क्षणिक हाँसो हाँसेर के गर्नु जीवन भरी रुने भए ।
सम्झना संधैं साँचेर के गर्नु जीवन भरी रुने भए ।।
पागल पन, मुटुको धड्कन आउछ याद घरी घरी
दु:खी जीवन बाँचेर के गर्नु जीवन भरी रुने भए ।।
बिरही मनले गरे नि माया साँचो गरे अटुट हुन्छ ।
क्षणिक माया गाँसेर के गर्नु जीवन भरी रुने भए ।।
तड्पीएर बस्नु पर्छ यहाँ वियोगमै पलपल मरी ।
चाहत सारा माँसेर के गर्नु जीवन भरी रुने भए ।।
छातीमा नाम टाँसेर के गर्नु जीवन भरी रुने भए ।।
आदर्शका भाषण छाट्नेहरु नेता भए (गजल)
हारेर रुँदै बसेको छु आँशु दियो जिन्दगीले (गजल)
बैगुनीले घात गर्दा बेहाल भएँ आज (गजल)
मेरो जीवन मेरो गाथा सुन्ने यहाँ कोही भएन (दर्शन योङ्हाङ लिम्बु)
भाई भाई को नाता यहाँ गासे हुन्न र ? (दर्शन योङ्हाङ लिम्बु)
हिमाल हाँसेको हेर्न जाने हो नेपाल ? (रेशम श्रीस (निराश बिरही))
न त टेक्ने हाँगो हजुर न समाउने डाली भेटें (गजल) (Prakash R. Pandey "Prakalp")
प्रेम गर्ने मान्छेहरको यहाँ हजार ताँती रैछ (गजल) (Saroj Dhital)
छोडेर गयो भन्दैमा रुनै पर्छ भन्ने छैन (गजल) (चित्र सोल्टि)
यहाँ रस भर्ने भन्दा सोस्ने धेरै देखिए (गजल) (दर्शन योङ्हाङ लिम्बु)
मेरो इमान दुख्दैछ प्रवासीले के गर्न सक्छ र ? (गजल) (रोशन भट्ट)
