पानी माथि ओभानो भै, आफै जाती बन्छौ
आफै गल्ति गर्छौ अनि, आफै माथि हुन्छौ
कति सहें बर्षात त्यो, आफ्नै परेलीमा
तिम्रै खुशी हेरी रहें, हरेक तरेलीमा
समर्पणको खोल ओढी, आफै घाती बन्छौ
आफै गल्ति गर्छौ अनि, आफै माथि हुन्छौ
वाचा कसम भुल्यो तिम्ले, भुल्यो पिपलबर
यस्तो चोट दियो तिम्ले, पुग्ने जनम्भर
कुल्चिएर देउरालीलाई, केको पाती बन्छौ ?
आफै गल्ति गर्छौ अनि, आफै माथि हुन्छौ
पानी माथि ओभानो भै, आफै जाती बन्छौ
आफै गल्ति गर्छौ अनि, आफै माथि हुन्छौ
बजाउँ भने बाँसुरी आफ्नै मन रुन्छ (गीत)
सागर म लहर बनि चन्द्र तिमी छुन्छु (गजल)
तिम्रो शहर् छिरेपछि मैले आफ्नो नाम पाएं (गजल)
दिल भित्रै पुजी रहें शिर राखी पाउ माथि (लक्ष्मण भन्तना (शिरिष))
देउरालीमा संगै बसी चढाएको पाती (Shamsher Lama Moktan)
केही चोटले ज्ञानी हुन्छ (गोपाल योन्जन)
एउटा मान्छेको मायाले कति फरक पार्दछ (चाँदनी शाह)
खुसी खोज्दा खोज्दै लुटिएको मान्छे म (लक्ष्मण भन्तना (शिरिष))
जातोलाई झै घुमाउने, मानि बन्छौ भने (गजल) (Shanti Adhikari)
पानी माथिको वोभानो, हुन खोज्नेलाई (गजल) (Kshitij Sagar)
जानी राखे यो धर्न धारी हिंड्ने मान्छेकै जात (गजल) (Rana Bahadur Limbu)
जता लाग्यो उतै जान्छ पानी कुलो मान नानु (गजल) (Rana Bahadur Limbu)
गोरेटोमा जति भेट्छौ सब्को तिमी साथी बन्छौ (गजल) (Bina Tamang)
