तप्प तप्प आँशु झारे तिम्ले बाई गरेपछि ।
किन बाँच्नु आज हेर ! यो आत्मा नै मरेपछि ।।
जुनी भरी भबिश्यको बिंज छर्ने चाह थियो ।
मरे म त लथालिंगै छोड़ी अन्तै सरेपछि ।।
कल्कलाउदो वैंश थियो भर्भराउदो कोपिला ।
ओइलियो सारा ईच्छा नफुलिनै झरेपछि ।।
हासी ख़ुशी रमौ भन्थे सारा जीवन भरी नै ।
आश्रू भेल बग्यो जब पैरो मांज परेपछि ।।
भक्कानो नै फुटाएर रोए ख़ुशी हरेपछि ।।
बाचा गरी लाको बन्धन् टुटेपछि रोएँ (गजल)
लजालु ती नजरैले तानीतानी मार्यौ मलाई (गजल)
बेसहारा जिउदै म ढलेपछि आए हुन्छ ! (गजल)
माया गर्यौ तिम्ले र त मैले गरें (Bina Tamang)
मैले ओढ्ने रोयो आकाश तिम्लाई के भयो (दीप मिलन)
सोध्यौ प्यारा, तिम्रो वचनले के गर्यो (Neeta Kc)
होस्टे तिमीले गरे (कविता) (ऋषिराम न्यौपाने)
जन जनले स्वागत गरे तिमिलाई कति हो कति (कविता) (Shailendra Kr. Thapa)
मिठा बात गरें तर झर्किएरै गयौ तिमी (गजल) (सुवास संगम राई)
बाटो तिम्ले थुनेको भए म किन आउथे र (गजल) (Kshitij Sagar)
नजानिदो पाराले नै, तिर हान्ने तिम्रो बानि (गजल) (Shanti Adhikari)
