छोप्दैमा देह पहिरनले, छोपिन्छ र चरित्र त्यो ?
बटार्छ मुन्टो दु;ख पर्दामा, भन्छ र कस्ले मित्र त्यो ?
खोज्दैछौ कँहा देवता तिमी, मन्दिर र मस्जिदमा,
झाकेर हेर, बाहिर हैन, आफ्नै मनको भित्र त्यो !
बिटुलो पार्यौ निष्ठुरी तिम्ले, चोखो आत्माको सम्बन्ध,
छर्केर अब सुन-पानी फेरि, हुन्छ र पवित्र त्यो ?
नाटक रच्यो दैवले कस्तो, मुटु दियो माया बिना,
आखिरी रैछ जिवन यौटा, विचित्र चलचित्र त्यो !
बटार्छ मुन्टो दु;ख पर्दामा, भन्छ र कस्ले मित्र त्यो ?)
यो जिन्दगीमा अब, त्यो उमंग छैन ! (गजल)
फगत् यौटा इच्छा अझै, पालेको छु मन भित्र (गजल)
छोडेर गयो भन्दैमा रुनै पर्छ भन्ने छैन (चित्र सोल्टि)
यौटा सुन्दर त्यो रचेर रचना छोडौ कि यै देशमा (दीप दर्शन )
जिन्दगीकै गहिरो त्यो भास देखेर रोए (Shanti Adhikari)
सुन्दर त्यो हिमाल पनि दुई तिर पर्ने भो रे (Shanti Adhikari)
साँझमा तिमी उदाऊँछौ, प्रभात किन चाहियो र ? (Bishnu Prasad Adhikari)
तिम्रो हातमा जित्तै पर्छ मान्दिन यो (गजल) (Rana Bahadur Limbu)
माया पनि किन्न पाउने, तिम्रो शहर कस्तो छ ? (गजल) (Shanti Adhikari)
मृत्यु रोपेर , फूल फक्रिन्दैन (कविता) (सुधीर ख्वबि)
मेरो इमान दुख्दैछ प्रवासीले के गर्न सक्छ र ? (गजल) (रोशन भट्ट)
मेरो सेतो पहिरनले मन तिम्रो दुख्यो हैन (गजल) (Shanti Adhikari)
