बिग्रीयो हामी बिग्रीयो समाज, देश हुदा हुदै
हामी सचेत भएन भने बस्नु पर्ला रुदै रुदै
भाग्यबादी सोचाईलाई, हामी गरौ निकास
आउ सबै मिलीजुली गरौ देशलाई बिकास
अरुलाई दोष लगाई उम्कन खोज्ने सोच
नयाँ सिर्जना गर्दा बिकास हुन्छ, गरौ खोज
दोबाटोबसी कुरा काट्नभन्दा केही गर्ने होकी
जागी हामी गरौ श्रम, कुटो कोदाली बोकी
हिड्दा हिड्दै गन्तव्य भुलेको मान्छे म,
सफलताको सिढीं चढ्न चुकेको मान्छे म।
निरन्तर शिखर उकल्न जुटेको मान्छे म,
बारम्बार ईष्याले खुट्टा थुतेको मान्छे म।
अरुको दु:ख आफ्नै दु:ख भन्ठान्थे सधैं,
असत्यको सम्मुख सत्यले झुकेको मान्छे म।
परायलाई चेतावनीको औंला के ठहर्याउनु,
आफ्नै आफन्तले निर्दयी लुटेको मान्छे म।
मन मुटुमा राखें जसलाई आफ्नो ठानी,
उनैबाट घ्रिनाले प्याच्च थुकेको मान्छे म।
सानो तिनो चोटको के असर यो तनलाई,
समयको असिना पानीले चुटेको मान्छे म।
जान अन्जान सबलाई ज्ञान भए हुन्छ,
असह्य पीडाले आँफैभित्र दुखेको मान्छे म।
संसारमा आमा भन्दा ठूलो नाता कुन्छ ?
टुहुरो भै बाँचेको छु यो मन साह्रै रुन्छ
ममताकी खानी अनि वात्सल्यकी मूर्ति
सम्झनाले छाती मेरो छिया छिया हुन्छ
दस धारा दुधको भारा कहिले तिर्नु मैले
दिमाग भित्र सधैँ भरि यही एउटा धुन्छ
बेसहारा भएको छु कोही छैनन् जस्तो
धैर्यताको बाँध फुट्दा बाध्यताले थुन्छ
पुर्खाहरुले लड्नु लडे नालापानीमा ।
अब हामी लड्नु पर्छ कालापानीमा ।
जती सह्यो उति हेप्ने भारतको निति ।
कतीन्जेल चुप बस्ने हामी जानाजानिमा ।
सबै मिली सिमानाको रेखा कोरौ दरो ।
कहिकतै लुट्न नदिइ कुनाकानिमा ।
बिरगोर्खाली नेपाली खुकुरी हो शान हाम्रो ।
आइजा भारत लड्छौ अल्झिदैनौ तानातानिमा ।
निर्मोहीले फसाई, छाड्यो नानाभाति गर्दै
अङ्गालोमा कसाई, छाड्यो नानाभाति गर्दै
रुपैकी छौ खानि, मेरो दिलकी रानि भन्दै
त्यो छातिमा टसाई, छाड्यो नानाभाति गर्दै
ज्यानै लाने मुस्कान, भन्छ अझ नजिक सरी
तान्दै काखमा बसाई, छाड्यो नानाभाति गर्दै
दु:ख दिने छैन, सानि भन्दै मिठो बोलि
साच्चै मलाई हसाई, छाड्यो नानाभाति गर्दै
मन सगँ खेल्दा खेल्दै, मायाको त्यो किलो
दिल भित्र धसाई, छाड्यो नानाभाति गर्दै
धेरै धेरै माया पनि टिक्दैन रे भन्ने सुने
नबोल्नेका माया पनि बिक्दैनन् रे भन्ने सुने
संसारमा धेरै कुरा खरिद र बिक्री हुन्छ
माया किन्ने पसल कतै हुँदैन रे भन्ने सुने
पिए पनि सारा नदी समुद्रले पिए सरी
नदीहरूले कुनै दुःख मान्दैनन् रे भन्ने सुने
त्याग अनि दिनु मात्र लिनेको त भाउ छैन
दिने मात्र संसारमा अमर हुन्छ भन्ने सुनेँ
आँखा पनि चूपै थिए मुख पनि मौन थियो
शब्दभन्दा निशब्दमा माया धेरै भन्ने सुने
अँधेरीमा झलमल ज्योति छर अनि थाहा हुन्छ,
पलपल मर्नेहरूसँगै मर अनि थाहा हुन्छ ।
कतै लामो कतै छोटो भोगाइ हो जिन्दगानी,
एकै छिन यो ओह्रालीमा झर अनि थाहा हुन्छ ।
मुटुविना बाँच्ने जो छ उसैसित मीत लाउँछु,
कोही भए यतातिर तर अनि थाहा हुन्छ ।
मान्छे बन्न नजान्नेको देउता बन्ने धुन छ,
विषको घडा ढोली अमृत भर अनि थाहा हुन्छ ।
तिमीलाई मोज र मस्ती रोइरहेछ गाउँ-बस्ती,
नपत्याए अलि पर सर अनि थाहा हुन्छ ।
नरुनु है बाबा मलाई, दुश्मनले मारे पनि
झुट्टा झुट्टा आरोप लागाई, जेल भित्र पारे पनि
स्वाभिमान जोगाउन, लड्नु छोरी भन्नु हुन्थ्यो
झुट कबुल गर्ने छैन, बाघैले झै दारे पनि
हाम्रा दिदी बैनीहरु, जति रुदै बसेका छन
तिन्लाई निस्क भन्दिनु है, मलाई यदि बारे पनि
बाच्ने आस छैन अब, ढुकढुकि मात्र चल्छ
मर्ने छैन बिचार मेरो, भङ्गालोमा झारे पनि
त्यति धेरै कायर त, भा’की छैन अझै बाबा
नमान्नु है अपसोच कत्ति, बाध्यतामा हारे पनि
बाटो हेर्दै छिन् रे प्रिय,फर्की चाडै आउला भनी,
धेरै दिन भयो रे नखाएको सँगै बसी खाउँला भनी
मिलनका रमाइला क्षणहरु सम्झी सम्झी,
दिन रात बिताउछिन् रे चोखो माया पाउँला भनी
शुभ पल शुभ घडी ,शुभ साइत जुराएर,
कसम खाइ बस्याछिन् रे मेरै साथ जाउँला भनी
उकाली र ओरालिमा, देउरालीलाई भेटी चाडाइ,
हाम्रो मिलन गराइ देउ है ,फेरी धाउँला भनी
हिड्दा हिड्दै थाक्यौ भने, त्यहि आउछे तिम्री शान्ति
पिडा भित्र पाक्यौ भने, त्यहि आउछे तिम्री शान्ति
मेरो माया लत्याएर, तड्पाउन कतै तिम्ले
दिलमा अरु राख्यौ भने, त्यहि आउछे तिम्री शान्ति
छिनभरमै छुटिजाने, देखावटी माया भित्र
रमाई पराई ताक्यौ भने, त्यहि आउछे तिम्री शान्ति
अग्नि देउता साक्षि राखि, फेरा लिदै खाको कसम
बिर्सि अर्कै भाक्यौ भने, त्यहि आउछे तिम्री शान्ति
तिम्लाई सानो चोट लाग्दा, पिडा हुने गर्छ मलाई
मात्र मनले डाक्यौ भने, त्यहि आउछे तिम्री शान्ति
