जति पिडा दिए पनि आत्म हत्या गर्ने छैन
निष्ठुरीलाई चिनि सके अब भर पर्ने छैन
हेर्दै जाउ तिमि बिना बाच्न सक्छु ससांरमा
फक्रिएर देखाउने छु कोपिलामा झर्ने छैन
जिन्दगिको एक्लो यात्रा हासेर नै पुरा गर्छु
अब तिम्रो सम्झनामा आँखाहरु भर्ने छैन
जति देखाउ डर त्रास केहि हुने छैन मलाई
यहि ठाँउमा बस्छु हेर अन्त बसाइ सर्ने छैन
कोमल यो हृदयलाई ढुङ्गा पार्यौ बचनले
बचनको साटो तिर्छु हरेस खाई मर्ने छैन
सुन्दर त्यो हिमाल पनि दुई तिर पर्ने भो रे (गजल)
पिडामा नै बाचेकी छु हास्ने मन छैन मलाई (गजल)
माया पनि किन्न पाउने, तिम्रो शहर कस्तो छ ? (गजल)
जति सुबास दिएपनि झर्नैपर्ने रैछ आखिर (Jeevan Sharma Aryal)
देख्या छैन तर पनि आफ्नै मान्छे ठान्छु म त (Jiwan Prakash Khatiwada)
तारा पनि अँध्यारोमा पर्छ सोच्दै गर (Krishna Chapagain)
तिमीले जति नै माया दिए पनि (गीत) (चाँदनी शाह)
जन्म पछि मृत्यु निश्चित छ घमण्ड किन गर्ने (गजल) (Shailendra Kr. Thapa)
कुनै बहानामा दिन ढले पछि कति पिए कति (गजल) (मधु साश्रु)
आफ्नै आत्मा दुखाएर तिमी कुन देवताको पुजा गर्छौ (गजल) (चित्र सोल्टि)
काँडा भित्र पनि उस्तै प्रेम कथा जाने पछि (गजल) (Indra Narayan Chongbang)
