परेली त्यो भिजाएर ''आँशु'' कतै झार्दैछौकी ?
आँफै चित्त दुखाएर ''आँशु'' कतै तार्दैछौकी ?
अस्ति सम्म राम्रै देखे हिजो आज अर्कै भयौ
बस्तीछोडि अन्तैबास ''तीमि'' कतै सार्दैछौकी ?
मन खोली बोल्थ्यौ सधैं थाहै नपाई फेरियौ
पलभर माया सम्झी ''तीमि'' कतै मार्दैछौकी ?
जीवन हाक्ने सारथी भने जस्तो नभेटाउदा
थकित जीवन सङ्ग ''आँफै'' कतै हार्दैछौकी ?
स्वार्थी कोही आएरनै तिम्रो खुशी लुट्यो भन्दै
हासो खुशी अरुसङ्ग ''आफै'' कतै बार्दैछौकी ?
थाहा छ म अस्ताउदैछु अब
थकित्थे र सुस्ताउदैछु अब
भित्र धेरै जलन् बढी रहेछ
नशा थोरै चुस्ताउदैछु अब
देखे दुर मन्जिल जो शिखर
बाटो लामो पश्च्ताउदैछु अब
अलीकती हो म मात्माछु आज
आफ्ना पाउ लर्खराउदैछु अब
कस्तो कुरा अचम्मकाथे सबै
बेहोशिमै मुस्का'उदैछु अब
देऊ त तिम्रो गालाको लाली गीत लेखी दिन्छू,
कागजमा काजल पोख प्रित लेखी दिन्छु ।
नाकको नागमणी फुली आहा कस्तो झिलमिलाको,
म त अँधेरीमा जुनकिरीको जीत लेखी दिन्छु ।
लालुपाते ति ओठमा देख्दा लाजको नौलो लाली,
भैदिन्छू सातै रंग अनि नौलो रित लेखी दिन्छु ।
ति हातका गोरेटामा यो यात्री लाई हिड्न देऊ,
हर पाईलामा कसम तिम्रो मित लेखी दिन्छु ।
त्यो मुटुमा बस्न देउ हर धड्कन संग बाच्न देऊ,
जे जसरी जीवन जाओस् तर जादा जीत लेखी दिन्छु
मेरो इमान दुख्दैछ प्रवासीले के गर्न सक्छ र ?
मेरो सान झुक्दैछ प्रवासीले के मर्न सक्छ र ?
कति आए जंगली चोरहरु खै कता हराए ति ?
मेरो मान लुक्दैछ प्रवाशीले के छर्न सक्छ र ??
धेरै चोटी सम्हाले पदहरु खै कहाँ बिलाए ति ?
मेरो गान चुक्दैछ प्रवाशीले के चर्न सक्छ र ??
रुँदै छिन नेपाली आमाहरु खै आँशु पुछ्ने को ?
मेरो ज्ञान फुक्दैछ प्रवाशीले के पर्न सक्छ र ??
जुनै जोगी जिताए पनि राहत खै कस्ले दियो त ?
मेरो जमान भुक्दैछ प्रवाशीले के हर्न सक्छ र ??
न त टेक्ने हाँगो हजुर न समाउने डाली भेटें
भेट्नु भेटें जति भेटें हाँडीभन्दा काली भेटें
कहिँ गोरी कहिँ भैंसी कहिँ बत्तीसै बंगारे र
अलि राम्री भनाउदाकी ओठ भरिको लाली भेटें
कुखुराको जस्तो वैशमा सहि गलत छुट्टीएन
जब होसमा आएँ हजुर सबै केटी जाली भेटें
कैले पुर्व कैले पश्चिम चक्कर पनी काटेकै हो
गोलि ठुस्सा मुक्का-मुक्की अनि कैले गाली भेटें
आफ्नै मन केर्दाकेर्दै यो मंसिर नी गयो
तिम्रो बाटो हेर्दाहेर्दै यो मंसिर नी गयो
लौन छिटो ढिलो भयो भन्दाभन्दै मानिनौ
मैले मात्र टेर्दाटेर्दै यो मंसिर नी गयो
सजाएर दुल्हा बन्ने सपना ती मनमा
टाइसुट फेर्दाफेर्दै यो मंसिर नी गयो
व्यर्थै दुःख पायो वरै सिरानीले बेकार
तिमी भनी बेर्दाबेर्दै यो मंसिर नी गयो
नसोचेको आंधी-तुफान उठ्यो अनायासै
समयले निर्घातसंग चुट्यो अनायासै
सम्हालिदा-सम्हालिदै, भयो धुजा-धुजा
सपनाहरु काँच जस्तै फुट्यो अनायासै
आफु लागें पश्चिमतिर तिमि लाग्यौ पूर्व
आरम्भमै यात्रा हाम्रो छुट्यो अनायासै
गाँस्न खोजें अजम्बरी साइनो तिमीसंग
बाध्यताले जिन्दगि नै लुट्यो अनायासै
मनै रुवाई बाहिर हासो देखाउन गाह्रो हुन्छ
मुटु भित्र लागेको चोट सेकाउन गाह्रो हुन्छ
अथाह माया आफै भित्र लुकाउदै बाहिर
आफैलाई निष्ठुर बनाई लेखाउन गाह्रो हुन्छ
नयनमा तिमै्र तस्बिर मनभरीको सम्झनालाई
छैन भनि पर्दा लागाई छेकाउन गाह्रो हुन्छ
कहि कतै तिम्ले सानु बिर्सिएर गयौ भने
यो धर्तिमा मलाई पाईला टेकाउन गाह्रो हुन्छ
आज एउटा, यस्तो नाता, गाँस्ने बिचारमा छु
तिम्रो याद, दिलमा राखि, हाँस्ने बिचार मा छु
यो मनको, फुलबारीको, माली तिम्लाई मानि कन
ह्रदयमा, तिम्रो तस्विर, टाँस्ने बिचारमा छु
तिम्रो याद, दिलमा राखि, हाँस्ने बिचार मा छु
सिउँदो भर्न' तयार छु, साथ तिम्ले, दिन्छौ भने
तिम्रो लागि, मेरो जिवन, माँस्ने बिचार मा छु
मेरो प्रित एक दिन्को होइन मायाँ ।
दाँत घोची फाल्ने सिन्को होइन मायाँ ।।
ज्ञान गुन सधैं सधैं मनमा राखे ।
बिक्ने वस्तु खेस्रो बिल्को होइन मायाँ ।।
मन दुख्छ रुन्छ प्रेम धोखामा सते ।
भाँची फाल्ने सानो सिन्को होइन मायाँ ।।
गर्नु किन? झुटो बाचा स्वार्थमा आफ्नै ।
चुटी भुटी खाने तिल्को होइन माया ।।
