रिक्त छ छाती यो, छाया छाप परेछ की ?
सोध्छु तिमिकनै कतै, हाम्रो माया बसेछ की ?
हेर्छु तरि ती आँखा, मुस्कानले लुकाउछौ
अधरका भाव अभेध, संगाल्दै शर्माउछौ
कट कट काटेछ, चोट पर्छ मुटुमा
के छ आज हेर्दछु, सुप्त तिम्रै छातीमा
लाली छर्छ गालाले, फुल ओठ बन्दछ
सुगन्धले तानिदै, बाहले आउ भन्दछ
कविताहरु - पृष्ठ २४
लेखकहरू
चरम गरिबी द्वारा
बलात्कृत हुन्छु म
प्रत्येक साँझ,
बिबशताको गर्भाधान हुन्छ
रात-रातभर,
अनि,
झिसमिसेमै भ्रुण हत्या गरिदिन्छु,
म चाहन्छु कि,
डरलाग्दो अभाब संगै
आन्दोलनकारिहरुको
पुनर्जन्म नहोस अब,
किनकि,
मेरो देश यसै तहसनहस छ !!!!
मुग्ध थिए मन भित्र भित्रै
कसैले मन मनै चाह्योकि भनि
डुब्दै थिए परेलीका ती सगर भित्रै
उनको विश्वास जितेकी भनि !
बाटो अघि अघि उ हिड्दै थियो
पछि पछी पाईला,म उनको गन्दै थिए
बिस्तारै बिस्तारै सुर्यास्थ हुदै थियो
पछि पछी छाँया,म उनकै खोज्दै थिए !
उ केहि कविता आज कोर्दै थियो
म शब्द उनको बन्दै थिए
उ केहि माया आज खोज्दै थियो
म उनको धड्कन बन्दै थिए !
माग्दा पाउने समय टाङ्ग्दा पाउने काम
देश जनता जता जाओस जुटेकै छ दाम॥
नाम के हो थाहा छैन भइसके बदनाम
बदनामिको घेरो भीत्र जुटेकै छ माम॥
अहो ! प्रिय परिवार र आफन्त मात्रै
मुलुकको गरिसके दुयनियामा जात्रै॥
राजनीतिको नाउँमा गरेकाछन् ब्यापार
बुझि नसक्नु यीनको लिला अपरम्पार॥
माग्दा पाउने समय टाङ्ग्दा पाउने काम
देश जनता जता जाओस जुटेकै छ दाम॥
पुस-माघको कठाङ्ग्रिदो जाडामा
सिर सिर हावा चलिरहेछ डाँडामा
तर पनि त्यस्को कुनै परवाह छैन
समय छदै गन्तब्यमा नपुगी भएन
त्यहि भएर होला सायद भरियाहरु
टेकनको टेकोमा भारी सुस्ताउदै
निरन्तर उनिहरु अघि बढ्दैछन्
पुग्न हतार छ घाम नअस्ताउदै
साहुको भारी बिसाएर ज्याला थाप्न
हतार छ नुन भुटुन आटो काखि च्याप्न
बेलुका घर नपुगि भएको छैन
बाल बच्चाले दिनभर केही खाएको छैन!!
देखेँ
सत्र वर्षकी युवतीको काखमा सानो नानी
भीख माग्दै सडकछेउ बसेकी तिनी
भनेँ, ‘नानी रोइरहेछ, दुध खुवाऊ’
‘यो नानी होइन मेरो लोग्ने हो’
सोध्छु, ‘कसरी यस्तो सानो नानी तिम्रो लोग्ने ?’
जवाफ दिन्छे, ‘ यो यती हिमतालको जलको फल !’
‘कसरी ?’ नसोधी बस्नै सक्तिनँ
टाढा क्षितिजतर्फ हेरिरहन्छे र मलाई हेर्दै भन्छे
‘हामी दम्पति
यहाँबाट हजारौँ किलोमिटर टाढा हिमाल फेदीमा बस्थ्यो
सँगसँगै पचास हिउद वर्ष बितायौँ
छोराछोरी पाएर हुर्कायौँ
हुर्केपछि बचेराझैँ ती कता कहाँ गए
फर्केर आएका छैनन् ।’
‘अनि तिम्रो लोग्ने ?’सोध्छु
‘ई मेरो काखमा ’ काखको नानी देखाउदै भन्छे
छक्क पर्छु कस्तो उदेकलाग्दो सत्य हो वा होइन
‘होइन यो सत्य हो
सुन, हामी पति पत्नी खेतीपाती, भेडापालन गरेर
हिमाल फेदिमा बस्थ्यो
भेडा पाठाहरू हराउदा म हिमरेखामाथि
हिमस्थानहरूमा खोज्दै गएँ तिनीहरूलाई
यतीको पाइला देखेँ
पाइला पछ्याउदै जाँदा
पड्कन्छन् मेरा उत्तेजित कविताहरु
राजधानीका ढलहरु सगै ह्वास्स
सभ्यताका खोक्रो आडम्बर संगै
भत्काऊछ सभ्यता आवेगमा
सोभियत महाद्धिप झैँ
मेरो कविता l
जान्दैन मेरो कविता कहिल्यै
बर्लिनका पर्खालहरु भत्काई समालिन
बरु चर्किन्छ हाँडी झैँ उत्तर र दक्षिण कोरिया झैँ
मेरो कविता l
नांगी रहेछ मन,
सर्बाङ ओडेर ओडनेहरु
फेरी रहेछौ चोलाहरु
फुकाल्छौ्ं आफना, र बटुली रहेछौं अरुका
कतै दिशा भ्रमित त छैनौं
कतै हामी स्रिङ्गाअरीयको काग, त बन्दै छैनौ
बिगारे र आफना बिचर र आस्थाहरु
हामी बिक्लाङ त छैनौ
हामी बिकारमा त छैनौ !
रोकियर ! हर बाटोमा,सोच्ने बेला आयछ
देखासिखी को, फ्याकि बिष
अंमृरित तान्ने बेला भयछ !
हटायर आँखा बाट पट्टी
आफ्नै देश्मा केहि गर्ने बेला आयछ
बिदिसियका लस्कर्रहरु
आफ्नै माटो खन्ने, गरने,मरीमेटने
सत्य निरुपित गर्ने बेला आयछ
छुट्यायर राम्रो, न राम्रो अब
कबोल गरने, बेला आयछ !
हीजो गोर्खाका पृथ्वी नायक बनि नेपाल बनाया
आज गोर्खाका वावुराम प्र.म. बनि साह्रै गनाया
निर्माण खातिर योग्य बन्ना कन भारत गयाका
पढाइमा मेधावि छात्र हुन्याले डाक्टर भयाका॥१
कौन कारणले यीनका मन कन प्रेरित गराया
राजनितिको बाटोतिर यीनिलाई स्वात्तै डोराया
निर्माणका यी डाक्टरले ध्वंसका साथ दियाका
दश वर्षे द्वन्दकालका यीनले नेतृत्व लियाका॥२
आज यीनि नेपालका प्रधान मन्त्री भया छन्
शान्ति अनि संविधान वनाउन ताहाँ गया छन्
वाहिर आकाश धमिलिएको छ
भित्र मन अमिलिएको छ
चैत्र-वैशाषको यो मौसम
बुझ्न कठिन छ
कति वेला के हुने हो !
हावा हुण्डरिमा वद्लिने हो कि
पानि असिनामा !
मानव बस्तिका उडुस र उपियाँहरु,
जो बाचिँरहेछन् श्रमिक र किसानका पसिनामा !
तिनका लात र वातले छिया-छिया भएका यी वदन
