तिमी एक फूल हौ भने म फूलको पराग
दुई बेग्ला बेग्लै गीतका मन एक मधुर राग
मेरो सुख हो तिम्रो प्यारमा पाएका हर जलन
युग नै म भुल्न सक्दछु, म पाउन यो मिलन
तिमीलाई पनि रिझाउने मेरो प्रेम नै महान
तिमी एक फूल हौ…
एक दिन मलाई ल्याउँदछ सबै थाम्न सक्छु म
तिम्रो बाटुलो घोर आँखालाई, तर्साउन सक्छु म
मेरो प्यार मेरो प्राण भए तिम्रो प्यार हो बलिदान
तिमी एक फूल हौ…
नेपाली लेखहरु - पृष्ठ ५
विधाहरू
जीवनदेखि धेरै धेरै नै थाकेर
म मुर्दा भएको तिमी आज हेर
यहाँ ढुङ्गाहरू गर्छन् ईश्वरको अभिनय
यहाँ कुकुर पनि गर्छ मान्छेको अभिनय
कल्लाई मान्छे भन्ने कल्लाई देव भन्ने
यो परिभाषा आज च्यातिएको हेर
म मुर्दा भएको तिमी आज हेर
कति सस्तो जीवन कति सस्तो मान्छे
जताततै देख्छु मान्छेमाथि मान्छे
सैयौँ पेट मारी म अघाउने मान्छे
अवलालाई दुख्दा म रमाउने मान्छे
ढाकेर थाकेँ यो कालो मुटुलाई
म जन्मेको भेषमा मलाई आज हेर
म मुर्दा भएको तिमी आज हेर
युवक - जीवनको हरेक मोडमा तिमीले मलाई भेट
युवती - म भागेजस्तो गर्छु तिमी मेरो बाटो छेक
युवती - म धेरै टाढा हुन्न तिमीले मलाई खोज
तिमीलाई भेटे पनि तिमीलाई म त छुन्न
तिम्रो नशालु हातले तिमीले मलाई छोऊ
म डराएजस्तो गर्छु तिमी आँट मलाई देऊ
युवक - जीवनको हरेक मोडमा तिमीले मलाई भेट
युवक - जब लड्न लड्न खोज्छु म तिम्रो सामू पुग्दा
ती कोमल पाखुरामा तिमीले मलाई थाम
तिमीले चाहे जति माया तिमीले मलाई देऊ
म रिसाएजस्तो गर्छु तिमीले मलाई फकाऊ
दुबै - जीवनको हरेक मोडमा तिमीले मलाई भेट
चुमेर पानाभरी यति म लेखिदिन्छु
प्रीतिका बातहरू जाने जति लेखिदिन्छु
रातभरी-भरी एउटै सपना देखेको हुन्छु
देखेका सपनाहरू सबै म लेखिदिन्छु
निष्प्राण कागजका टुक्रा हेरी नमस्किदिनु
नलेख्न पर्ने पनि शायद म लेखिदिन्छु
वर्णन गरेर तिम्रो सर्वाङ्ग लेखिदिन्छु
एकछिनको निम्ति तिमीलाई उदाङ्ग देखिदिन्छु
शायद रिसाइदिन्छ्यौ, हुनसक्छ च्यातिदिन्छ्यौ
म त मनपरेकोलाई यस्तै नै लेखिदिन्छु
गल्ती हजार हुन्छन् यहाँ होश हराएको बेला
एक्लै तिमी नआऊ म मातिएको बेला
यी मेरा हातहरूले कहीँ घात गर्न सक्छ,
अनि प्यारो गर्दागर्दै पाप पनि गर्न सक्छ
रूपको के मूल्य हुन्छ म पशु भएको बेला
एक्लै तिमी नआऊ, म मातिएको बेला
कहीँ धर्म गर्ने निहूँमा बलिदान हुन नपाओस्,
सम्पूर्ण अङ्ग बाँधी अत्याचार हुन नपाओस्,
मेरा कामनाहरूले मलाई हराई दिन्छ,
तिमीभन्दा तिम्रो यौवन कहीँ मनपराइदिन्छ
रक्षक मलाई नसम्झ, म राक्षस भएको बेला
एक्लै तिमी नआऊ, म मातिएको बेला
केही चोटले ज्ञानी हुन्छ धेरै चोटले बानी हुन्छ
मेरो मन भाँच या साँच मलाई अब जे गरे हुन्छ
मान्छेले गर्ने कर्महरू केले असल खराब हुन्छ
