लुटेर पेट भर्नु भन्दा, भोकै बस्छु बरु !
'कृष्ण' जप्छु, धोती बेर्छु, बन पस्छु बरु !
जन्मे नाङ्गै, मर्दा नाङ्गै, के छ मरी लानु ?
जोगी बन्छु, निधार मा, छारो घस्छु बरु !
दिएका छ्न्, इश्वर ले, सग्ला हात र गोडा,
मिहिनेत गर्छु, पसिना झार्छु, घुँडा धस्छु बरु !
झर्दा तारा, आँखा चिम्लि, माग्दा पुग्छ भने,
सबको ईच्छा पुरा गर्न, म नै खस्छु बरु !
पासो थाप्छु, आफ्नो लागि, आफै फस्छु बरु !!
(लुटेर पेट भर्नु भन्दा, भोकै बस्छु बरु !
'कृष्ण' जप्छु, धोती बेर्छु, बन पस्छु बरु !)
टोलाएर किन हेर्छु, उस्कै बाटो अझै पनि (गजल)
के पाए मैले गुमाए के, आज जाँचेर हेर्छु म ! (गजल)
मेरो आँशु जिवन्-साथी, पिडासँग के नै दुरी भो' (गजल)
छोडेर गयो भन्दैमा रुनै पर्छ भन्ने छैन (चित्र सोल्टि)
केहि गर्छु भनेर खुट्टा उचाल्दै ठिक्क भो (म्याड नेपाली सोल्टा (पागल कबि))
अन्तै तिर मनहरु जोड्छु नभन्नु (चित्र सोल्टि)
पेट भर्नलाई की त काम हुनु पर्छ (कृष्ण मानव खड्का)
यो देशको मुहार, फेर्नु पर्छ भन्दै हिड्थ्यो (Shanti Adhikari)
यसै भित्र जिउने आधार भेट्छु भन्दै सराब पिउछ (गजल) (गोबिन्द प्र तिवारी)
यहाँ रस भर्ने भन्दा सोस्ने धेरै देखिए (गजल) (दर्शन योङ्हाङ लिम्बु)
मर्छु बरु तिमीलाई भुल्न सक्दिन म (गजल) (सुवास संगम राई)
आउछु भन्दा भन्दै एउटा काम पर्यो (गजल) (Rana Bahadur Limbu)
झरि भए आँशु आफै , बर्षातलाई खास के भन्नु (गजल) (राज (अबिरल यात्री))
