जनतालाई रुवाएर मस्तिको, हासो हाँस्नेहरु
देशलाई बिर्सिएर बिदेश संग, मायाँ गाँस्नेहरु
खबर्दार ! जुर्मुराउदै छन् याहाँ, देशभक्तहरु
र आउदै छन् तिमिहरुलाई, अब छास्नेहरु!!
युगमा आउने एक दिन माथि, कहर बर्षायौ
कर्तब्यच्युत भई याहाँ हरे!, जनता तर्सायौ
खबर्दार ! जुर्मुराउदै छन् है याहाँ, जनताहरु
जस्लाई तिमिले लड्नका, निम्ति पर्सायौ!!
६०१को त्यो सभामा ८-१०को, हैकम जमायौ
जे का निम्ति गा'थ्यौ छाडि, सत्तामै रमायौ
खबर्दार ! जुर्मुराउदै छन् ति लिप्सा, देख्नेहरु
जस्लाई छलि अकुत धन, तिमिहर्ले कमायौ!!
प्रकृतिको कुनै एक
सुन्दर अनि मनोरम दृश्य
जहाँको सुन्दरता केवल
निश्चल र पबित्र जलको होस्
यो दुनियाँ अनि
दुनियाँका मान्छेहरु
लाग्छ त्यहि जलको सुन्दरतामा
हरपल हरक्षण रमिरहेछन
किनकी त्यहि जलाशयको छेवैमा
एक सुन्दर परी टुसुक्क बसेर
जललाई पनि आफ्नो सुन्दरताले तानी
लाग्छ उनि सौन्दर्य प्रदर्सन गर्दै छिन
त्यो दिन,आकाश खुल्ला थियो
धर्ती चकमन्न थियो
हावा सुस्त सुस्त बहदैथ्यो
प्रक्रिती बिछट्ट रङ्ग भर्दैथी
मैले चिप्लेढुङ्गामा खुट्टा टेकी
पारी गाउँ हेर्दा
वारी गाउँ हेर्दा
तल बस्ती नियाल्दा
सालिम्मोका झुप्राहरु
चित्कारका थुप्राहरुमा
फुस्स फुस्स हावामा कावा खान्थे,
स्वाभिमानले सोभित हुनुको बादला
झोलिएका स्तन बोकी
एक लस्कर आमाहरु
डडेको झुप्रा हेर्दै निधार ठोक्दथे
सार्दा सार्दा च्यातिएको लुङ्गी
खोल्दा खोल्दा फाटेको सुरुवाल
बिर्यलेपतिएको त्यो रातो लबेदा
या भनौ
नेताहरुको ताल जस्तै तिम्रो माया जाल भयो ।
किनार छुदै सुट्ट भाग्ने त्यही नदिको छाल भयो ।।
दशगजा हराए झै मायालु मन कता लुक्यो ।
टनकपुर दुखे जस्तै तिम्रो चालले मन दुख्यो ।।
बिखण्डीत यो मेरो माया सघिंयतामा टुक्र्याई दियौ ।
महेशपुर ,सुस्ता लुटिए झै आत्मा शरिर छुट्याई दियौ ।।
सगरमाथाको चोखो हिउँ झै माया दिदा शकां गर्छौ ।
बिदेशिले खेलाए झै तिमी दोधारमा किन पर्छौ ।।
लक्ष्मणपुरमा बाध बाधे झै किन तिमीले मन बाध्यौ ।
झुट्टा भाषण छाटे सरि कि त तिमीले गफ छाट्यौ ।।
पराईले देश लुटे झै भन तिमीलाई कस्ले लुटयो?
