दु:ख पर्दा यी आँखा नि, पराई हुँदो रहेछ
रुन खोज्दा त्यसै नाटक गराई हुँदो रहेछ
भक्कानिदाँ मन मुटु यो, आँशु झरेन
कस्तो कपट आफ्नै नयन वास्तै गरेन
छट्पटिदैँ आफ्नै सामु मरै हुँदो रहेछ
रुन खोज्दा त्यसै नाटक गराई हुँदो रहेछ
आँशु झारी मनको पीडा धुनु पर्छ भन्थ्यो
एक्लै बसी एकान्तमा रुनु पर्छ भन्थ्यो
आँशु बिहिन रुँदा घाउ चराई हुँदो रहेछ
रुन खोज्दा त्यसै नाटक गराई हुँदो रहेछ
दु:ख पर्दा यी आँखा नि, पराई हुँदो रहेछ
रुन खोज्दा त्यसै नाटक गराई हुँदो रहेछ
अलि-अलि गर्दै निको हुनेछ, छोड यी मेरा घाउ (गीत)
यस्तो लाग्यो तिम्लाई भेट्दा पहिलै भेट्नु पर्थ्यो (गीत)
अलग हाम्रो शहर अझै,टाढा हुनु रहेछ (गीत)
दु:ख पर्दा पाइन राख्न शिर उनको काखमा (गोबिन्द प्र तिवारी)
जिन्दगीका पर्खालहरु चर्किएर ढली रहेछ (सुवास संगम राई)
तिमी देख्दा रहर होला लागेर आउँछ (गोपाल योन्जन)
पराई को सिन्दुर पर्दा तीमिले केही मानेनौ (गजल) (दर्शन योङ्हाङ लिम्बु)
रगतले पोतिएका निर्दोस यो माटो हेर्यौं (गजल) (सुवास संगम राई)
तारा गन्दै कल्पि रुँदा, याद आयो अतितको (गजल) (Shanti Adhikari)
पिडै पिडा भए पछी छाती भत्भती जल्दो रहेछ (गजल) (Kshitij Sagar)
आँखा खोली जब हेर्छु ,तिमिलाई देख्न पाउ , (गजल) (Kshitij Sagar)
