जति सुबास दिएपनि झर्नैपर्ने रैछ आखिर
धरती आकाश देखेपछि मर्नैपर्ने रैछ आखिर
कहिले सुख कहिले दुख चक्रब्रती जीन्दगीको
जंघारहरु हाँस्दै रुँदै तर्नैपर्ने रैछ आखिर
आफ्नै जीबन जली यहाँ खरानीझैं बन्दापनि
दुनियालाई नौलो किरण छर्नैपर्ने रैछ आखिर
पूर्वपश्चिम उत्तरदक्षिण दश दिक्पाल दुवै ध्रुब
यो मन त्यो मन बस्तीबसाईं सर्नैपर्ने रैछ आखिर
बिबशतामा एक्लै यात्रा गर्नैपर्ने रैछ आखिर
फक्रेको त्यो फूल अब झर्नैपर्ने माग थियो (गजल)
एकैछाक खाँदापनि अघाउने तै जोगी हो (गजल)
दशैँ आउँदा तिहार आउँदा मेरै झल्को आउँछ होला (गजल)
जति पिडा दिए पनि आत्म हत्या गर्ने छैन (Shanti Adhikari)
सुन्दर त्यो हिमाल पनि दुई तिर पर्ने भो रे (Shanti Adhikari)
पशु बनि स्वास्नि मार्ने क्रुर रन्जन कति छन (Shanti Adhikari)
यहाँ रस भर्ने भन्दा सोस्ने धेरै देखिए (दर्शन योङ्हाङ लिम्बु)
तिमीले जति नै माया दिए पनि (गीत) (चाँदनी शाह)
आकाशमा देख्ने तारा मिर्मिरेमा झर्नै पर्छ (गीत) (Bina Tamang)
नसुर्ताउ तिम्रो शिर झुक्न दिन्नौ आमा (गजल) (सुवास संगम राई)
सधै बिश्वास गर्ने भए दिप दर्शन तिम्रै (गजल) (दीप दर्शन )
हामि सगै बस्नु पर्छ डेरा सर्न पर्खि राख (गजल) (Jiwan Prakash Khatiwada)