घुसखोरीको शिर झुके झै किन तिम्रो शिर झुक्यो।।
प्रिय आजकल
हाम्रो माया प्रेममा
बिछोडको आगो
सल्काउन खोज्नेहरु
उर्लने खहरे झैँ छन्
जुन उर्लने खहरे
झरी रोकिए पछिको
सुक्खा बगर झैँ
अस्तित्वहिन छन्
र त्यस्ता खहरेहरुले
तयार पारेको रणनीतिले
हाम्रो प्रेममा कुनै अबरोध
खडा गर्न सक्ने छैनन् ।
किनकी ति खहरेहरुलाई
म पहाड बनेर छेक्नेछु
त्यसैले
प्रिय तिमी निश्चिन्त रही
सपना सजाय हुन्छ ।
तिम्रा सुन्दर आँखाहरु
मेरो सपनाको आकासमा
उडिरहेछन्-
रंगीन बेलुन बनेर ।
आज इन्द्रेणी परेको दिन
चिम्लिएर समय
म चुम्वन गरेको थिएँ,तिमीलाई-
मायाको नीलो मुटुमा ।
करुणाले आज तिमी
आँसु बगेकी छौ
ठोक्किएर मेरो- सम्झनाको पहाडमा
सिमसिम झरी परेकी छौ ।
आज हिमाल हासेको दिन,
बोकेर एक मुठी- प्रेमिल रंग
रंग्याएको थिएँ म-
अचिन्त्य तिम्रो सिन्दुरभरि
सौन्दर्यले आज तिमी
रंग बाँचेकी छौ
तिम्रा र मेरा मायावी,
सम्झना बनेर पहाडभरि
क.
प्रतिविम्बिँदी कटु जगत् कलिलो अमृतजलमा चोभी कलकल !
जादू झार्दी सब जलथल !
गोलवदन ! तिमी, दिन–सुकला जो, ज्योतिचदरले मुख ढाकी,
तुहिनाचलको चुली उपरमा निहुरी चियाउन आ’की !
देखी, पश्चिम आशाले दीप सुनौला निभा’की !
ख.
यथार्थताकी हे उपहासिनी ! ललितकलाकी धाई !
रससलिलाशय पारी फेरि नागह्रद यो, तुहिनकिनार,
माछो बन तँ सुनौला भन्छयौ ?
मुस्की, मलाई बोलाई ?
आदिकालको रसमा लग्छयौ ? केलि–कुतूहल बनाई ?
जादू जलपी हिउँका बार ?
क.
यो राजा,
जसमा हामी खण्ड, खण्ड सब जोहिई बन्छौं एक,
हामी अनगिन जराहरुको एउटा बोटको पुष्प उदेक,
जसका छत्र विशाल बनाउन हामी बन्यौं डाँडी, डाँडी,
खाल्डा, डाँडा, लेक !
यो हाम्रो हो सगरमाथा,
आदि ज्योतिका वाचाल गाथा,
नेपाली यो आकाशभरिका ताराहरुले
गरिंदो किरणले अभिषेक !
ख.
यो मुटु हाम्रो,
चल्ला जबतक, चलुँला, चलुँला चलुँला निःशङ्क !
कुन उकाला, काँडा, वनमा चलुँला ?
भन, गलुँला ?
यसका हामी कर्मचारी, अवयव, अङ्ग, शरीर !
मानवकृत सजीव हामी नेपालीको राष्ट्रप्रतीक !
नेपाली नै ननिभी कहिल्यै, निभ्न नसक्ने निभ्न नसक्ने,
हे भूमण्डल ! चिनू यो प्रदीप !
क.
एशियाली जागृति–युग–शिशु
हामी उषासुत नयपाली
हामी हिमालय–तनय पिपासु
चढेन चुचुरा करमाली ।
ख.
हामी बुद्धका भूका उद्भिज
जानकी–फूलका मधु–आली,
अरनिकोका अङ्गुल–ज्योति,
पृथिवी–नारायण बाली ।
ग.
त्रिभुवनका हौं स्वप्न सुनौला,
महेन्द् उपवन पौधाली
मालिक मानिस ! ही ही हः !
ही ही ह हः ! ही ही हः !
ईश्वरसँग के मैले मागें बुद्धिको निट्ठुर खर वरदान
बुद्धि जो गुन्दछ बाँड्दछ बुन्दछ
फेल्दछ जेल्दछ हान्दछ ठेल्दछ
फेरि रोप्दछ फेरि उखेल्दछ
बुद्धिको बलियो कमजोरी तपाईंहरुको बोक्रे शान
प्रकृति नउत्रने ठेलमठेला ठेली निकाल्नोस् पढ्नोस् ल
