धोती न टोपी भएर
दुई दिन त गै गयो ।
चार दिनको जिन्दगी
दुई दिन त रै गयो ।।
बादरको पुच्छर जिन्दगी
लौरो न हतियार भैगयो ।
दाँत हुदा पाए पिडालु मात्र,
अहिले नारियाँल छ
तर खानि धोको रैगयो ।।
तन हुदा मन भएन,
अहिले मन भएर के गरु??
प्यास त्यसै रैगयो ।।
सारा उमेर धन भनि
घर छाडेर बन पसे ।
अहिले बचेराले छाडि गए,
घरलाई घर बनाउने धोको रैगयो ।।
उज्यालो छ तर दृश्टि मन्द,
बाटो छ तर खुट्टा काप्छन ।
अघि जाने धोको थियो,
अहिले आउने धोको रैगयो ।।
तिमीले पुज्ने देउतासँग रिस खाएर आएको छू (गजल)
आफैले आफैलाई चिन्नु ठूलो कुरो रैछ (गजल)
अहिलेको क्षण (लक्ष्मी प्रसाद देवकोटा)
बा आउनु भएको छैन (सिद्धिचरण श्रेष्ठ)
यो जगाईले अर्थ राखोस (Shailendra Kr. Thapa)
कस्तो आउछ के आउछ भन्ने कुरा हराई सक्यो (Shailendra Kr. Thapa)
बाटो तिम्ले थुनेको भए म किन आउथे र (गजल) (Kshitij Sagar)
उहिलेको कुरा (संस्मरण) (डा. रामदयाल राकेश)
मैले ओढ्ने रोयो आकाश तिम्लाई के भयो (गजल) (दीप मिलन)
तिमीले मैले प्रित लाउने, बेला आको छ (गीत) (Rajesh Rumba Lama (Atript))
सारै मजा आउथ्यो उनको चोली रंग्याउदा (गजल) (म्याड नेपाली सोल्टा (पागल कबि))
