गाडीका लश्करले
ठेल्दै ल्याईरहेको छ
सहरका पर्खाल र घरका भित्ताहरु
बुलडोज़र बनेर !
धुवाँको मुस्लोले
चाप्दै ल्याईरहेको छ
फोक्सो र स्वास प्रस्वासहरु !
सहरका बाटाहरु
यम पथ बन्न थालेका छन्
हिडाई साबिती अपराध
अनि सजाएँ ,
अंग भंगता वा सिधा चिर निन्द्रा
हाँस्दै आयौ, आंसु खसाएर गयौ
जिस्किरहयौ माया, बसाएरै गयौ !!
सपनिमा आई,चिमोटेर उठायौ
ओठमाथी ओठ, टसाएर गयौ !!
छट्पटिमै बितिरहेथे, चिसा रातहरु
न्यानो अङगालोमा, कसाएर गयौ !!
नसानसामा बगिरहेछ, तिम्रै माया
मुटुभित्र बासगरी, फसाएर गयौ !!
अब तिमी न आउ
तिमी न आएकै जाती
मेरो क्षितिज रग्ताम्य पार्न
मेरो आँगन मसानघाट बनाउन
तिमी अब दोर्ह्याएर न आउ
कहिले बम् बारुद बन्यौ
कहिले आतकं रात बन्यौ
कहिले ज्वालामुखी बनि जलायौ
त कहिले रगतका आहालमा
चुर्लुम्म डुबायौ
बबण्डरको हुरीहुण्डरी बनि
मेरो सुन्दर घरसंसार उडायौ
विस्फोटका ती छिटाले
आज पनि पोल्दैछ
त्यसैले तिमी न आउ
आज तिनै मर्महात
मेरा यी आँतमा
सहमतीका मल्हम लागेकोछ
भत्किएका मेरा पिढीं
हस्ताक्षरले लिपिएकोछ
चुडिएका मेरा सन्तानहरु
हातेमालोको साङलोले कस्सिएको छ
छट्पटिएका मनहरुमा
आज संविधानसभाको चुनाव भएको पनि लग-भग चार वर्ष वित्न लागेछ। यस भन्दा अघि भए गरेका ससस्त्र शंघर्स र जन आन्दोलनको परिणाम स्वरुप प्राप्त उपलब्धिहरुलाई संस्थागत् गर्दै समाजमा ब्याप्त थिचो-मिचो, अन्याय, विभेद आदि अन्त्य गर्ने र विकास निर्माणले गति लिने अनि उद्योग कल-कारखाना प्रचुर मात्रामा संचालन भई स्वदेशमै रोजगारिको अवसर श्रृजना गरेर विदेशमा मजदुरीका लागि जानु पर्ने बाद्यताको अन्त्य हुन्छ भन्ने आशमा एउटा छोरो “हर्क” ससस्त्र शंघर्शका दौरान गुमाएका, छोरि “हेमा” त्यहि बेला बेपत्ता बनाइएकि जसको आज सम्म शास वा लासको पत्तो छैन, अर्को छोरो “हिरा” ऐतिहासिक राजधानि केन्द्रित आन्दोलनमा सहादत हुदाँ देशका लागि वलिदान भए भनि गौरव गर्दै चित्त बुझाएर बसेका “आस बहादुर” र उनकि श्रीमति “आसाकला” आज निरास भएका छन्। आन्दोलनकै दौरान दायाँ खुट्टामा गोलि लागि अपाङ्ग भएको टुहुरो भतिजो “आदर्श”लाई साथमा लिएर बुडेसकाल काट्दै गर्दा हिजो शंघर्सको मैदानमा जानु अघि छोरा-छोरिले देखाएको सपनाहरु आज सम्म आई पुग्दा भताभुङ्ग भईसकेकाछन्।
लाडाई लड्न भूमिगत जानु अघि हर्क र हेमाले भनेका थिए, वा हामि देश र दुख: पाएका जनताको हितमा नयाँ व्यबस्था ल्याउन युद्धको मैदानमा जादैछौँ।
बिन्ती गर्छु एउटा कुरा मेरो बात खान्छौ भने
तिम्रो भलो चिताउने असल चेली मान्छौ भने
तिम्रै कारण आमाबाबु रोएर बस्छन कठैबरा !
