मन मारेर सधैं यहाँ हामी बाच्नु कती?
नफक्रे का आशा हरु हामी साच्नु कती ?
सोर आना माया पाउन सबै भन्छन गाह्रो,
परेली को ईशारा मा हामी नाच्नु कती ?
पुरै जीवन काट्न लाग्यौ थाहै नपाई नै,
आउँला गन्दै दिनहरु हामी भाच्नु कती ?
माली बिना को फुल जस्तै फुल्यौ कतै,
आफ्नोजीवन गुलाबसङ्ग हामी नाप्नु कती?
आकाशको ताराले तिम्रो रुप सम्झायो ।
बिहानीको सितले फेरी अतित बल्झायो ।।
कती पर्खने
भन तिमी कैले फर्कने ।१।
दाउँरा घाँस मेलामा तिम्रै चर्चा गर्छु म ।
यस्पालिनी आएनौ भने कसम मर्छु म ।।
खोली दोभान
एक्लै एक्लै ढल्क्यौ जोभान ।२।
छैन अर्थ सिन्दुरको तिमी साथ नहुँदा ।
निन्द्रै मेरो लाग्दैन तिम्रो फोटो नछुँदा ।।
घाम छाँयाले
मुटु जल्छ तिम्रो मायाले ।३।
झर्को फर्को किन गर्छौ?बरु तिमी रिसाउ
त्यै रिसमा थोरै थोरै माया पनि मिसाउ
सधै भेट्दा खुसी हुन्थ्यौ,भन्थ्यौ मेरी बिहानी
दु:ख,सुख जे परे नि मेरै काख सिरानी
आज पनि त्यस्तै केहि पीडा भए बिसाउ
त्यै बिसाईमा थोरै थोरै माया पनि मिसाउ
मेरो चाह तिम्रो जित परे देखि हार्नेछु
तिम्रो ईच्छा पुर्याउन आफैलाई मार्नेछु
साथ दिन्छु दु:खलाई घुनसंगै पिसाउ
त्यै पिसाईमा थोरै थोरै माया पनि मिसाउ
दिन दिनै दीनताले अब निकै सताउन थाल्यो
देशको समृद्धी पनि अब त्यसै हराउन थाल्यो
शंतानको बिचल्ली देखि मातृभूमि उदाश छिन
काली गण्डकी कर्णाली सबै आँशु बगाउन थाल्यो
कहाँ गएछ गौरव हाम्रो इतिहास कता हरायो
सगरमाथा निराश हुदै शिर निहुराउन थाल्यो
जात पात र क्षेत्र भन्दै अंश बन्डा गर्ने भए छन
तराई बाट दाजुभाइले नै निकाली भगाउन थाल्यो
जून भन्दा जुन राम्रो थ्यो भन्थे,
त्यो भन्दा जोडी राम्रो हाम्रो थ्यो भन्थे ।
बतास र मंजरी के गर्थे छुईमुई र !
त्यो भन्दा बढि, अंजु !, हाम्रो थ्यो भन्थे ।
देवेश सरले कहदा रोमियो जुलियटको कथा,
त्यो भन्दा रोचक हाम्रो थ्यो भन्थे ।
बतासे डाँडामा बतासले गीत गाउदा,
त्यो भाका मोहनी हाम्रो थ्यो भन्थे ।
लौ है ताजा खबर आएको छ
शंघर्सको गित गाएको छ
१२ भुरे टाकुरे मिलेर
जनतालाई ठीक लाउने रे चिलेर !
जनताका नाममा जनताकै दोहन गर्ने
जसरि पनि आफ्नै खल्ति भर्ने
यो राजनीति हो कस्तो
जनताको नाम किन यति सस्तो !
संविधानसभामा बसि संविधान लेख्न छाडेर
के पाउने हुन् यीनले शान्ति र संविधान भाँडेर
को जनता, कस्तो जनता, कस्को जनता बुझ्नै कठीन भयो
जनताका नाममा क्रान्ति भन्छन् जनतानै भड्खालामा गयो !
