तालुदेखि तानेर ठाडो रेखा पैतालासम्म
दुवै हत्केलाको सरल रेखामा क्रस टाँगिएको छु यस चौबाटामा
धर्तीमा
समय र विज्ञान दुई बाटाहरू
धर्ती मसँग छैन , घर परिवार–समाज देश छैन
बरालिनु
स्टेसन
जानकीचोक,
जानकीचोक
स्टेसन
शून्य सडकमा त्रिशङ्कु र भाटभटेनीहरू सँगसँगै शोकसभामा
ओर्कनुफर्कनु धूलामा टाँगिनु हावामा उँधोमुन्टो आधा
सेरिएर हलाल बगरेको किलामा छट्पटाउँदै.......
ल्याटेन्टसिफलिस बोकेर रगतभरि समयभरि बाँड्दै सम्पर्कभरि
आनुवंशिकताभरि कीटाणुहरू, विवश वेश्यावृत्ति जिजीविषामा
अस्तित्वको कात्राले कवचले व्याख्या गरिएको पश्चिमी
चस्मा जीवनको (व्यवसायको विज्ञान) छिः छिः !
(हामी गड्यौला छौँ हर्मा फ्रोडाइट । दुवै पक्षीयलाई काम लाग्छौँ
प्रभू ! आज्ञा होस् यसो सुतौँ वा उसो पल्टौँ ?)
होइन ।
कविताहरु - पृष्ठ ११
लेखकहरू
एक वार्ता
तपाईले भत्रु भएको थियो —
‘तिमीलाई दुविधा भयो भने
हत्केलामा नेपालको एक मुठी माटो उचालेर सोध
उसले जे भन्छ
त्यही तिम्रो अन्तरात्माको आवाज हुन्छ ।’
म त्यो वाचाल माटो खोज्दै नयाँ नेपालभरि डुलेँ
कतै पनि सिंगो नेपालको माटो पाइन
समस्त नेपालको माटो विभक्त भएछ
जाति जातिको चकलावन्दीमा
ती चकलाबन्द माटोहरु — जो एकअर्कासंग वोल्दैनन्
जो एकअर्काको कुरा र मर्का बुझ्न चाँहदैनन्
ती प्रत्येक चकलाको माटो ढोगेर हत्केलामा उचाल्दै सोधेँ
सबैले केही भने — कसैले भनेको बुझिन
नयाँ नेपालमा जो कुनै जातिको हुँदैन
उद्देश्य खोतल्दै–खोतल्दै जाँदा
म उद्देश्यको समेत उद्देश्य पाउँदिनँ र
अर्थ सोध्दै–सोध्दै जाँदा
म अर्थको समेत अर्थ देख्दिनँ
अस्तित्व पहिल्याउँदै–पहिल्याउँदै जाँदा
म अस्तित्वको समेत अस्तित्व भेट्दिनँ
यो एक मुठी सास हो— जुन सत्य हो
योएक मुठी गाँस हो— जुन ध्रुव सत्य हो
जीवन
त्यही एक मुठी सास र एक मुठी गाँसका निमित्त
गरिने जालसाजी हो
ठूलो सहरको ठूलो घरको ठूलो मञ्चमा
ठूला टाउका ठूलो गिदी
ठूला कहलाइएका मान्छेका माझमा
वाद हुनेछ
विवाद हुनेछ
प्रतिवाद हुनेछ
भोलि त्यो अखवारमा छापिएपछि हामीले पैसा तिरेर पढ्ने छौँ
हाम्रा पीरमर्काका कुराहरू
हामीलाई समवेदनाहरू सहानुभूतिहरू सान्त्वनाहरू
हामीमाथि श्रध्दा आस्था
आजका अन्धकार छिँडीका अन्धकारमा
भोलि घाम लाग्ने सपनाहरू
मेरो संसारको
मेरो सपनाको
सर्वश्रेष्ठ देशको
सर्वश्रेष्ठ शहर
मेरो काठमाडौँ !
मेरी माता ! मेरी प्रेयसी ! मेरो जीवन
तिम्रो यो दुर्दशा देख्नु लेख्नुअघि लेख्नुअघि
किन अग्निसात भइनँ म ?
