दोष पुरूषको नि थियो लाञ्छना पाउने नारी भो
मेरो माया तिमीलाई किन धरतीभन्दा भारी भो
तिम्रा लागि रोपेको थिए सुन्दर गुलाबको बोट
हेर्नेका आँखामा किन त्यो फगत काँडा घारी भो
धेरै थिए गुणहरू तिम्रा बैगुनहरू त बिर्सिसके
तिम्रो याद जति मेरा दुःख बिर्सने छहारी भो
बर्षो बगे तिम्रो दिलमा कोशी भई फैलिएर
आखिरमा तिम्रो मुटु भिज्दै नभिज्ने टारी भो
आइनौ तर सम्झिरहने लगनको सारी भो - !