आफै आउछु सोल्टिनी तान्नै पर्दैन
मनभित्र मायाको वाण हान्नै पर्दैन
खाचो पर्दा जब पाउछ भने माया
कुमार हो की घरवारे जान्नै पर्दैन
कतुहलता उस्तै हो वैंश चढेपछि
हलचल हुन्न भन्ने त ठान्नै पर्दैन
परेपछि प्रेममा सुर्ता हुन्न निन्द्राको
मनले मन बानी हाल्छ बान्नै पर्दैन
टुट्दैन भो माया पिर मान्नै पर्दैन
छोडेर गयो भन्दैमा रुनै पर्छ भन्ने छैन (गजल)
आफ्नै मन केर्दाकेर्दै यो मंसिर नी गयो (गजल)
आफ्नै छाती पोल्दा तीमी, किन छाम्दैनौ (दर्शन योङ्हाङ लिम्बु)
आफै कानुन बनाउनेले आफै मान्नु किन पर्यो (सञ्जय कुमार खड्का)
आउछु भन्दा भन्दै एउटा काम पर्यो (Rana Bahadur Limbu)
सातै जूनी तिमी मेरो हुनै पर्छ भन्दिन म (बैरागी माईलो बिवश)
देख्या छैन तर पनि आफ्नै मान्छे ठान्छु म त (Jiwan Prakash Khatiwada)
पर्खी बस्नु होली खेल्न म नि त्यतै झर्छु सानु (गजल) (Bishnu Prasad Adhikari)
कती मायाँ गर्छु भन्न सक्दिन नानु (गजल) (Rana Bahadur Limbu)
बाटो हेर्दै छिन् रे प्रिय,फर्की चाडै आउला भनी (गजल) (Kshitij Sagar)
आफैलाई छल्दै व्यर्थै लुक्न चाहन्न (गजल) (Bina Tamang)
मन्द मन्द मुस्कान छर्दै आउँथ्यौ तिमी सानु (गजल) (Shanti Adhikari)
