सत्ययुगमा पनि थिएँ म
त्रेता, द्वापर युगमा पनि खडै थिएँ
कलियुगको उषाकालमा, सिद्धार्थको शिरमाथि
आज जस्तै जडै थिएँ
मैले त्यसयुगमा पनि
खडा हुनु थियो
अग्लिएर बडा हुनु थियो
जो थाक्थे यात्राले वा
सूर्यको प्रचण्ड रापले
तिनलार्इ सुस्ताउन ‑ सियाँलको
पिउँ लाग्ने घडा हुनु थियो
कतै एक्लै र कतै वरसँग
कतै जंगलमा र कतै घरसँग
उसैगरी खडा छु म
मानिसहरू उसैगरी निहुरिन्छन् मेरो फेदमा
र प्रत्येक शनिवार
कविताहरु - पृष्ठ २२
लेखकहरू
मैले तिमीलाई मन पराएँ
पत्यार गरेनौ
तिमीलाई माया गरे
पत्यार गरेनौ
तिम्रा दुःखहरूमा दुखे
त्यो पनि पत्याएनौ
तिम्रा पौरख र प्रगतिमा गीत गाएँ, नाचे
अहँ त्यसलाई पनि विश्वास गरेनौ
तिम्रो नाम लेखे बाँसमा, ढुंगामा, दलिनमा
घरका भित्ताहरू र खाली ठाउँ जताततै
तिमीलाई देखाएँ एकदिन
तिमीले सब नाटक हो भन्यौ
तिमी दृष्टियुक्त दृष्टिविहीन बन्यौ
अविश्वासमा बानी पर्दै गयो तिमीलाई
उजाड, विराना पाखाहरुमा
परिश्रमको हलो म चलाउँछु ।
हिमाललाई अझ अग्लन सिकाउँछु,
मेरा गण्डकी, कोशीलाई बग्न सिकाउँछु,
म जङ्गबहादुर बनेर आउँछु,
गर्नुपरे अर्को कोतपर्व म गराउँछु ।
आमा चिन्ता नगर
यो देश म बनाउँछु ।
गरिवी र दासत्वको जन्जीरले जकडिएका,
मेरा दाजुभाईलाई आजाद गराउँछु ।
माटोको खाँतिर फेरी एउटा क्रान्ति गर्छु,
परे आँफुलाई सहिद बनाउँछु ।
तर जब फर्केर आउँछु,
म गान्धी बनेर आउँछु
प्रत्येक पल कहाली लाग्छ
आजभोलि संधै नै
तितो कर्कस स्वादको यो जिंदगीमा
तर पनि आशाको झिल्को
मनाकाश भरि झुल्किंदा
सप्तरंगी सपना देखेसरि
अनायासै बन्द हुन्छ परेली
भाव विभोर भई !
पर्खाइमा रात ढल्छ
अन्धकारले जित्छ मलाई
लाग्छ जीवन भुवाको फूल
पत्तै नपाई झर्न सक्छ अहिले नै
आँसु जति बगे पनि
सुख बनि कहिले त फुल्ला
आँसुकै फूल,
अन्तिम समयमा भए पनि !
पखालिन्छ संधैं
आँसुले नै यो मन किन ?
लाग्छ यो नियति हो कि , मेरो
प्राय : म सोध्छु
अँध्यारो रातको पहर भित्रको
सन्नाटाहरुलाई
आँखामा आँसु उर्लन्छ किन ?
आज किन किन सपना बिग्रिएको छ
सदा चलखेल गर्नु पर्ने दिमाग थिग्रिएको छ
सन्ततिको चर्तिकला देखेर दु:खि हुदि छन्
मेरि मातृभूमि क्वाँ क्वाँ रुदि छन्!!
हो, याहाँ सगरमाथा नुहेको छ
पहाड फुटेको छ
तराईमा धाँजा फाटेको छ
मेची सुस्केरा फाल्दै छिन्
माहाकालि विरहको भाखा हाल्दै छिन्!!
खै ! अब त बुझ्न नि गाह्रो भो
चाहना नियाल्न नि साह्रो भो
कोहि याहाँ आफुलाई धर्तिपुत्र भन्दछन्
बाकिँ अरुलाई आकास पुत्रमा गन्दछन्!!
मलाई चन्द्र-सूर्य सिउरिने शिर चाहियो,
मलाई मेरै निम्ती लड्ने बीर चाहियो ।
कतै बाँध बाधि थुनेका छन,
कतै साध बारी थुनेका छन,
मलाई फैलिएर बग्न दिने तिर चाहियो ।
मरूभूमी समतल होईन,
घुडा गड्ने दलदल होईन,
मलाई लालिगुँराश फूँल्ने आफ्नै भिर चाहियो ।
यी तन्नेरी सिर उचाली विदेश तिर लम्किन्छन्
कुप मण्डुक बुढा- खाडा यता त्यसै चम्किन्छन्॥
ज्ञान जोस सीप बुद्धि... विदेश तिर भागे पछि
लुता लाङ्गडा बुढा खाडा यता तिर जागे पछि
के होला खै देशको हालत बुझ्नै अव गाह्रो भो
मनको बह कस्लाई पोख्ने सोच्नै अव साह्रो भो॥
यी तन्नेरी....
कुप मण्डुक...
बाबु आमा ले भनेको बचन लाई तोडी,
लागे परदेश धन कमौना जन्म भुमि छोडी
हासी खेली हुर्किएको आफ्नो प्यारो गाउ मा
चटक्कै छोडेर आइयो अफगान भन्नि ठाउँ मा ।
गरिबी र रोजगारको समस्या ले गर्दा
सारै मन दुखि राछ रणभूमि आउनु पर्दा ।
जता हेर्यो नांगा पहाड हरियाली छैन कत्ति
आफ्नो गाउँ घर सम्झिएर रुने गर्छु अति
आवाज आउछा बम गोला का मकै भुटे सरि,
एकान्त मा बसेर म रुन्छु धर धरी ।
सबका मनमा भगवतिको बास होस
पाप कर्म अनि पापिहरुको नास होस
रक्षा गरुन भगवतिले निमुखाहरुको
अधर्मि र पापिहरुको बन बास होस!!
गर्न सकुन सबैले अप्ठ्यारोको सामना
सुन्दर होस सबका निम्ति यो जमाना
सद्बुद्धि र सद्भाब सब जनमा पलाओस
यही छ आजको दिनमा मेरो शुभकामना!!
सहर, आफ्नो पहिचानको खोजीमा
महंगी सितको साक्षात्कारमा
पसिनाको मूल्य संग
समायोजनमा व्यस्त छ ।
हरेक संक्रान्ति संगै
घरको मूल ढोकामा लाम लाग्ने
घरबेटीको त्यो अनुहार !
स्कुल , कलेजका बिलहरु
लोद्शेदिंगमा पनि अकाशिएर आउने बिल
धारोबाट आउने हावाको पनि बिल !
टेलिफोन , मोबाईल , टिभी च्यानल
इन्टरनेटका काटिएको लाईनको सुचनाहरु पनि
संग संगै देखा पर्छन् !
