देख्या छैन तर पनि आफ्नै मान्छे ठान्छु म त
जेसुकै होस तिमिलाई प्रेम नजरले हान्छु म त
टाडा छ गन्तब्य हिड्न धेरै बाकि छ
जिबनको सहयात्रि तिमिलाई मान्छु म त
एकपल पनि तिमिबिना टाडा हुन सक्तिन
परपर भयौ भने हात समाई तान्छु म त
रुप रगं कस्तो होला लठ्ठ पर्छु बोलि सुन्दा
न देखेनि धरोधर्म मेरै रानि मान्छु म त
मन पराई तिमिलाई राखि सके मन भित्र
बाबु आमा नमानेनि भगायरै लान्छु म त ॥
हिजो आज नेपाल मा शान्ती मैले देख्या छैन (दर्शन योङ्हाङ लिम्बु)
जवानिको प्यास मेट्न कति अन्धो हुन्छ मान्छे (Shanti Adhikari)
मान्छे मान्छे बीच पनि किन भिन्दै नजर् हुन्छ (लक्ष्मण भन्तना (शिरिष))
म पनि द्यौता मान्छु (कविता) (बालकृष्ण सम)
आफ्नाले नै बिरानोझैँ ठान्दा मन रोयो (गजल) (वासुदेव बुढाथोकी (सागर))
हारेर पनि जीतेर उठेको मान्छे म (गजल) (Rana Bahadur Limbu)
तिम्रा लागी ज्यानै दिन्छु मेरो भर पर माया (गजल) (गोबिन्द प्र तिवारी)
शत्रुले झै खुट्टाहरु तान्ने बानि छैन मेरो (गजल) (Shanti Adhikari)
