आफ्नाले नै बिरानोझैँ ठान्दा मन रोयो,
धोका दिई अर्कैलाई छान्दा मन रोयो ।
जाली रैछ्यौ यो घाँटीमा सुर्केनी कसेर,
जीवनरूपी बगरमा तान्दा मन रोयो ।
खुसी पर्दा यही मान्छे तिम्रो द्यौता भा'थ्यो,
द्यौतालाई दानवजस्तै ठान्दा मन रोयो ।
तन सुम्पेँ, मन सुम्पेँ, सुम्पेँ जिन्दगानी,
ताकीताकी भाला र तिर हान्दा मन रोयो ।
पानी प्युने बहानामा मोती नै झिकेर,
'सागर'बाट टाढिएको जान्दा मन रोयो ।
धोका दिई अर्कैलाई छान्दा मन रोयो ।।
'सागर'बाट टाढिएको जान्दा मन रोयो ।।।
उँभोतिर देख्दा उँधो झर्यौ र मन दुख्यो (गजल)
तिम्रा ती अधर खोल न शान्ति (गजल)
जून तारा नै झार्छु भन्थ्यौ झार वेला छँदै (गजल)
आफ्नै घरमा लगाई आगो न्यानो ताप्न थाले (सुधीर ख्वबि)
देख्या छैन तर पनि आफ्नै मान्छे ठान्छु म त (Jiwan Prakash Khatiwada)
आफ्नै मन केर्दाकेर्दै यो मंसिर नी गयो (चित्र सोल्टि)
बदनको भार मैले धन्दा-धान्दै बित्यो रात (लक्ष्मण भन्तना (शिरिष))
बजाउँ भने बाँसुरी आफ्नै मन रुन्छ (गीत) (Rajesh Rumba Lama (Atript))
बगर बिच म आफ्नै रुप ढालेर आएँ (गजल) (लक्ष्मण भन्तना (शिरिष))
नजानिदो पाराले नै, तिर हान्ने तिम्रो बानि (गजल) (Shanti Adhikari)
यस्तै पाराले के नेपालमा संबिधान बन्ला र ? (गजल) (रोशन भट्ट)
आफै कानुन बनाउनेले आफै मान्नु किन पर्यो (गजल) (सञ्जय कुमार खड्का)
