शान्तीफैलाई, सबको मनमा डुली देउ ।।
नयाँ बिचार उमँग मा, बषन्तको पालुवा भई ।
हासो छर्दै वर्ष भरी, सबको मनमा झुली देउ ।।
के युवा के प्रौढ के महिला, के पुरुष सबैलाई ।
प्रगतिको बाटोलाग्न, सबको मनमा घुली देउ ।।
यहाँ भाई भाईको झगडामा, देश रगताम्य भो ।
शान्तीको नै बिउरोपी, सबको मनमा हुली देउ ।।
रिस राग इर्ष्या फाल्न लगाइ,स्वछमनले फेरी ।
उन्नती मा डोर्याएर, सबको मनमा चुली देउ ।।
मान्छे पुज्दै भाक्छ देबी, चाल चलन अनौठो
आस्था टुट्दा झाँक्छ देबी, चाल चलन अनौठो
शीला हो त्यो छैन नाता, कर्म सुखि भनी हिड्छ
बल्झे ब्यथा डाक्छ देबी, चाल चलन अनौठो
तड्पाईमा देह जल्दा, मन्दिर र मठ खोज्दै
अंगालोले ढाक्छ देबी, चाल चलन अनौठो
मान्छे कस्तो स्वार्थि याहाँ, ठोक्छ शिर दु:ख पर्दा
ढोग्दै ढुंगा ताक्छ देबी, चाल चलन अनौठो
मृत आत्मा फुल्थे होला रीत दिए देखि !
मनमा बाहार झुल्थे होला प्रीत लिए देखि !!
जति दुख गरे पनि तिमी बिना म कहाँ !
जिबन सुबाश खुल्थे होला शीत पिए देखि !!
थाहा पाए आज प्रेम दुइ आत्माको घर !
योबन आभास डुल्थे होला मीत जिए देखि !!
खोले हुन्छ मन मेरो तिम्रै आशामा छु म !
जोबन प्यास चुल्थे होला गीत सिए देखि !!