आफ्नो अपजसे हातहरूले जे गर्यो त्यही खराब हुन्छ
डढेको मन बाँकी राख सबै एक छिनमा खाक हुन्छ
मेरो मन भाँच या साँच मलाई अब जे गरे हुन्छ
न त घृणाले आतिन्छु न त मायाले मातिन्छु
मलाई दोष देऊ या देऊ उपहार कालो रङ्गमा जे पोते हुन्छ
केको बत्ती नदेख्नेलाई मेरो दिनरात समान हुन्छ
मेरो मन भाँच या साँच मलाई अब जे गरे हुन्छ
कहिलेकाहीँ मनका कुरा हामीलाई पनि भन
ढुङ्गामुढा होइन होला हाम्रो पनि मन
दर्पण छाया, हेरी हेरी नानी गयो जोवन
कति चोटी ढाँटिसक्यो दर्पणले तिमीलाई
अँझ किन सोध्यौ नानी आफ्नो रूप उनलाई
हामीलाई पनि सोधी हेर
के छौ तिमी हाम्रो लागि
दर्पण छाया हेरी हेरी नानी गयो जोवन
संसारले तिमीलाई हेर्योर तिमीले संसार हेर
धेरैधेरै पाउनेछौ तिमीले त्यति खेर
व्यर्थै फाल्यौ जोवन किन
घरको चारै भित्ता कुरी
दर्पण छायाँ हेरी हेरी नानी गयो जोवन
कहाँ पर्यो पूर्व हो कता झुल्क्यो घाम
आफ्नो त जन्मै अन्धो बैरागी राम
झरेजस्तो लाग्छ आफू तल तल साथी
हुन्न केही भन्छन् सबै नपुगी त माथि
माथि जाने बाटो छैन समाउने लाठो छैन
आफूलाई त दिउसै पनि लाग्छ सधैँ राती
आफ्नै चित्त बुझाउन म त भन्छु साथी
आँखा भएको अन्धो भन्दा नदेखेकै जाती
सुन्छु अब कोही भोका नाङ्गा हुन्नन् रे
न्यानो घामबाट कोही टाढा हुन्नन् रे
कस्तो लाग्यो बादलु यो केले छेक्यो घाम
घरै डढाइ ताप्दा पनि तातो हुन्न आङ
सुन्छु सधैँ खुला हुन्छन् ईश्वरको ढोका
मन्दिरकै बाहिर मर्छन् भोका रहने मुख
कहाँ पर्यो पूर्व हो कता झुल्क्यो घाम
आफ्नो त जन्मै अन्धो बैरागी राम
ए मलाई माया गर्छु भन्ने हजुर
कहिले माया पनि देखाउने गर
तिम्रो टाढाको म्वाई पुगेन मलाई
बरू आई मलाई सताउने गर
भावनामा नआऊ तिमी यादमा नआऊ
तन्नेरीको सपनाजस्तै निस्वादमा नआऊ
प्रीतिको फूल टिप्न पर्छ भने
काँडादेखि डराई नभाग्ने गर
मान्छे केके भन्छन् तिमीलाई, मनले के के भन्छ
साँचो कुरा भन मलाई, एक दिन त भेट हुन्छ
नलुकाई मनका सारा विम्वहरू
मन खोली मलाई देखाउने गर
बामे सर्दासर्दै घोप्टे कति कति टुकुटुकु हिंड्दा लोटें,
लम्की हिंड्दा चिप्ले कति कति कुद्दा ठक्कर खाई पल्टें,
भगवन्,
फैलेका दुइ हाथ थापी सतत मलाई बचायौ,
फुकी फुकी टुटिलो सहज बसायौ,
रक्त पुछीकन घाउ सुकायौ,
गण्ड, ललाट, कपाल मुसारी
अश्रु-मुहान पनि सुख्खा पार्यौ !
मेरा भगवन् !
पल्टनबाजी खाई तल्तिर माथिबाट गिरे कति चोटि,
ढुन्मुनिदै घुस्मुन्टी भुईमा जोतिएं जाक्किएँ ठाडै कतिचोटि,
छाती ताक्त मित्रहरूको मुड्की बर्से शत्रु बनी,
शत्रुहरूका मित्रवचन ती पाए च्यातू हृदय मनी,
भगवन् !
जहिले हेर्छ दुइ हात थापी नित्य खडा छौ फेरि तिमी;
तिनमा अलिकति फलफूल राख्छु,
हातको पात सबै ती सुक्छन्,
हात नअटाईकन तिमी बस्छौ
