दिन गयो मैहिना अनि वर्ष पनि जान्छ सानु
आफ्नै भन्ने यो घरबारी, साहुले नै खान्छ सानु
दु: खले नै जोगाएको यो, सानो हाम्रो घर बारी
जान्छन अब गाँउ छाडेर, भन्दै तिर हान्छ सानु
हिटलरको झै मन छ उस्को, घर आई थर्काईरन्छ
जस्तो तस्तो मान्दैन रे गैरी खेतै छान्छ सानु
पुर्खाको यो निशानिलाई, खान दिन्न उस्लाई भनि
मैले पनि काम गर्दै छु, मन कहाँ मान्छ सानु
कति दु: ख काट्दै बस्छौ, परदेशी त्यो भुमिमा
केही गरी फर्क छिट्टै, नत्र सबै लान्छ सानु
जवानिको प्यास मेट्न कति अन्धो हुन्छ मान्छे (गजल)
टिप्ना साथ ओइलि जाने, साग हो कि जिन्दगि यो (गजल)
ईज्जत पक्कै जान दिन्न, सबै मिलाउदै छे तिम्री सानि (गजल)
दिन महिना बित्यो बित्नेछ साल पनि (Rana Bahadur Limbu)
किन गज़ल लेख्नु पर्यो सारिदिन्छु म त (कोमल भट्ट)
जता लाग्यो उतै जान्छ पानी कुलो मान नानु (Rana Bahadur Limbu)
तिम्रो हातमा जित्तै पर्छ मान्दिन यो (Rana Bahadur Limbu)
मालिले फुल सारी गए पनि वेर्ना सरी सर्दिन म (Rana Bahadur Limbu)
आएको रित्तै जानुछ भोलि साथ किन खोज्छ मान्छे (गजल) (Artimus Siru)
तिमी बिना मर्छ भनि दिनु निर्झरालाई (गजल) (लक्ष्मण विष्ट (मिलन))
कती मायाँ गर्छु भन्न सक्दिन नानु (गजल) (Rana Bahadur Limbu)
मान्छे मान्छे बीच पनि किन भिन्दै नजर् हुन्छ (गजल) (लक्ष्मण भन्तना (शिरिष))
जे कोरे नि हुन्छ केवल सादा पाना हुँ म (गजल) (रेशम श्रीस (निराश बिरही))