प्रेम, समर्पण, आस्था
जीवन जिउने आधार
यहि आधार
यहि केन्द्रबिन्दु
सायद आज नदी बनेर बग्दैछ
यसरी बग्दैछ
न त्यसलाइ छेक्न सकिन्छ
न त्यसलाई थुन्न सकिन्छ
छेक्छौ ,थुन्छौ?
अहं त्यो त अडिग छ
निश्चित समय पश्चात
त्यो फेरि बग्नेछ
जसरी मनलाई बाँध्न असम्भव छ
अबिरल,अनवरत बग्ने नदी
अनि हामी त्यसको दुई किनार
फलामको लामो रड
इस्टिलको छ तार
दुवै मिलाई बिछ्याउदा
त्यस्ले लियो भार ।
ढुङ्गा फुटाइ गिटि बन्यो
बालुवा चाल्दा बज्री
सिमेन्ट मिसाइ ढलाई गर्दा
छाना भयो पक्कि ।
राता राता इटा जोडियो
एक पछि अर्को
हाउ कान्छा दाजु सेतो जोडी परेवा शान्तीको प्रतिक हो भने उही जातको जोडी ढुकुर चाँही के को प्रतिक हो नि लु भन्नु त "
पारी गाउँको भैरे माघे संङ्ग्रातीको बिहानै मकर नुहाएर म आउँदै हुँदा तल्लो घर फुपुको गोठ नजिकै मलाई सोध्यो ।
आफ्नै पारामा के के सोची रहेको बेला मैले केही भन्नु सकिन ।
केही बेर पछी " होइन के पो भनिस हौ भैरे !," मैले बिस्तारै भने
"बुद्धिमानी र बिद्धान मान्छेले एती पनि नजाएको सुहाएन है कान्छा दाई " भैरे ले चर्किएर भन्यो
"लु आएन नि त ,भन त के हो " मैले भैरेलाई अनुरोध गरे ।
भैरे खिस्स हाँस्दै बोल्यो ," जोडी ढुकुर - प्रेमको प्रतिक हो दाजु !"
मैले यसो सोचे भैरे ले सही कुरा गर्यो । मेरो मनमा उस्को कुराले गहिरो छाप पार्यो । उस्को अगाडि मलाई लजित हुनु पटक्कै मन परेन । मैले पनि
साच्चीकै जिन्दगि चलेर मात्र हुदैन ...हामीलाई त्यहाँ देखिइनु पर्छ ..मान्छेलाई २ छाक खान एकसरो कपडा लाउन कति नै सप्म्पति चाहिन्छ र ? खान लाउन ..कैलेकाही अप्ठयाराहरु पर्दालाई केहि जोहो त गर्नै पर्छ। तर हाम्रो समाज देखावटी बढी छ फलानो र ढिस्कानोले जसो गर्यो उसै गर्नु पर्छ आफ्नो वास्तविकता बिर्सेर कसैलाई देखाउन मोटरसाइकल चढनेहरुको लहर छ , घर लाउन खान गाह्रो होला पेट्रोल कसरि राख्ने भन्ने समस्या छ तर नि देखावटी बन्नै आफ्नो खुट्टा मा नहिड्नेहरु पनि छन्। राम्रो काम बरु देखासिकी गर्नु कता हो कता राम्रो गर्नेहरुको आलोचना गर्ने कुरा काट्नेहरुको कमि छैन , आफुलाई राम्रो देखाउन अरुलाई नराम्रो देखाउने तल पार्ने चलन छ किनकि अरु नराम्रो देखिएसि आफु यसै राम्रो देखिन्छु भन्ने मान्यता ब्याप्त छ। तपाई कसैलाई ढाटछल गर्न सक्नु हुन्न , आबश्यक पर्दा कसैलाई प्रयोग गरि अरु समएमा वास्ता नगर्ने हुनुहुन्न भने ,आफ्नै काम मा ध्यानदिनु हुन्छ भने हाम्रो समाजले तपाइलाई सोझो को संज्ञा दिनेछ । .. युवाहरुमा नैरश्यापन धेरै छ , आजको युवा धैर्य गर्न सक्दैन आज रोपेको बोट बाट भोलि फल खोज्छ ...