मान आग्रह आशु नभै हाँसोलाई छान्छौ भने
सुध्रिहेर एकपटकलाई दुनियाँको सामु तिमी
साथीसङी आफन्तलाई आफुतिर तान्छौ भने
आएका थियौ खाली तिमी जानेछौ खाली नै
परिचय चाँही पाउनेछौ यदी केही लान्छौ भने
हाम्रो मुलुकमा आजकल,
नव सामन्तको उदय भएकोछ
त्यहि भएर हाम्रो जीवन,
फेरि पनि रसातलतिर गएकोछ
यीनको प्रवृत्ति,
फालि भएर जोत्नलाई सियो भएर छिर्ने
लोलोपोतो पहिला गर्ने,
पछि हामि पिडितहरुकै छाति चिर्ने !
जनताको खाना खाएर,
जनताकै गित गाएका थिए
सत्ताको शिखर चढेपछि,
यीनै जनताको हुर्मत लिए
सिटामोल र जीवनजलको अभावमा,
जनताको ज्यान जादोँ छ
कोइलिको कुहु सुन्दा बनै पनि रमाइलो
तिमीलाई भेट्न पाए मनै पनि रमाइलो
चाहिदैन नरम डस्ना एक निन्द्रा निदाउन
तिम्रो काख र खुल्ला गगनै पनि रमाइलो
पर्खाउछौ मध्य घाममा आउँदैछु म भनी
पोलिदिने तब त्यो किरनै पनि रमाइलो
तिम्रै हुँ म भनी जब विश्वास दिलाउछौ
लजाउदै ढाक्न पर्ने योवनै पनि रमाइलो
हिजो नयाँ कुरा पत्ता लागेको छ
हराएको शान्ति र शंविधान फेला परेको छ
सगरमाथाको टुप्पोमा बसेर,
तलतिर नियाल्दै गरेको अबस्थामा
सरकार प्रमुख र क्रान्तिकारि नेताहरुले देखेपछि
आवश्यक खर्च-वर्चको चाजो-पाजो मिलाएर
क्रान्तिकारि विर योद्धाहरुलाई
त्यता तर्फ लिन पठउने निर्णय भएकोछ !!
संविधानसभामा चार वर्षदेखि गरेको काम फोकट भएकोछ
तलव-भत्तामा खर्चिएको करोडौ रकम बेफ्वाँक गएकोछ
होटल र रिसोर्टहरुको सेमिनार अनि गोष्टिको अर्थ रहेन
ङार-ङार ङुर-ङुर,होक्रा-होक्राको पनि माने भएन
आखिर होस पनि कसरि !
भौगोलिक र जातियमा, देश टुक्रा नपारन बिन्ती ।
डाडा काडा हिमाललाई, भाग भाग नपारन बिन्ती ।।
डाफे नाच्ने त्यो भिर, लालि गुरास फुल्ने पाखा ।
दुश्मनी को सिमा लगाइ,तत मम नपारन बिन्ती ।।
सधैं बग्ने नदी नाला झरना, देशका गहना हुन ।
स्वतन्त्रले बग्न नदीइ,जथा भावी नपारन बिन्ती ।।
सयौ थुङ्गा फुलाउने एउटै, माली नेपाल आमा ।
न्यानो आश्रयदिने कोख,हारा लुछी नपारन बिन्ती ।।
आफ्नै पाखा पखेरा यी फुलाउँछु सँधै ।
गरिबी यो मन त्यतै डुलाउँछु सँधै ।
कर्मठ म किसानी हुँ रुचाउँछु श्रम
लेक बेशी गर्दै दिल खुलाउँछु सँधै ।
जाउँ लाग्छ परदेश पसिना यो बेच्न
तर सोंच स्वदेश मै भुलाउँछु सँधै ।
मलिला छ नेपाली यो माटो हाम्रो हेर
पसिनाका फल अन्न हुलाउँछु सँधै ।
