देशभक्तिको पाठ सबलाई, पडाउन राजी छु म
देशका लागी आफ्नै बली, चडाउन राजी छु म
मेरो देशको अस्मितामा, कोई धावा बोल्छ भने
खुलम खुल्ला आउ पन्जा, लडाउन राजी छु म
मेरो सानो कुर्बानीले, देश टिकी रहन्छ भने
फुटपातमाआई आफ्नै घर, डढाउन राजी छु म
पुरै देशको अर्थतन्त्र, रिमीटेन्सले धान्दा मात्रै
हाँसी हाँसी परदेश पाईला, बडाउन राजी छु म
दुख्दैछ मुटु छातीमा कुटी गजल लेख्दैछु ।
पिडाको मात्रा घटाई जुटी गजल लेख्दैछु ।
दुखेको मेरो दर्दको कथा कसले बुझ्ला र ?
सर्वस्व भन्नु उसैले लुटी गजल लेख्दैछु ।
देखाई छोड़ी स्वर्गकै सप्ना जलाई सबैनै ।
सपना मेरा गै'हाली भूटी गजल लेख्दैछु ।
दुनिया बोल्छ उनकै बारे फालिछे इज्जेत ।
उ भने सती सावित्रि खुट्टी गजल लेख्दैछु ।
शीशा जस्तै चर्केको, यो जीवन कथा,
घाउमा नून छर्केको, यो जीवन कथा ।।
न सुन्छ कसैलै, न छ कसैलाई चासो,
एकान्तमा मन, धर्केको यो जीवन कथा ।।
सधैं तछाड र मछाडमा व्यस्त तैपनि,
सुनौलो घडी घर्केको, यो जीवन कथा ।।
छटपटी, अभाव र पीडाका यी आँसु,
बर्षे झरी झैं, दर्केको यो जीवन कथा ।।
पसिना र रगतको झोल संगै दुई गाँस,
निल्न खोज्दा, सर्केको यो जीवन कथा ।।
खियाउँ नंग्रा अनि घोटौं पाखुरा भन्दा,
नचल्ने गरी, मर्केको यो जीवन कथा ।।
हाम्रो देशका नेतालाई लड्न पाए भैगो
जसरी नि कुर्सी माथि अड्न पाए भैगो
काग जति कराउंछ पिना सुक्दै जान्छ
महँगा र राम्रा वाहन चड्न पाए भैगो
जनताको के को वास्ता जे भएता पनि
दिन दिनै नगद मौज्दात बड्न पाए भैगो
बनाएर आठ दस ओटा गगनचुम्बी घर
चारै तिर चिल्ला पत्थर जड्न पाए भैगो
सायद चोट उस्तै छ, तिम्रो र मेरो ।
अनि अठौट उस्तै छ, तिम्रो र मेरो ।।
रुँदैछ्यौ तिमि, म रोएर थाकेको छु,
पत्झर बोट उस्तैछ, तिम्रो र मेरो ।।
तिमि र मैले गरौँ, सहयात्रा अब,
लाग्छ छनौट उस्तै छ, तिम्रो र मेरो ।।
आफ्नो कर्मले, ठगिएको दुई आत्मा,
कर्मम खोट उस्तै छ, तिम्रो र मेरो ।।
यति छिटै जिन्दगीका पाटाहरु फेरिएछन
थाहै नपाइ गन्तव्यका बाटाहरु फेरिएछन
हृदयलाई बिच्छ्याएर माया प्रेम सजाएको
स्नेहालु त्यो आँगनीका माटाहरु फेरिएछन
किट पत्थर फुटाएर बनाएको बगैँचालाई
चट्ट पारी सिङ्गारेका साटाहरु फेरिएछन
थोप्ला थोप्ली बटुलेर दिनानुदिन बहाएको
रगत तथा पसिनाका टाटाहरु फेरिएछन
सपनीमा तिमी हुन्छ्यौ बिपना तिम्रै हुन्छ ।
गजल लेख्छू शब्दमा वेदना तिम्रै हुन्छ ।
न मेटिदै मनको धोको रह्यो मन भित्रै ।
मेरो मनमा उर्लिदो तिर्सना तिम्रै हुन्छ ।
पुगे छोड्छौ महलमा नपुग्दा सम्म साथी ।
दुःखीको शेवा गर्ने भावना तिम्रै हुन्छ ।
हूँदा छँदा सबै आफ्नै नहुँदा सबै पराई ।
नसोच भो स्वार्थी यो जमना तिम्रै हुन्छ ।
निमोठेर प्रेमको घाटी, मिठो आभाष खोज्दैछौ रे
प्रेमको दियो फुकी आफै, फेरी प्रकाश खोज्दैछौ रे
आउँ क्षितिजमा उडुँभन्दा, समाजको डर मानी
पिजँडामा पसी आफै, खुल्ला आकाश खोज्दैछौ रे
पिठ्युमा छुरा धसेउ, आलिङ्गनमा हुदा खेरी
आज कठै त्यहि न्यानो, बाहुपास खोज्दैछौ रे
तिम्रै घातले पिरोलिएर, तड्पितड्पि मरेपछी
सुन्छु आज पुजा गर्न, उस्कै लाश खोज्दैछौ रे
छातीमा लागेको गोलीको घाऊ आलै छन् निको भाकै छैन
दिन प्रतिदिन बड्दै छ मलम लगाई दिने कोहि गाकै छैन।।
युद्द रणमैदानमा आमा बाबा गुमाएर एक्ला टुहुरा बच्चाहरु
बस्ने बास र भोग लाग्दा एकमुठी गास खान कोहि पाकै छैन।।
सुन्दर बस्ती बम बारुदका धुवाले अझै उराठ लाग्दा छन्
खै नयाँ नेपाल? जनताको दु:ख बुझ्न त्यहाँ कोहि धाकै छैन।।
आफ्नै सन्तानहरु लुछा तानी देखेर झन् निराशा थपिदै छ
आमासंग सुख दु:ख बुझेर मायाको मितेरी कोहि लाकै छैन।।
देश र जनताको लागि लड्दा लड्दै शहीदको खबर सुनेर
मानसिक गुमाएका पीडा बुझेर कोहि सहानुभूति देखाकै छैन।।
दाल पनि गल्नेछैन दैव नलागुन्जेल
कालको बश चल्नेछैन दैव नलागुन्जेल
जीवनमा खुसियाली,सुखसयल बाहेक
दु:खै दु:ख फल्नेछैन दैव नलागुन्जेल
थिचिहाल्ला जस्तोगरी पूरै चर्किएको
थोत्रो घरनि ढल्नेछैन दैव नलागुन्जेल
जहिले पनि वियोगले भतभती पोल्दै
प्यारो मुटु जल्नेछैन दैव नलागुन्जेल
