अँधेरीमा झलमल ज्योति छर अनि थाहा हुन्छ,
पलपल मर्नेहरूसँगै मर अनि थाहा हुन्छ ।
कतै लामो कतै छोटो भोगाइ हो जिन्दगानी,
एकै छिन यो ओह्रालीमा झर अनि थाहा हुन्छ ।
मुटुविना बाँच्ने जो छ उसैसित मीत लाउँछु,
कोही भए यतातिर तर अनि थाहा हुन्छ ।
मान्छे बन्न नजान्नेको देउता बन्ने धुन छ,
विषको घडा ढोली अमृत भर अनि थाहा हुन्छ ।
तिमीलाई मोज र मस्ती रोइरहेछ गाउँ-बस्ती,
नपत्याए अलि पर सर अनि थाहा हुन्छ ।
ल हेर त काँडा बीच कति सुन्दर फूल सानू (गजल)
उँभोतिर देख्दा उँधो झर्यौ र मन दुख्यो (गजल)
विपनीमा तिमीलाई चोरीचोरी हेर्ने गर्छु (गजल)
त्यो तितो अतितका कहानि थुप्रै छन् (लक्ष्मण विष्ट (मिलन))
एक्लैपारी अंगालोमा कसेपछि थाहा भयो (Jeevan Sharma Aryal)
जवानिको प्यास मेट्न कति अन्धो हुन्छ मान्छे (Shanti Adhikari)
औसीको अँधेरी रातमा पुर्णीमाको जुन बनि छाउने छु (गीत) (जे पी अन्जान)
रात त रात हो जहाँ अँध्यारो हुन्छ (कविता) (Narayan Pokharel)
कस्तो हुन्थ्यो यो जुनीमा (गीत) (माधवप्रसाद घिमिरे)
धिक्कार छ बाँच्नु भन्दा, मरी गए जाति हुन्थ्यो (गजल) (लक्ष्मण विष्ट (मिलन))
सपनीमा तिमी हुन्छ्यौ बिपना तिम्रै हुन्छ (गजल) (कृष्ण मानव खड्का)
