घाँटी हेरि हाड निले त, दशैँ दशा हुन्थ्यो किन?
ॠणै ॠणमा च्यापिएर, मान्छे यँहा रुन्थ्यो किन?
सँस्कारलाई सँस्कारकै, रुपमा नै मान्न सके,
बिकृती र बिसङ्गतले जताततै छुन्थ्यो किन?
देखा सिकि बन्द गरेर, आफु सक्दो बनाएत,
चोरि डकैत यि यावतको, समाचार सुन्थ्यो किन?
महङ्गिले आकाशलाई, चुम्न हतार नगरेमा,
हुँदा खने असक्षमले, मृत्युलाई चुन्थ्यो किन?
पराइको साथ रोजेर तिमि, मलाइ धेरै बांच भंछ्यौ ।
आखा भरि आशु दिएर तिमि, मलाइ धेरै हांस भंछ्यौ ।
उस्ले भंदा बेसि माया, मैले तिम्लाइ दिएकै हो ।
उस्को माया मखमलि, मेरो भने कांस भंछ्यौ ।
मैले भर्ने तिम्रो सिउदो, पराइ हातले भर्ने भयो ।
तिम्रो बिहेको निम्तो दिएर, मलाइ धेरै नाच भंछ्यौ ।
उस्लाइ जिबन सुंपिएर, मेरो चासो फ़ेरि किन?
बाकि भा'को मेरो माया अरुलाइ सांच भंछ्यौ ।
वर्षात हट्यो चारै-तीर बादल सबै खुल्यो होला ।
दशैं आयो खेतै भरी धानको बाला झुल्यो होला ।
मैले नै त लगाको थें हाम्रो आँगनीमा फूल हरु ।
आज भोली त्यही फूल ढकमक्क फूल्यो होला ।
दशैंको आभास पाएँ आमा मैले पनी परदेशमा ।
गुन-गुन गर्दै फूलहरुमा, भमरानी डूल्यो होला ।
यो पाली आऊँदीन आमा छुट्टी पनी पाको छैन ।
अरु फर्केको देखेपछी, तिम्रो मन घुल्यो होला ।
नेपालीको एउटै त्यो मन्त्र, थुइक्क पाजी गणतन्त्र ।
टुलु टुलु नसक्नेले हेर, सक्नेले अगाडी बढ तन्त्र ।
संघियताको निउ पारेर, भाग लाउने टाउकाहरु,
गरिब को ढाडमा सकेर, हेलिकप्टरमा चढ तन्त्र ।
नेपाली आमाका सन्तान, मगरात राज्य -नेवाराज्य,
खम्बुवान -लिम्बुवान हरु, बल वान बनि लड तन्त्र ।
दण्ड हिनता पराकाष्ठामा,हारेकाछन् बाबु-आमा पनि,
दिन दहाडै सर्बाङ्ग भई, खुल्लम खुल्ला छी:सड तन्त्र ।
मानिस ठुलो दिलले हुन्छ, जात लाई किन मान्नु ?
सामन्त ले बनाएको हजुर, बात लाई किन मान्नु ??
पेशाले मान्छे सानो हुन्न, जात जातिको पछी पर्दै,
रङ्ग रुप छुट्याएर गर्नेको,घात लाई किन मान्नु ??
मन्दिर धाम चुला चौका र, पानी खाने पन्धेरिमा,
यहाँ छुवाछुतको तक्मादिने, हात लाई किन मान्नु ??
चौतारी र पाटी पौवा झोलुङ्गे मा, भाग बरा बरी,
यहाँ उच निच को दर्जादिने, साथ लाई किन मान्नु ??
बोल्न जाने पिठो पनि बिक्छ अरे भन्थे बा' ले !
धन हुनेकै राज्य मात्र टिक्छ अरे भन्थे बा' ले !
नसुम्पेस है आफ्नो मुटु, पराइ को विश्वास गरि,
मौका मिले तेरै मुटु झिक्छ अरे भन्थे बा' ले !
कर्म गरेस् मिहिनेत गरेस्, फल को आशा नगरेस है,
पाए बेश भो, नपाए नि ठिक छ अरे भन्थे बा' ले !
नगरेस है घमण्ड 'प्रखर', मै हु जान्ने नभनेस है,
फलेको त्यो डाली झुक्न सिक्छ अरे भन्थे बा' ले !
बाटो तिम्ले थुनेको भए म किन आउथे र ।
ईशारा तिम्ले नगरेको भए म किन धाउथे र ।।
तिम्रो मन मन्दिरमा सजियर बस्न नपाएको भए
एकान्तमा याद बनी सधैं किन छाउथे र ।।
माया प्रेम् का गीत हरु धेरै नै लेखे मैले
संगीत तिम्ले नभरेको भय गीत कहाँ गाउथे र ।।
उजाडिएको मेरो जिन्दगीमा हरियाली लीई आयौ
तिमी नभए सनसारको सारा खुशी मैले कहाँ पाउथे र ।।
कति रुन्छेउ धिकारेर, निर्दयिले कुट्यो भनि
सौभाग्यको रातो पोते, त्यहि बेला चुट्यो भनि
बरु ढुङ्गा कुटेर नै, खुशि साथ खान्थ्ये होला
खै कसरी पापि सगँ, मेरो लागन जुट्यो भनि
अरुहरुको हाँसो खुशि, देख्दा पनि रहर लाग्छ
कर्म लेख्दा त्यो भाबिले, मेरै खुशि लुट्यो भनि
लुकाउदै ति गल्तिहरु, सधै उस्कै पक्ष लिदा
आफ्ना भन्ने सबै सगँ, भ'को नाता टुट्यो भनि
मन बुझाउ खै कसरी, साथ दिने कोहि भएन
स्वार्थिको त्यो सिन्दुरले, भाग्य मेरो फुट्यो भनि
दिक्दार भए उनि सगँको, बयान सुन्दा
बैरो बने सबै अगंको, बयान सुन्दा
माया हो कि प्यास, बुझ्नै सकिन
अलमलमा परे बेढगंको, बयान सुन्दा
कस्तो पान हो त्यो तृप्त, हुदै नहुने
जिउदै मरे अझ दगंको, बयान सुन्दा
बेहोसि भै सबै सामु, नङ्ग्याईदियो
लज्जित भए रुपरगंको, बयान सुन्दा
योवनको तृष्णा शब्द, शब्दमा पोख्यो
उठेरै हिडे उमगंको, बयान सुन्दा
आज छोराले बाउको कुरो गर्दैछ,
वा ! वा !! पिडाले घाउँको कुरो गर्दैछ !!
यसपार वा उसपार हुनै पर्ने भयछ कि क्या हो,
आज किनाराले नाउको कुरो गर्दैछ!!
दामासाही भयर नि पुगेन्छ कि हरे,
आज लिलामीले भाउको कुरो गर्दैछ !!
कस्ले भन्छ हिजो आज हुन्न आज हिजो "कान्छा",
आज आजले घडि र पाउको कुरो गर्दैछ !!
दशाले दशा देखाएरै छाड्ने भो लौ हेर,
आज सडकमै माउले चल्ला र चल्लाले माउको कुरो गर्दैछ !!
