अँधेरीमा झलमल ज्योति छर अनि थाहा हुन्छ,
पलपल मर्नेहरूसँगै मर अनि थाहा हुन्छ ।
कतै लामो कतै छोटो भोगाइ हो जिन्दगानी,
एकै छिन यो ओह्रालीमा झर अनि थाहा हुन्छ ।
मुटुविना बाँच्ने जो छ उसैसित मीत लाउँछु,
कोही भए यतातिर तर अनि थाहा हुन्छ ।
मान्छे बन्न नजान्नेको देउता बन्ने धुन छ,
विषको घडा ढोली अमृत भर अनि थाहा हुन्छ ।
तिमीलाई मोज र मस्ती रोइरहेछ गाउँ-बस्ती,
नपत्याए अलि पर सर अनि थाहा हुन्छ ।
नरुनु है बाबा मलाई, दुश्मनले मारे पनि
झुट्टा झुट्टा आरोप लागाई, जेल भित्र पारे पनि
स्वाभिमान जोगाउन, लड्नु छोरी भन्नु हुन्थ्यो
झुट कबुल गर्ने छैन, बाघैले झै दारे पनि
हाम्रा दिदी बैनीहरु, जति रुदै बसेका छन
तिन्लाई निस्क भन्दिनु है, मलाई यदि बारे पनि
बाच्ने आस छैन अब, ढुकढुकि मात्र चल्छ
मर्ने छैन बिचार मेरो, भङ्गालोमा झारे पनि
त्यति धेरै कायर त, भा’की छैन अझै बाबा
नमान्नु है अपसोच कत्ति, बाध्यतामा हारे पनि
मायाँले
निरीह आखाँले एकपल्ट सरसर्ती टोलाएरै हेर्यो
र आखाँ चिम्ल्यो ।
सायद सधैँका निम्ति !
मुटु चुडेझैँ भयो ।
हृदय छियाछिया र विक्षिप्त !
चारैतिर निष्पट्टता !
कलिलो घाम
दिनभरको दौडधुपले
राता निस्तेज भएर
पृथ्वीलाई अँध्यारोमा पारी
साँझ आफ्नै ठेगानामा फर्केझैँ
जिन्दगीमा अँध्यारो रात दिएर गयो ऊ ।
कहिल्यै उज्यालो नजन्माउने रात !
निष्पट्ट कालो रात !
बाटो हेर्दै छिन् रे प्रिय,फर्की चाडै आउला भनी,
धेरै दिन भयो रे नखाएको सँगै बसी खाउँला भनी
मिलनका रमाइला क्षणहरु सम्झी सम्झी,
दिन रात बिताउछिन् रे चोखो माया पाउँला भनी
शुभ पल शुभ घडी ,शुभ साइत जुराएर,
कसम खाइ बस्याछिन् रे मेरै साथ जाउँला भनी
उकाली र ओरालिमा, देउरालीलाई भेटी चाडाइ,
हाम्रो मिलन गराइ देउ है ,फेरी धाउँला भनी
सिन्दुरले होइन रगतले रंगिनेछ सिउँदो तिम्रो
घृणाले होइन मायाले सजिनेछ सिउँदो तिम्रो
आउ सानु लाउँ माया तिम्रो मेरो सँधै यहाँ
हाम्रो माया अजम्बरी जुनी जुनी रहोस यहाँ
दुख र सुख जिबनको रीत खुलोस प्रीत तिम्रो
वियोगले होइन खुसीले भरिनेछ सिउँदो तिम्रो
आउ जानु खाउँ कसम तिम्रो साथ सँधै यहाँ
दुइटा मुटु प्रेमको दियो जुनी जुनी बलोस यहाँ
आकाश धुम्मिएको छ
मान्छे धुम्मिएको छ
कालो बादलले छोपे झैँ
मन धुम्मिएको छ
न पानी परेको छ
न घामै लागेको छ
मनबाट सुरक्षा भागेको छ
कालो कालो छायामा
घुर्मैलो आकृति
यतैतिर आउँदै छ
टाउको छ जस्तो पनि छ
टाउको छैन जस्तो पनि छ
कुमकुममा पिलिक्क बलेका आँखा झैँ
जूनकिरी चाहिँ पक्कै होइन
आकाश धुम्मिएको बेला
के टल्किरहेछ -
तिम्रो आफ्नै इतिहास छ
मेरो आफ्नै इतिहास छ
इतिहासले इतिहास चिनेको छ
तर मान्छेले मान्छे बुझेको छैन
केवल भाषणबाजीले आकाश उघ्रिने छैन
नाराबाजीले दिन सुध्रने छैन
पानी तप्पतप्प चुहिएला जस्तो
हिउँ छप्पछप्प ओइरिएला जस्तो
के हाम्रो आकाश धुम्मिएको हो -
हिड्दा हिड्दै थाक्यौ भने, त्यहि आउछे तिम्री शान्ति
पिडा भित्र पाक्यौ भने, त्यहि आउछे तिम्री शान्ति
मेरो माया लत्याएर, तड्पाउन कतै तिम्ले
दिलमा अरु राख्यौ भने, त्यहि आउछे तिम्री शान्ति
छिनभरमै छुटिजाने, देखावटी माया भित्र
रमाई पराई ताक्यौ भने, त्यहि आउछे तिम्री शान्ति
अग्नि देउता साक्षि राखि, फेरा लिदै खाको कसम
बिर्सि अर्कै भाक्यौ भने, त्यहि आउछे तिम्री शान्ति
तिम्लाई सानो चोट लाग्दा, पिडा हुने गर्छ मलाई
मात्र मनले डाक्यौ भने, त्यहि आउछे तिम्री शान्ति
सपनाको हुरी चले सरी चल्छ मुटु यहाँ ।
निराशाको दियो बले सरी बल्छ मुटु यहाँ ।।
जिबनको आशा तिमी भए किन बढ्छ घात ?
वियोगको राँको जले सरी जल्छ मुटु यहाँ ।।
कल्पनाको यात्रा तिमी भए किन चढ्छ मात ?
बिछोडको पिडा फले सरी फल्छ मुटु यहाँ ।।
सम्झनाको साथी तिमी भए किन लड्छ रात ?
बेदनाको घाउ गले सरी गल्छ मुटु यहाँ ।।
भावनाको संसार तिमी भए किन सढ़छ जात ?
संयोगको आश ढले सरी ढल्छ मुटु यहाँ ।।
उँभोतिर देख्दा उँधो झर्यौ र मन दुख्यो,
वारितिर देख्दा पारि तर्यौ र मन दुख्यो ।
'तिम्रै निम्ति बाँच्छु-मर्छु' भनी कसम खाई,
आज पर झनझन् पर सर्यौ र मन दुख्यो ।
छेपारोझैँ रङ्ग फेर्ने गजब रै'छ बानी,
नचिनेको मान्छेजस्तै गर्यौ र मन दुख्यो ।
आफ्ना निम्ति हाँसीहाँसी मर्ने मान्छेलाई,
जानीबुझिकन दागा धर्यौ र मन दुख्यो ।
तिमीले नै मुटु खोस्दा लागेको यो घाउ,
उसैमाथि नुन र चुक छर्यौ र मन दुख्यो ।
अरु नै वर खोज शान्ती ।
अन्तै घर जोड शान्ती ।।
हाम्रो मेल हुन असम्भव ।
मेरो पीछा छोड् शान्ती ।।
तिमीलाई मेरो सल्हा नै भो ।
मेरो मुटु फोड शान्ती ।।
मायाँले पेट भरिन्न हेर ।
मनको भावना तोड शान्ती ।।
