उराठिदै छ मन
मनको के कुरा
दुगुर्छ, उफरन्छ
काउकुतीमा जोडीन्छ
दिन रात बोकेर
आँफैं सँग,
कहिले कान्हीं कुर्लन्छ
यो मन्को के कुरा
छण छणमा बौरिन्छ
बिरहमा कुन्जिन्छ,
क्षण्, क्षण् ! पल पल
आफ्नै स्वरमा लहरिन्छ
लतारिन्छ
फ्टकारीन्छ,
दोषका असंख्य भार बोकेर
मिलन मा मुस्काउछ !
के भन्ने ? शव्द रहित, बनी दिन्छ
आकार रहित
निशव्द बनी दिन्छ
नितान्त यक्लो मन
परीद्रिश्यमा उडी रहन्छ
धक धकियर छातीमा, बसी रहन्छ
कविताहरु - पृष्ठ ४०
लेखकहरू
भन्छन्, प्रेमको परिभाषा अनन्त छ,
वात्सल्य प्रेम, मातृत्व प्रेम, भातृत्व प्रेम,
दुइ आत्माको एक-अर्का प्रतिको चाहत प्रेम,
आफन्त प्रतिको अपनत्व प्रेम,
परीवार प्रतिको ममत्व प्रेम,
साथी-भाई इस्ट-मित्र प्रतिको लगाव प्रेम,
समाज र मातृभूमि प्रतिको दाइत्व प्रेम,
साह्रा संसारलाई आफु प्रति आकर्सित गर्ने कला प्रेम,
समग्रमा म मेरोको ठाँउमा हामि हाम्रो भन्ने सोच हो प्रेम
सम्पुर्ण प्रेमीहरुको
समर्पण हुने दिन रे आज
प्रेममा समर्पण भई
मुटु साट्ने दिन रे आज
साटेर सुटुक्क मुटु,
प्रेममा बाधिने दिन रे आज
साटेर आस्थाको चिनो,
मायाको बाँचा गर्ने दिन रे आज
प्रेमका सागरमा डुबी,
संग-संगै बहने दिन रे आज
तेसैले
नसम्झ कुनै आफ्नालाई आज
पानी झै पो हो कि जीवन
बेरंग अनि बेस्वाद - !
पानी झै पो हो कि जीवन
चंचल अनि निस्वार्थ - !
कुवाँ बनि जमी दिन्छौ तिमी
प्यास सबैको मेटाउने बनि - !
ताल बनि बगी दिन्छौ तिमी
सुन्दरताको प्रति-मुर्ति बनि - !
खहरे बनि गर्जि दिन्छौ कहिले
बिद्रोही दुष्मन झै बनि - !
समुन्द्र बनि फैली दिन्छौ कहिले
शान्त अनि गम्भीर प्रेमी झै बनि - !
प्रकृतिको वरदान नेपाल देश
अप्राकृतिक कर्मले नरहलाकि शेष
धोति फाडेर रुमाल बनाउन्या
छारो उडाउन शरिर कन्याउन्या
यहि हो आज देखिएको कर्म
के रहला र खै ! यसरि मर्म
मुलुक साझा हो चेत खुलोस
यीनका सेवामा मन झुलोस
जय होस नेपाल माताको
संधै झैँ आजको यो ढल्किदो साँझमा अतृप्त
यौनको प्यास बोकी मेरा पाइला अघि बढ्दै छन
ल्याक्र्याक-ल्याक्र्याक सुन्धारा,रत्नपार्क र ठमेलका गल्लि तिर.....
