जब शितल हावाले कोमल तनलाई छोला
मेरो शन्देश बोकेर आयको सम्झनु होला
छन त संचारका माध्यमहरु बग्रेल्ती छन
अघी बढेर हातहरु वाध्यतामा रोकिन्छन
लेखियका पन्नाहरु भन्दा हरायको प्यारो
हिंडेका गोरेटोहरु आजभोलि लाग्छ बिरानो
तिमी हरायको कबिता जस्तै भयकी छौ
सम्झनामा रुवाउने आखिर तिमी को हौ ?
म भन्न सक्दिन परीभाषा म सित छैन
म मरी सके तिम्रो लागि मरेको फर्कदैन
यदी सम्झनाले तिमीलाई सतायछ भने
मेटाउन सक्छन लाग्छ छोडेर जानेहरुले
जब बगेको खोलामा आवाज सुन्ने छौ
उसैलाई सोध्नु मलाई कती रुवायका छौ ?
छन त संचारका माध्यमहरु बग्रेल्ती छन
तर कसरी बुझ्ने आधार आ-आफ्नै मन
नेपाली लेखहरु - पृष्ठ ५४
विधाहरू
हैन कास्की हैन ईलाम, घर मेरो बांके हजुर
पोखराको मायालुलाई, फकाउदा म थाके हजुर
रिसाएर हिडेपछि, ईसाराको के नै काम भो
त्यहि भएर उन्नलाई मैले, नामै काडि डाके हजुर
धरान जाउ भन्दै थियो, उर्लावारी बस्ने माया
कतै पस्ने मन भएन, दार्जलिङ नै ताके हजुर
सबैका ति मनोकामना, पुरा गर्ने भगवानलाई
अर्को जुनि उनि सगै, परु भनि भाके हजुर
माया गर्ने सबैको त्यो मन बुझाउन गाह्रो हुँदा
कसैलाई केहि नभनि, आफैले रथ हाँके हजुर
स्वच्छ सोंच हृदयमा साँच्नु ठुलो कुरा लाग्छ ।
दु:ख गर्दै भा'नी अज बाँच्नु ठुलो कुरा लाग्छ ।
दर्द अनि पिडाहरु मानबको ति साथि हुन्,
त्यसैले त रुनु भन्दा हाँस्नु ठुलो कुरा लाग्छ ।
अनार्य ति बस्ति भित्र उस्तै क्रुर टुसाहरु,
पलाएमा सबै मिली भाँच्नु ठुलो कुरा लाग्छ ।
मान्छे सबै मान्छे हुन्नन्,नरपशु पनि हुन्छन,
बिश्वास ति गर्नु अगी जाँच्नु ठुलो कुरा लाग्छ ।
डिस्को अनि दोहोरीमा स्वांग पार्न धाउनु भन्दा,
बरु आफ्नै आगनीमा नाँच्नु ठुलो कुरा लाग्छ ।
आज फेरि बम पड्किएको छ
चार जनाको ज्यान चड्किएको छ
कैयौँ जीवन मृत्युको लडाई लड्दैछन्
जन-जनको मनमा भय र त्रास गड्दैछन्!!
जनकपुरमा पड्किएको बमको आवाज
सिंहदरवार र वालुवाटारमा छिर्यो छिरेन
शान्ति सुरक्षा सुदृढ छ भन्ने गृह मन्त्रीको
दिमाग यो घट्ना पछि फिर्यो फिरेन!!
मृत्युको खेति सँधै गरिरहने
निर्दोस मानिस अनाहकमा मरिरहने
यस्तो खेति कहिले सम्म चल्ने हो
मुलुकमा शान्तिको दियो कहिले बल्ने हो!!
सक्छौ भने मनभरिका व्याथाहरु लेख्नु
हामी बीचका पुराना ती कथाहरु लेख्नु
लुकाउँछौ पीडाहरु दिन्छ त्यसले चोट
आखिरमा हामी बीच के नै थ्यो र खोट
हाम्रो मायाप्रेमका सबै जेथाहरु लेख्नु
हामी बीचका पुराना ती कथाहरु लेख्नु
एउटै थियो विचार् हाम्रो,एउटै चाह हाम्रो
ठूलै मान्छे बन्ने तिम्रो सोच थियो राम्रो
कवि बन्यौ लौ त हाम्रो गाथाहरु लेख्नु
हासो-खुशी माया-स्नेहको रहर जगाउन खोज्छ मान्छे
दु:ख-कष्ट रोग-व्याधको पहर भगाउन खोज्छ मान्छे ।
पर्दा जन्ती मर्दा मलामी पाउनलाई जहाँ गाह्रो हुन्छ
जय-जय वाह-वाहको लहर लगाउन खोज्छ मान्छे ।
अभावले मर्नेहरु मरि रहुन पर्वाह गर्ने फुर्सद छैन
सय-सय लाख-लाखको शहर ठगाउन खोज्छ मान्छे ।
तिर्खा मेट्न थोपा छैन तर नि हुन्छ यहाँ अचम्भ
नदी-नाला झील-सागरको नहर बगाउन खोज्छ मान्छे ।
नखोज मलाई फूलमा पातमा
बिलिन हुँदै छु अँधेरी रातमा !!
नदेखाउ सपना कृतिम कोरेर
रम्न म चाहन्छु दु:खको खातमा !!
कानुन बनायौ छुवाछुत अन्त्यको
आखिर लान्छना लगायौ जातमा !!
इमान सम्मान राष्ट्रियता बेचेर
नेता झै बिक्दिन सडेको भातमा !!
मेरो माया मारेर खुशि हुन्छौ भने,
अलपत्रमा पारेर खुशि हुन्छौ भने ।
तिम्रै लागि हृदय भरी माया साँचे,
जाउ हृदय सारेर खुशि हुन्छौ भने ।
छैन मन टाढिएर बस्न तर पनि,
मान्छु नदी तारेर खुशि हुन्छौ भने ।
हुनु पथ्र्यो बिश्वास चोखो माया भित्र,
बधाई छ आफै हारेर खुशि हुन्छौ भने ।
त्यहि भए चाहना मरी दिउला पक्का,
साच्चै घाट झारेर खुशि हुन्छौ भने ।
माया गर्यौ तिम्ले र त मैले गरें
रित्तो थियौ तिमी र त मैले भरें
श्वेत दृश्य तिमी रङ्गहिन थियौ
रङ्ग थिएं आफै र त मैले छरें
वारी थिएं म नि बिच्मा खोला बग्थ्यो
पारि थियौ तिमी र त मैले तरें
उता दुख्दा यता दुख्थ्यो मुटु छाम्थें
आफ्नै लाग्थ्यो दु:ख र त मैले हरें
केहि दिन मन लाग्छ रित्तिएर
प्रियसी उ मेरी
केहि दिन मन लाग्छ सिद्धिएर
छोरी उ मेरी
अन्तर केवल
दिनु अनि दिनु नै थियो
अन्तर केवल
रित्तिनु र सिद्धिनु नै थियो
आत्मै देखि रित्तिदैछ उ
प्रियसीको लागि
भौतिक रुपमा सिद्धिदैछ उ
आफ्नी छोरीको लागि
अन्तर केवल
माया अनि माया नै थियो
अन्तर केवल
