आफ्नै पाखा पखेरा यी फुलाउँछु सँधै ।
गरिबी यो मन त्यतै डुलाउँछु सँधै ।
कर्मठ म किसानी हुँ रुचाउँछु श्रम
लेक बेशी गर्दै दिल खुलाउँछु सँधै ।
जाउँ लाग्छ परदेश पसिना यो बेच्न
तर सोंच स्वदेश मै भुलाउँछु सँधै ।
मलिला छ नेपाली यो माटो हाम्रो हेर
पसिनाका फल अन्न हुलाउँछु सँधै ।
बेंशी खेत धानका ति बाला झुल्छ आहा !
त्यसैले यी भकारी यो चुलाउँछु सँधै ।
उसै संग यो मनको कुरा पोख्ने आशा मेरो (गजल)
म नेपाली नेपालकै लागि मर्न पाउँ (गजल)
तिम्लाई पाउने लक्ष्य मेरो पुरा गरी देउन (गीत)
आफ्नै माटो गाउँका पाखा त्यसैमा छ मन सधैं (Artimus Siru)
आँखा खोली जब हेर्छु ,तिमिलाई देख्न पाउ , (Kshitij Sagar)
देशभक्तिको पाठ सबलाई पडाउन राजी छु म (गोबिन्द प्र तिवारी)
तिम्रा पाउहरूमा म सँधै झुकिरहन्छु (गीत) (चाँदनी शाह)
लाग्दछ मलाई रमाइलो मेरै पाखा पखेरो (गीत) (माधवप्रसाद घिमिरे)
आफु आफ्नै वैरि (कविता) (Shailendra Kr. Thapa)
हामि सगै बस्नु पर्छ डेरा सर्न पर्खि राख (गजल) (Jiwan Prakash Khatiwada)
मलाई लाँलिगुराश फुल्ने आफ्नै भिर चाहियो (कविता) (Suresh Prasad Aryal Kanchho)
