मान्छे मान्छे बीच पनि किन भिन्दै नजर् हुन्छ
आस्था टुटे बस्ती पनि काँस फुल्ने बगर् हुन्छ
काटे रगत् रातै बग्छ दर्दहरु एकै हुन् नि
उचोनिच हैन यहाँ भाबनाको सदर् हुन्छ
चुल्हो चौको किन बार्छौ कोही हुन्न सानो ठुलो
सम्मानले नै सबै जातको समाजमा कदर हुन्छ
उस्कै हात् को श्रम चल्छ पानी किन चल्दैन त
तिमी हामी जुट्यौं भने बिसंगती बदर् हुन्छ
चेतनाको बिज छरे ऐतिहाँसिक् शहर् हुन्छ
मान्छे पुज्दै भाक्छ देबी, चाल चलन अनौठो (गजल)
खुसी खोज्दा खोज्दै लुटिएको मान्छे म (गीत)
बदनको भार मैले धन्दा-धान्दै बित्यो रात (गजल)
कसैलाई नचिन्ने हुन्छ मान्छे (Dhundi Bairagi)
जवानिको प्यास मेट्न कति अन्धो हुन्छ मान्छे (Shanti Adhikari)
मैले भन्दा तिमी मान्दै मानिनौ (झुत्रेजेठा)
सबै मान्छे एउटै हुन्नन कोही हुन्छन जाली (दर्शन योङ्हाङ लिम्बु)
देख्या छैन तर पनि आफ्नै मान्छे ठान्छु म त (गजल) (Jiwan Prakash Khatiwada)
लाश हुँ म रिस गर्दै कुटे पनि के भयो त (गजल) (Neeta Kc)
मान्छे सबै एउटै हुन्छन, नसोधन जात मेरो (गजल) (दर्शन योङ्हाङ लिम्बु)
हिलै हिलो बीच पनि कमल फूल्ने गर्छ (गजल) (Hari Paudel)
मन दुखाई किन बाच्नु म त कान्छु मरे हुन्छ (गजल) (Shanti Adhikari)
