यो कथा कुनै एकादेशको हो जुन मैले धेरै पहिलेनै सुनेको थिए । तर यसले दिन खोजेको सन्देश भने हामीसबैको लागी अझैपनि ताजा नै छ । कुनै समय एकजना धेरै सफल ब्यापारी थिए । उनको ब्यापार समुन्द्रपारी थियो । उनी ब्यापारको क्रममा दिनहुँजसो डुङ्गा चढेर ओहोर दोहोर गर्थे । उनलाई राम्ररी डुङ्गा खियाउन (चलाउन) आउदैनथ्यो न त पौडिन नै सक्थे । उनी यति ब्यस्त थिए की उनलाई पौडीन सिक्ने समय थिएन न त डुङ्गा चलाउन सिक्न नै ।
एकदिन उनका शुभचिन्तक साथीहरुले उनलाई डुङ्गा चलाउन सिक्न या त पौडीन सिक्न सल्लाह दिए ।
एकदिन उनका शुभचिन्तक साथीहरुले उनलाई डुङ्गा चलाउन सिक्न या त पौडीन सिक्न सल्लाह दिए ।
प्रतिउत्तरमा उनले किन सिक्नु प¥यो भनेर टारे । उनका साथीहरुले उनलाई कुनैपनि बेला समुन्द्रमा आँधी आउन सक्ने र अन्य आपतविपत पनि पर्न सक्ने तर्फ सचेत गराए । त्यसैले तिमी चाँडै माझीसंग पौडिन र डुङ्गा खियाउन सिकिहाल । यतिखेर ति ब्यापारी थोरैभएपनि यस बारेमा चिन्तीत देखिए । तर आफुसंग डुङ्गा खियाउन सिक्ने या पौडिन सिक्ने समय नभएको दुखेसो पोखे । त्यो समयमा मेरो लाखौंको नोक्सान हुनेछ ।ब्यापारीको धनसम्पतिको मोहले उसलाई ब्यापार बाहेक अरु केही सोच्ने मौका नै दिएको थिएन ।
