दुई शब्द लेख्न जान्दा किन गर्छौ गाली ।
तीम्रो कुरो सुन्दै सबैले बजाउदैनन ताली ।।
उम्रिन्दै मा तिनपात को कोही हुन्न हेर ।
साहित्यमा नभए को किन बन्छौ जाली ।।
सबै आफ्नो रचना मा परीश्रमी हुन्छन ।
अरु को नै वाल हेरी किन हुन्छौ माली ।।
थोप्रा न सोप्रा प्रियन्का चोप्रा भने जस्तै ।
आफ्नो रुप नहेरी नै किन ताक्छौ साली ।।
फुल्ननदीइ साहित्यको किन भाच्छौ डाली।।
सर्जक स्रष्टा ठुलो सानो नभनीनै यहाँ अब ।
गोड्मेल गर्नुहोस सबैमिली मनको तुष फाली ।।
नौनी जस्तै त्यो मनलाई किन गाल्न खोज्छौ (गजल)
नजिक हुँदा मलाई बचनै ले टार्छौ किन (गजल)
म गज़लकार होइन तर लेख्दै गर्दा हुन्छन (म्याड नेपाली सोल्टा (पागल कबि))
के गरु, मन हुदा नि लेख्न पाइन् हजुर (म्याड नेपाली सोल्टा (पागल कबि))
के किन लेखौ,लेख्दा-लेख्दै थाके (म्याड नेपाली सोल्टा (पागल कबि))
मेरो इमान दुख्दैछ प्रवासीले के गर्न सक्छ र ? (गजल) (रोशन भट्ट)
कती मायाँ गर्छु भन्न सक्दिन नानु (गजल) (Rana Bahadur Limbu)
बन्द हड्ताल जता ततै जाम किन सरकार (गजल) (बैरागी माईलो बिवश)
पराई को सिन्दुर पर्दा तीमिले केही मानेनौ (गजल) (दर्शन योङ्हाङ लिम्बु)
नाना थरी फेशन गर्छौ गाउघरमा हुर्की (गजल) (दर्शन योङ्हाङ लिम्बु)