किन तिम्रो गर्भस्थ भइनँ म ?
म यो निष्पाप बयान लेख्तैछु
किनभने
मेरो लेखनमा सरस्वती छन्
र तिनको ऊर्जा छ भने
मेरो र मजस्ताको पीडा बुझ्ने
र तिम्रो उद्धार गर्ने
कोही जन्मनेछ भविष्यमा
संसार रुपी सुख स्वर्गभित्र,
रमें रमाएँ लिइ भित्र चित्र।
सारा भयो त्यो मरुभूमि तुल्य,
रातै परे झैं अब बुझ्छु बल्ल।
रहेछ संसार निशा समान,
आएन ज्यूँदै रहँदा नि ज्ञान।
आखिर रहेछ श्रीकृष्ण एक,
न भक्ति भो, ज्ञान, नभो विवेक।
रमें रमाएँ लिइ भित्र चित्र।
सारा भयो त्यो मरुभूमि तुल्य,
रातै परे झैं अब बुझ्छु बल्ल।
रहेछ संसार निशा समान,
आएन ज्यूँदै रहँदा नि ज्ञान।
आखिर रहेछ श्रीकृष्ण एक,
न भक्ति भो, ज्ञान, नभो विवेक।
न निद्रा छ रातमा न छ दिनमा भोक
सपनीमा देख्दा तिमीलाइ उठने सधै झोक
यस्तै यस्तै हुने सधै लाग्यो मलाइ रोग
र्मछु क्यारे म त अब लागी रा छ सोक
कति बयान गरु म खै कहिले सकिएन
मुटु मैले दिदा पनि तिम्रो कतै देखिएन
धेरै चोटी सम्झी हेरे धेरै ठक्कर लाग्यो
जति सोच्यो उती गहीरो अर्कै मोड लाग्यो
भन्दिन एक्लै-एक्लै छु,
सधै समयको टिक-टिक संग-संगै म हुन्छु
भन्दिन कोहि छैन मेरा,
नित् आफ्नै मौन छायाँ संग-संगै म डुल्छु
आज एक्लै छोडी देउ जुन-तारा मलाई,
नपक्छ्याऊ सधै-सधै
किन ? किन्चित आभास हुन्न,
हरपल प्रेमिल पबनको आलिँगनमा म हुन्छु - !
दशौँ वर्षे द्वन्दमा पिल्सिएका हामि नेपाली
छुट्कारा पाइएलाकि ! आश थियो यसपालि
कर्ताका कर्म याहाँ आज जो देखिदैछ
मनबाट आशा सव आज मेटिदैछ
जनविश्वास पोको पारि सभा भवन छिरेका
शान्ति र संविधान दिने जिम्मा काँधमा भिरेका
जनताको आकांक्षा के ! यीनलाई मतलव भएन
मुल काम लाथालिंग यीनको ध्यान गएन
राजनीति यीनका निम्ति कमाउ धन्दा भाकोछ
भ्रष्टाचार र कमिसनमा यीनको ध्यान गाकोछ
एकले अर्का संग छिर्के दाउ खेल्दा छन्
अहंकार र दम्भले अकारण पेल्दा छन्
यीनका बुद्ध फिराउन दवाबको खाँचो छ
मनन् गर्नुस मित्रहरु यो कुरा साँचो छ
श्रृजनाको फूल फुलाउन श्रृजनसिलताको खाँचो हुने
श्रृजनसिलताको प्रयोग गर्दा, जो कोहिको मन छुने
कोहि हाँस्छन् श्रृजना हेरेर, कोहि भने धुर-धुरी रुने
श्रृजनकर्ताको कुरै छाडौ, दुवै अवस्थामा मख्ख हुने॥
को राम्रो अनि नराम्रो, श्रृजनकर्ताको विषय बन्छन्
सलल बगि भावनामा, अरुका मनको कुरा भन्छन्
ओल्लो अनि पल्लो किनार जोडे भाँति योजनाकारले
लेक वेँसि भावनाले जोड्छन् हाम्रा यी श्रृजनाकारले॥
