आँसु धारा दर्किएर फेरि यहाँ सुक्छ किन?
छाती मेरो चर्किएर अनायसै दुख्छ किन?
आत्मा कति जलेको छ,हेर्दा कहाँ देखिन्छर,
निभ्न ला'को मनको आगो,बैरी आई फुक्छ किन?
घाऊ चोट देखे देखी,मल्हम पत्ति गर्ने थिए,
हृदयमा खट बनी,पीडा सँगै लुक्छ किन?
संर्घषको यात्रा कतै,आल्झिएर आफै भित्र,
गन्तब्यमा नपुगेरै, एका एक चुक्छ किन?
मेरै घर जलाएर खरानी पो माग्यौ सापट,
अन्त्य गरी मेरो खुशी बिहानी पो माग्यौ सापट,
चिथोरेर कोतरेर दिल भित्र चोट दिइ,
सम्झनामा राख्नलाई निशानी पो माग्यौ सापट,
निद स्वप्न सबै लुटी बेशाहारा पारेपछी,
आफू भने निदाउने शिरानी पो माग्यौ सापट,
मेरै घर जलाएर खरानी पो माग्यौ सापट,
अन्त्य गरी मेरो खुशी बिहानी पो माग्यौ सापट !!
बड्नु पर्छ लक्ष्य लिएर एकै ठाउमा टोल्नु हुन्न
भित्री कुरा भने मनको सबै ठाउमा खोल्नु हुन्न ।
दर्पन भनी साहित्यलाई सबैले नै त मानेको छ
साहित्यको माध्यमले बिष चाँही तर घोल्नु हुन्न ।
उदाङो जती नै बनाए नि समाजको दिनचर्यालाई
श्लीलसँग अश्लिलतालाई कहिले पनि मोल्नु हुन्न ।
चेलीबेटी हुनसक्छन नि वरीपरी दर्शक माझमा
बोल्नु पायो भन्दैमा जे पायो त्यही बोल्नु हुन्न ।
थोरै मिठो लेख्यो यहा चोरीको बिगबिगी
बौद्दिक्ताको दलालीमा फोहोरिको बिगबिगी
कति बेक्क्ति जान्ने सुन्ने चोरी-चोरि लेखि
अझ उनै गर्छन यहा दोहोरीको बिगबिगी
कति मान्छे राम्रा लेख्छन लाइक नपाउने
फेसबुक भित्र हुने गर्छ छोरीको बिगबिगी
कति मान्छे साथि बन्दै उल्टै थर्काउछन्
फेसबुकमा हुन्छ पहेलो तोरीको बिगबिगी
अज्ञानी छौं ज्ञान दिनोस सरस्वती माता
विद्या बुद्धि दान दिनोस सरस्वती माता
कुभावना हटोस् सबको सन्मार्गमा लाग्दै
इज्जत अनि मान दिनोस सरस्वती माता
निरक्षरले पढ्न सकुन प्रेम बढाई मनको
फोहर मैला जान दिनोस सरस्वती माता
प्रतिभाको मूल फुटी ढाकोस समाजमा
प्रतिष्ठा र शान दिनोस सरस्वती माता
हजुरको माया,सम्झना मेरो बाँच्ने आधार हो!
हिफाजत गर्नु आँखामा त्यही मेरो संसार हो!
मरे तुल्य हुन्छु म तिम्रो आहट नसुन्दा सम्म!
फुल्नु अनी फुलाउनु तिमी नै मौसम वहार हो!
को ठुलो को सानो यहाँ धन पैसाले चिनिएर!
मानिस सुन्दर त हुन्छनै ठुलो मन,विचार हो!
के युवा?के युवती? पलायन छन् बेरोजगार भै!
देश छोडी विदेशिनु सरकार नै जिम्मेवार हो!
मित्रताको साईनो, गाँस्न खोजेको थिए
जिन्दगीको यात्रामा, तिमी रोजेको थिए।।
किन बुझिनौ तिम्ले, मेरो मनको कुरा
उल्टै हानेर गयौ, मेरो छातीमा छुरा
टाढा भएनि हामी, आफ्नै सोचेको थिए
जिन्दगीको यात्रामा, तिमी रोजेको थिए
हर क्षणमा धेरै, मैले सम्झिने गर्थे
तिम्रो यादमा सधै, मन खुशीले भर्थे
पीर चिन्ता गर्न, सबै छोडेको थिए
जिन्दगीको यात्रामा, तिमी रोजेको थिए
जति चोट खपेर नि गंगाजी भै बह्यौ आमा
बाँचुन्जेलै अभाव र असन्तुष्टि सह्यौ आमा
रातोदिन डोको,नाम्लो,घाँस सँग प्रेम गाँस्दै
यिनैलाई आफ्ना दर्द सधैँ भरी कह्यौ आमा
सन्ततिलाई हुर्काउन दुखै दु:ख र पीडा झेल्यौ
जिन्दगीमा कयौँ दिन भोकै नाङ्गै रहयौ आमा
नखाइ नखाइ काम गर्दा निम्तियेर रोगहरू
शोक सुर्ता बढ्दै गए साह्रै जीर्ण भयौ आमा
हारेर रुँदै बसेको छु आँशु दियो जिन्दगीले !
नयन धुँदै बसेको छु आँशु दियो जिन्दगीले !!
कैले दु:ख कैले सुख जीवन खेल बैमानिको !
पिरले छुँदै बसेको छु आँशु दियो जिन्दगीले !!
पीडाले मारी दिन्छ जिउंदै फुटे को भाग्य भित्र !
झरेर चुहुँदै बसेको छु आँशु दियो जिन्दगीले !!
दिल तोडी चुडाएर घात दिईस दैव मलाई !
गर्वमै तुहुँदै बसेको छु आँशु दियो जिन्दगीले !!
तिमी बिना जिन्दगीका दिनै पूरा हुन्नन्!
तिम्रै चर्चा हुन्छन् प्रिय अरु कुरा हुन्नन्!
हात समाई सँगै बसी ,खाईएका कसम!
हुन्छन साकार सप्नाहरु अधुरा हुन्नन्!
बचनले कड़ा बोल्नन् केही तितो लाग्ला!
मन् त्यो सफा जुन बगलीमा छुरा हुन्नन्!
युद्धमा लोग्ने मर्यो समाजले लुछ्यो हिँजै!
पाखण्डी भन्छ रॉडी हातमा चुरा हुन्नन्!
समयको चक्र सँगै मनको ढोका खुल्दा!
प्रिति का बाटा हरु कैल्यै साँघुरा हुन्नन्!
