अहिले किन ढिला गर्यौ, यहि बेलामा आउथेउ आमै
आफ्ना मनका पिर पोखेर, थोरै शान्ति पाउथेउ आमै
सन्तान सम्झि रुने गर्थेउ, पत्तै छैन तिनको भन्दै
तिनलाई खोज्दा घर बास गयो, भनि कुरा लाउथेउ आमै
कति टाढा थियौ कुन्नि, के ले तिम्लाई यहा ल्याउथ्यो
म नमरुन्जेल आई राख्छु, खिस्स हास्तै भन्थेउ आमै
भन्थ्यौ निर्दयि छन मान्छेहरु, कुकुर लागाई खेद्ने गर्छन
आफ्नै सम्झि छेउमा बस्थ्येउ, तेहि भएर धाउथेउ आमै
हात्ती छाप र बाटा चप्पल, हिजोसम्म लाको देखे ।
गिट्ठा भ्यागुर सिस्नो ढिडो, छाकटार्नलाई खाको देखे ।।
दिनहुको पिढा मनले हजुर, राजनितीमा हात लगाइ ।
गाउ गाउ जनता सङ्ग भोट्, माग्न गाको देखे ।।
पिर ब्यथा बुझ्ला भन्दै, एक एक मतले हजारौमा ।
बिजय को उद्घोष हुँदै, अविर माला लाको देखे ।।
जनता लाई झुक्याएर उनले, स्वार्थ भर्दै परिवारमा ।
घमण्डले चुरीफुरी जता ततै, हिरामोती छाको देखे ।।
झुठा वाचा खान तिम्ले, छोड़े हुन्छ अब !
पुरा गर्न नसक्ने ले, तोड़े हुन्छ अब !
हिजो सम्म मेरो हजुर, आज को हो को हो,
बकम्फुसे नाता अन्तै, जोड़े हुन्छ अब !
काँध कसैको चढ्दैमा, छोईदैन गगन,
तिम्रो सोच बिचार त्यों, मोड़े हुन्छ अब !
धन होइन मन ले पो मान्छे हुन्छ ठुलो,
लालच को घैटो तिम्रो, फोड़े हुन्छ अब !
सङ्ग्राम मा ढलेको पल, तीमिले अलिकती
फेर्ने सास दिएकी थियौ ।
देह यो मेरो जलेको पल, तीमिले अलिकती
बाच्ने आस दिएकी थियौ ।
पाइला हरु गलेको पल, तीमिले दिलछेउ
बस्ने बास दिएकी थियौ ।
भोकले तन बलेको पल, तीमिले खानेथोरै
आफ्नो गास दिएकी थियौ ।
खै के भन्नु र माया उनिले मारेपछी
सिखरमा चढाएर खु ट्टातानी झारेपछी !!
मुटुभित्र सजाएर, माया गरे कति-कती
कस्लाई दोस दिनु, खुसी सबै तारेपछी !!
तिमी मेरै ठानी किनेथे चुरा पोते
कसलाई दिनु भेट्ने भाका सारेपछी !!
मिलनका दि नसम्झी, बसेथे खुशी हुँदै
खै के दिन गनु, काडेतारले बारेपछी !!
सधैँभरि मेरै बाटो हेर्छे मेरी सोमकुमारी,
फूलको शय्या फूलैफूलले घेर्छे मेरी सोमकुमारी ।
न छ कुनै झर्कोफर्को, न त कुनै आनाकानी,
अह्राएको थपथप टेर्छे मेरी सोमकुमारी ।
आँट दिन्छे,साहस दिन्छे, बाँच्न मलाई ढाडस दिन्छे,
भावनाको कटारीले दुस्मन सेर्छे सोमकुमारी ।
सुख होस् या दुःख होस्, कुनै सरोकारै छैन,
सप्तरङ्गी इन्द्रेनीको रङ्ग फेर्छे सोमकुमारी ।
मैना चरी भुर्रर उड्दै एक्लो पारी गयो
रानी बन सुन्य सुन्य साथ छाडी गयो
पल पल भेट हुन्थ्यो कुहुँ कुहुँ गर्दै
बिना अर्थ थाहै नदिई मुख मोडी गयो
माया मोह दिलमा राखी बाटो हेर्दा हेर्दै
पर पुगी रुप फेरी नाता तोडी गयो
आयो याद ,आशुं झर्यो रोक्न पनि सक्थे
हेर्दा हेर्दै झनै टाडा दिल झोडी गयो
टोलाएर किन हेर्छु, उस्कै बाटो अझै पनि ?
किन फेरी कोट्याउछु, आलो खाटो अझै पनि ?
किन लिन्छ बतास यो, उस्कै नाम घरी-घरी ?
बसाउछ उ हिडेका, किन माटो अझै पनि ?
नदेउ है दैव मेरी, सानु लाई आँशु तिमी,
देउ बरु मलाई नै, उस्कै साटो अझै पनि !
उस्कै नाम जुनि गरे, चाहे मुखै मोडे पनि,
दु:खी रहोस् यो छातिको, देब्रे पाटो अझै पनि !
यता टाल्दा उता फाट्ने साला जिन्दगि
हात छाम्दा खुट्टा काट्ने साला जिन्दगि
कति गर्नु गर्ब पनि बचाउनै अति गारो
नुनचुकसंगै थुक चाट्ने साला जिन्दगि
मुला,खाते ,भाते,चोर,गधा,नाथे सहि रहे
मुटुभने भित्रै भित्र काट्ने साला जिन्दगि
कति आए पिडा संगै घोलीएर दुखहरु
धेरै दुख थोरै सुख टाट्ने साला जिन्दगि
उमेर जव बढेर आयो कुर्कुर जवानी
फूलको पत्र देखेर पनि फुर्फुर जवानी
सपना भित्र कल्पना भयो प्रेमको महल
सिमल भुवा बनेर उड्यो भुर्भुर जवानी
सहेलीहरु नजिक आई अनौठो गर्दामा
आँखामा प्यास बोकेर हेर्दै तुर्तुर जवानी
शिरीस पनि गुलाव लाग्ने बैशको ज्वालामा
मनको तातो रापले भयो हुर्हुर जवानी
निर्मल मन अल्लारे पन हुँदामा चन्चल
सबैका लागि तिर्सना बढ्ने मुर्मुर जवानी