मलाई थाहा छ हिजो,अस्ति जसरि आजको साँझ नि
मैले मोल मोलाई गर्ने छु
आलु झैं गरेर ति गल्लि र घरको पेटीमा लाम बत्त रहेका
यौनकर्मीहरु
बास्नादार अत्तरले
चुर्लुम्म डुबेका छन् क्या
रे
एक झोकां हावासंगै त्यो मिठो गन्ध नाकमा पस्छ
म रङ्गमङिन्छु
अध्याँरा कोठाहरुमा म बन्द हुन्छु
मेरो एक् एक इशारामा
उ नग्न हुदैं जान्छे
म बासनाको खेलमा खरो उत्रिन्छु
खल्तीका नोटहरु सिध्याउंदै जान्छु
स्खलित तन् अनि रित्तिएको मन्
बोकेर जब म डङ्ग्र्ग पल्टिन्छु
त्यो बास्नादार केटी
मलाई कुल्चदैं
घृणाको एक दृष्टी फ्याँक्दै
उठेर जान्छे
काँडाको पनि छ राम्रो बिचार
जसले फूलको रक्षा गर्दछ
डाँठमा फुल्दछ
सम्पूर्ण बोटकोनै रक्षा गर्दछ
जीवनको रक्षा गर्छ काँडाले
त्यसैले काँडा एउटा सैनिक हो
काँडालाई हेला नगरौं
काँडाले आफैआई खोज्दैन
प्रकृतिको सौन्दर्य कायम राख्न खोज्छ काँडाले
काँडालाई मनन गरौं
फूल टिप्न खोज्दा घोच्ने हो
सम्पूर्ण बोटको रक्षक हो काँडा
त्यसैले काँडाले भनेको मानौं
प्रकृतिको सौन्दर्यलाई कायम राखौं
काँडाको बिचार राम्रो छ
कहिले काहीँ चउरमा पनि काँडा हुन्छ
तर काँडाको कुनै दोष छैन
पल–पल सचेत भए
पल–पल होशियार भए
काँडाले कहिल्यै घोच्दैन
भरी लता वृक्ष विषे टनाटन
नवीन लाखौं फूल पालुवाकन ।
वसन्त आयो कलकण्ठको अब
सुनिन्छ साह्रै कल कण्ठ-गौरव ।।
अगाडि जो दीन बनी लुकीकन
बिताउँथ्यो केवल दु:खमा दिन ।
अहो !! उही कोकिल हेर आज यो
प्रमोदले पूर्ण महासुखी भयो ।।
बसी बगैंचा-बिच मोजमा परी
नयाँ कलीला सहकारमञ्जरी ।
चपाउँदै मस्त भएर बेसरी
कुहूकुहू गर्दछ त्यो घरीघरी ।।
चलीरहेको छ सिरी सिरी हवा
झुलीरहेछन् सब मञ्जु पालुवा ।
जता दियो दृष्टि उतै खुसी मन
प्रमोदले पूर्ण नहोस त्यो किन ?।।
तिन अक्षरको यो शब्द जनता
अर्थ के हो जान्न छाडियो अवता
कोहि फलानाको जनता
कोहि चिलानाको जनता
मर्ने जनता कि मार्ने जनता ?
कसको जनता ?
मर्न पठाउनेको जनता
कि मार्न पठाउनेको जनता ?
टाठा-बाठाको शब्द जालमा फँस्ने जनता
उनिहरुकै कित्ताबन्दीमा बस्ने जनता
कुटिने, काटिने, लुटिने, मेटिने जनता
उसैको नाउँमा अरुले मोज गरेको हेरेर बस्ने जनता
माना मुठिमा चित्त बुझाएर मुरि अरुलाई दिने जनता
मदहोस झै हुन्छु,
उनको ब्यक्क्तित्वलाई नियाल्छु जब
आकासलाई चुम्छु, क्षितिजलाई छुन्छु,
उनको सामु जब म हुन्छ
आशामा पौडन्छु, कल्पनामा दौडन्छु,
उनको चित्रलाई नियाल्छु जब
पटुकीबाट त्यो ऐना झिक्छु,
सुर्यलाई हेरी खिसिक्क हास्छु
त्यो परिधि भित्र उनलाईनै देख्छु
त्यो परिपक्क बैश,त्यो झरेका केश,
त्यो सभ्य भेष, यो मायालु परिबेस
म मुग्ध हुन्छु त्यसै त्यसै
उसको छबी मेरो सामु हुन्छ जब
टाढा टाढा कता छ उ कुन्नि