देशमा रोजगारीका अवसर पनि न्युन छन् पढे लेखेका युवाहरु राम्रो अवसर को खोजीमा विदेश पलाएन भएका छन् अशिक्षितहरुलाई विदेश यसै बाध्यता छ । पढेर नि भबिस्य सुनिस्चित छैन, पढाई पनि समय सान्दर्भिक छैन यहाँ पढाउनकै लागि पढाईन्छ र पढ्न कै लागि मात्र पढिन्छ जागिर खान गाह्रो छ नाताबाद कृपाबाद ब्याप्त छ ,हामी एस्तो समाजमा छौ जहाँ छिमेकि ले प्रगति गर्यो भने तपाइलाइ पनि तपाई को परिवारले उसकै प्रगति देखाएर अनाबश्यक टर्चर दिन्छ अझै त्यो तपाइकै साथी पर्यो भने त झन् कुरै छोडौ ... हरेक कुरामा कमिसनको चलखेल छ नुन देखि सुनसम्म । विदेश गएको छोराले २-४ लाख कमायो भने परिवार तराई/शहर बसाइ सर्छ घरखेत मै पैसा सक्छन उत्पादनशिल कार्यमा लगानी गर्ने सोच छैन उ सधै झोले बन्छ २-३ बर्षमा एकमहिना घर बस्न आउछ फेरी झोला लिएर फर्किन्छ धन कमाउन ...पहिला बाउ कमाउन जान्छ छोराछोरी पढ़ाउछ बढाउछ ..बाउ बुढो भएर फर्किन्छ फेरी छोरो झोला बोकेर विदेशिन्छ कमाउन ..बाउ छोरा को भेटघाट आकलझुकल हुन्छ। कतिपय अबस्थामा छोरो विदेश कमाउन जान्छ बुहारी आफ्नो यौवन साचेर राख्न सक्दिन सायद साचेर/ जम्मा गरेर राख्न नमिल्ने भएर होला विकल्प खोज्छे यो उसको बाध्यता पनि हुन सक्छ। कसैलाई थाहा भएन भने त्यो विकल्प बिकल्पै रहन सक्छ चाहनाहरु सबै रोकेर राख्न सबैले सक्दैनन् अनि घर भाड़ीन्छ यहाँ सातफेरो घुमेर खाएका कसम/बाचा बन्धन धुलोमा मिल्छन ...पबित्र मानिएका चोखो भनिने माया मोह पैसामा बिक्छ , बिहे गर्ने उमेर कम्तिमा २०-२२ बर्ष तोक्छ सरकार यौवनले ओतप्रोत १६-१७ बर्ष देखिका युवा युवतीहरु जंगलमा मंगल गरिरहेका भेटिन्छन या त गेस्ट हाउसबाट प्रहरीले समातेको समाचार आउछ नसमातेको समाचार धेरै आउदैनन .....अनौठा समाचार धेरै सुन्नमा आउछन आजभोली ५०-६० बर्षको हजुरबुवाले ५-६ बर्षकी नातिनीको बलात्कार गर्यो रे ,छोराले बाउलाई मार्यो रे! साच्चि मानिसहरुबाट मानवता हराउदै गएको छ सम्बन्धहरुको आत्मियता कम छ वा देखावटी छ ...समाजसेवा भन्दा समबेदनामा बढी पैसा खर्च गर्छ आजको मान्छे। उधमीले मन्दीर बनाउछ धर्म को व्यापार गर्छ ..गरिब मन्दिर जान्छ भगवानलाई फुल होइन भेटि चढाउछ भगवानलाई घुस खुवाएजस्तो आफ्ना मागहरु पुरा गराउन कुखुरा , बोका बलि दिन पछी पर्दैन। युवापुस्ता मन्दिर धाउछ तस्बिर खिच्छ फेसबुकमा राख्छ बिश्वभरि आफ्नो बिज्ञापन गर्छ।
