छट्पटिदै मर्न लागें तिमी बाँच्नु बैगुनी ,
मेरा चाह मारे पनि आफ्ना साँच्नु बैगुनी ।
पलाएको माया छाडी अन्तै गर्यौ मलजल,
त्यहि मायाको मुनालाई नि भाँच्नु बैगुनी ।
घात गर्दै दुधमा बिष घोलि दिए पछि,
जिउदै छ कि मरी मनि जाँच्नु बैगुनी ।
जब घरको आँगनिमा शखं बज्न थाल्छ,
धक फुकाई घुमी घुमी तिमी नाँच्नु बैगुनी ।
मन दुखाई किन बाच्नु म त कान्छु मरे हुन्छ (गजल)
मन्द मन्द मुस्कान छर्दै आउँथ्यौ तिमी सानु (गजल)
म पनि त तिमी बिना, तड्पि तड्पि बाचेकी छु (गजल)
तिमीबिना बाँच्न साक्दिन म (Kshitij Sagar)
आकाश् बन्छु म तिमी जून बन्नु है (Krishna Chapagain)
खुलेर बाँच्न सिक मेरी प्रिय तिमी सँधै (रोशन भट्ट)
मन मारेर सधैं यहाँ हामी बाच्नु कती (गजल) (दर्शन योङ्हाङ लिम्बु)
म मर्ने बेला तीमी नआउनु (गजल) (दर्शन योङ्हाङ लिम्बु)
धिक्कार छ बाँच्नु भन्दा, मरी गए जाति हुन्थ्यो (गजल) (लक्ष्मण विष्ट (मिलन))
बैगुनी लाई सबै भन्छन नदिनु रे हात हजुर (गजल) (दर्शन योङ्हाङ लिम्बु)
फुल्न खोज्दै कोपिलामा, मर्न लागे फुल हरु (गजल) (दर्शन योङ्हाङ लिम्बु)
