माया प्रेम छोडेर पहिचान को कुरा लेख ।
पुर्खा सङ्ग जोडेर पहिचान को कुरा लेख ।।
धेरै लेख्यौ वियोगमा मन जलेको कहानी ।
रुने मन फोडेर पहिचान को कुरा लेख ।।
आखीर केनै पायौ आलाप विलाप गरेर ??
सारा नाता तोडेर पहिचान को कुरा लेख ।।
हाम्रो सामु जिर्ण ईतीहास को उद्दार गरी ।
माली बनी गोडेर पहिचान को कुरा लेख ।।
सयौथुँगा जात जातिको आफ्नै कालान्तरछ।
आफु लाई मोडेर पहिचान को कुरा लेख ।।
स्वाभिमानी शिर झुकाउने हरु होसियार
शहिदको म्रित आत्मा दुखाउनेहरु होसियार
अन्यायको सन्धि सामन्तबादको बर्चस्व
नक्सा भित्रै सीमा लुकाउने हरु होसियार
भोग बिलाशिता हद भो हैकमबादी शोषण
कोशी र कर्णाली सुकाउने हरु होसियार
सँगिनका धार दोब्रिनेछ,अन्यायको पतन् हुँदैछ
नेपाली एकता रुकाउने हरु होसियार
उर्लिनेछ फेरी जन सागर गर्दै प्रतिबाद
पाल्तु देशद्रोही भुकाउने हरु होसियार
भावनाको खेलो गर्ने, चलनले खाईसक्यो
त्यस विरुद्ध आवाज दाग्ने, अव समय आईसक्यो॥
सपनाका व्यापारिले, स्वप्ना बेचि खाईसक्यो
त्यस विरुद्ध जेहाद छेड्ने, अव समय आईसक्यो॥
ठगिखाने जमात यो, हाम्रा सिरमा चढिसक्यो
त्यस विरुद्ध लडाई लड्ने, अव समय आईसक्यो॥
वेईमान यो जमात, नसुध्रिने भईसक्यो
त्यस विरुद्ध धावा बोल्ने, अव समय आईसक्यो॥
फेरि आज उस्ले भन्यो, एई मेरी सानी
कुटी हाम्रो दरबार, हामी राजा रानी
जब उ जिस्किन्छ, रिसाएर आँखा तर्छु
मस्किएर भन्न थाल्छ,साह्रै राम्रो बानी
तिम्रो लागि जे नि गर्छु,परे मरिदिन्छु
लिउ भन्छ हाँसो खुसी, तिमी छानी छानी
मरि लानु के नै छ र, लाउँ आजै माया
दुईदिने जिन्दगानी, कर्कलाको पानी
तिमी 'बिना' एक पल् नि, बाँच्न गाह्रो हुन्छ
सजाएर राख्छु भन्छ, आखाँभित्र नानी
दाजु भाईकै ज्यान लाने, पिली खारा नबनाउ
मुटु फुट्ने शंख फुक्दै, अब घारा नबनाउ
सपना ति सजाउदै, कल्पनामा हराउने
देख्दा राम्रा आकासका, जुन तारा नबनाउ
सबिंधान बन्ने आशा, साच्चै मर्न लागिसक्यो
आखा भित्र छारो हाल्ने, फोस्रा धारा नबनाउ
भट्याउन मात्र बन्ने, पुरा गर्नै नपर्ने ति
सुन्दा खेरी राम्रा लाग्ने, खोक्रा नारा नबनाउ
जनतालाई झुक्याउदै, पुरा गर्यौ आफ्नै स्वार्थ
देउता भनि पुजा गर्दै, भाईमारा नबनाउ
लत्याएरै फाली रे ।
पाईला अन्तै चाली रे।
स्वार्थि रै'छ निर्दयी,
जाँदा दिई गाली रे ।
साथ दिन्छु भनेर,
पिडा भित्र हाली रे ।
दु:ख पर्दा आफ्नोलाई,
हाँस्दै दियो ताली रे ।
भनि हिंड्दा रहेछ,
मेरो मायाँ जाली रे ।
दुँनिया नँया भएछ, पुराना बद्ली दिए !
विवश भए घरको, ठेगाना बद्ली दिए !
पहिला पनि रुन्थे म, अहिले हाल उस्तै,
कारण उहि थियो बस्, बहाना बद्ली दिए !
जमाना मेरो भएन, न म नै जमाना को,
के काम भयो मलाई, जमाना बद्ली दिए !
साँधे थे' तिर मायाको, 'निशानी' दिल उन्को,
देखायो ढाँड उसैले, निशाना बद्ली दिए !
म त तिम्रो चौबन्दिको तुना मै अल्झिए !
खै कसरी त्यो दिलको कुना मै अल्झिए !
के मोहनी लायौ भन, कर्के हेराई ले ?
ती आँखाको कस्तो जादु-टुना मै अल्झिए !
भेटें देखी फुल्थ्यो होला फुल पिरतिको,
टाढै बाट हेर्यौ म त मुना मै अल्झिए !
जोड्न पाए दुई मुटु एकै हुन्थ्यो होला,
एक दुना एक को म गुना मै अल्झिए !
केही राज खोले केही राज लुकाए !
भोली भोली भन्दै मैले आज लुकाए !
कसैले नि नदेखोस् यी आँशु भनेर,
आँखा छोपी परेलीको माझ लुकाए !
रुवाईको नसुनोस् यो बोली कसैले,
छोपी दुई हातले आवाज लुकाए !
गुमाउने छैन केही न छ पाउनु,
डर, त्रास, भय सबै लाज लुकाए !
पिरतिको गोरेटोमा, यस्तो ठेस लाग्यो !
टुट्यो मुटु रुनु भन्दा, हाँस्नु बेश लाग्यो !
टाढा भए साथी-संगी, अन्जान भो' सारा,
मै जन्मेको देश पनि, पर-देश लाग्यो !
(टुट्यो मुटु रुनु भन्दा, हाँस्नु बेश लाग्यो !)
ईश्वर को अदालत् मा, मुद्दा चल्यो मेरो,
दोषी उनी म माथी नै, उल्टो केश लाग्यो !
(टुट्यो मुटु रुनु भन्दा, हाँस्नु बेश लाग्यो !)
