जता जाउँ जहाँ जाउँ, तिम्रै चर्चा चल्छ परदेशी
तिम्रो याद आउँदा अनि, सारै मुटु जल्छ परदेशी
कसरि खै पोखाउँ पीडा, नासै भरि छा'छ
तिमी टाढा भए देखि, यो मन उड्ने भा'छ
तिम्रो साथ् खोज्छ पाइला, चाल्न खोज्दा गल्छ परदेशी
तिम्रो याद आउँदा अनि, सारै मुटु जल्छ परदेशी
मान्छौ भने फर्की आउनु, दु:ख सुख सहौला
पिठो मिठो जे भएनी संगै बसी खाउँला
मेहेनत गरे आफ्नै ठाउँमा, हिरा मोति फल्छ परदेशी
पुजेको थें तिमीलाई मनकी देबी मानि
दिल तोडी गयौ आज पराय झैं ठानी
औंशी जस्तो कालो रात जुनेली भो टाढा
नबिझाउने फूल पनि बन्यो किन काँडा
सुम्पेको थें सबै उजी चाँदनी हौ भनी
दिल तोडी गयौ आज पराय झैं ठानी
पुजेको थें…
दुख्दो रैछ मुटु पनि बेदनाले चुट्दा
ताल बन्यो आफ्नै आँगन अश्रुधारा छुट्दा
देशले रगत मागे मलाई बली चढाऊ
रुँदिनन मेरी आमा हो नेपालीकी छोरी
बुढेसकालका लाठी देश यज्ञभित्र होमी
मेरी बुढीआमा गोठमै हाँसीखुसी देखिन्छिन
ती काँगडाका सन्तान अँझै मरेका छैनन
तर चियाबारी र बाँसघारी कुरिरहेका हुन्छन
पाउँदिन केही पनि रगत-स्तनको साटो
आउदैन माग्न उसलाई हो नेपालीकी छोरी
तिम्रो जस्तो मुटु मेरो पनि
तिम्रो जस्तो माया मेरो पनि
नबोलाउ मलाई निष्ठूरी भनि
तिम्रो जस्तो बाधा मेरो पनि
तिमीलाई अंगाली कता कता भागी जाने धोको मेरो पनि
तर पाँउमा दस्तूरको तिम्रो जस्तो कल्ली मेरो पनि
दुई प्राण एक नभएपनि तिमी सितै बँच्छ मेरो पनि
नबोलाउ मलाई निष्ठूरी भनि
तिम्रो जस्तो बाधा मेरो पनि
जिन्दगीका पर्खालहरु चर्किएर ढली रहेछ ।
लक्ष्यहरु नि:शेष भै आत्मा गली रहेछ ।
भुल रै'छ जिन्दगीमा हजार बाटो रोज्नु
अर्को गल्ति बैगुनीलाई अपनाउन खोज्नु ।
चेतनाका विजहरु राँको भित्र जली रहेछ
लक्ष्यहरु नि:शेष भै आत्मा गली रहेछ ।
भोगे पछी थाहा हुन्छ प्रशव व्यथाहरु
निर्मोहिलाई लाग्दो रै'छ बनावटी कथाहरु ।
जिन्दगी यो किन आज कायर बनी रहेछ
लक्ष्यहरु नि:शेष भै आत्मा गली रहेछ ।
जति दु:ख भए पनि विदेश नजाउ चेली ।
जानीजानी बदनामीको नाम नलाउ फेरी ।
सुख अनि सम्पतिको खानि छैन विदेशमा
नारीलाई जे नि गर्छन् छैन चैन विदेशमा ।
हजारौं छन् खाडी मुलुकमा निर्दयी आखेटि
जानीजानी बदनामीको नाम नलाउ फेरी ।
नारीहरुको ईज्जत लुट्छन निर्दयी खाडीमा
बेचैनको लुगा दिन्छन हुन्नौ त्यहाँ साडीमा ।
नजाउ विदेश स्वदेशमै बसौं कष्ट झेली
जानीजानी बदनामीको, नाम नलाउ फेरी ।
बजाउँ भने बाँसुरी आफ्नै मन रुन्छ
नबजाउँ त बाँसुरी पिरले मुटु खान्छ
जिन्दगि यो लाली बिना गोधुलिले ढाक्यो
मन बुझाउने जून-तारा थ्यो त्यो नि टाढा भाग्यो
आउन खोछ खुशी मनमा तर बिलाई जान्छ
बिरह चल्छ बाँसुरीले र त यो मन रुन्छ
मन बुझाउछु आज भोलि फुल्या गुलाफ हेरी
बाँच्ने रहर जाग्छ अनि छुट्टै इतिहास कोरी
परदेशी छोरो, खै कैले आउछ, भन्दै छ्यौ कि आमा!
म दिन रात, काट्दै छु याँहा, हजुरकै सम्झनामा!!
दश नंग्रा खियाई, अर्काको देशमा, म घुडा धस्दै छु,
साग सिस्नु पकाई छाक टारेको, सम्झेर बस्दै छु!
हामी गरीबले सुन लाए पनि, भन्दो रै'छ तामा!
म दिन रात काट्दै छु आमा, हजुरकै सम्झनामा!!
परदेशी छोरो.....
साहुको त्यो ऋण, यसपाली सबै, तिर्ने सुर कस्दै छु,
मुटुमा बिझ्ने, त्यो तिखो वचन, सम्झेर बस्दै छु!
सपना फुल्ने ति नयनमा आँशु नपार्नु प्रिय
सागर हुन् तिम्रो नयन मोति नझार्नु प्रिया
साँच्नु बरु धेरै रहर सारा जगत हेर्छु भनि
काँडेयुगलाई बदलेर फूलको भेषमा फेर्छु भनि
दरो बनाउ इच्छ्या शक्ति कहिल्यै नहार्नु प्रिय
सागर हुन् तिम्रो नयन मोति नझार्नु प्रिया
जहाँ इक्छ्या त्यहीं उपाय यदि तिमीले चायो भने
बन्नु पर्छ बतास तिमी मनमा बादल छायो भने
के दोष थियो र छोडी गयौ साथ, तर्किएर
बिदेशिमै हरायौ तिमी आउदैनौ है फर्किएर
बङाँउदै हिडिरहे चोखो माया आरिस गर्ने
नङाउदै नाता साइनो मायाहाम्रो तारिफ गर्ने
बहकावमा बगीगयौ गहिरो माया छोडीगयौ
अर्थ तिम्रो मात्र यहाँ चट्ट नाता तोडीगयौ
हजार बिन्ती तिम्रै पाउमा,गयौ तिमी झर्किएर
बिदेशिमै हरायौ तिमी आउदैनौ है फर्किएर
बदनाम भए दुनियाँमा घाउ अझै बल्झिरह्यो
जुगौजिउन ठक्कर लाग्दै हरेक पल अल्झिरह्यो
