मलाई गीत गाउन मन लाग्छ,तर प्रेमको होइन
अनि होइन अनुनय बिनयको
म त्यहि गीत गाउछु जसमा छ आत्म कथा गरीब सबैको
भन्ज्याङको उकालि काटेर भरीया दाईले देउरालीको चौतारीमा बसेर
थकाई मार्न गाएको आफ्नै जीवनको गीत
मलाई पनि गाउन मन लाग्छ
त्यहि स्वरमा स्वर पुर्याएर पल्लो पहराको खोचबाट,
घास काट्दै लैबरीको भाकामा हृदयको
कारुणिक उदगार ब्यक्तगर्ने चमेली दिदिको त्यो गीत
भर्खरै भित्रिएकी गरीब चेलीलाई
सम्पतिको निहुमा घरबाट धपाएको
अनि जिउदै आगो लगाएको
भक्कानो फुट्ने बिभत्स दृश्यको गीत
मलाई गाउन मन लाग्छ
कसैको सामु कहिल्यै आँफु हारेर बस्दिन ।
सहन्छु चोट मोतिका दाना झारेर बस्दिन ।।
हिम्मत कस्छु संघर्स गर्छु गरेरै खान्छु म ।
चाहना इच्छा आकंक्षा कैले मारेर बस्दिन ।।
जिन्दगी मेरो गाउमै बित्छ दियालो बालेर ।
उज्यालो देखी शहरमा बास सारेर बस्दिन ।।
मलिलो माटो उब्जनी धेरै हुन्छनी बारीमा ।
अल्छि भै मत मकैको खोया दारेर बस्दिन ।।
बेसुरमा बजेको म संगीतको ताल हूँ ।
बेखबर बहेको म बहारको छाल हूँ ।।
जिन्दगीको थुप्प्रै बहाबमा बग्दै बग्दै ।
कही कतै चेपिएर बग्ने मैलो ढल हूँ ।।
सागरको छलाँग्सित उर्लिएर छेउको ।
किनारा भै रहने त्यों बगर बि"शाल हूँ ।।
छोपिएको घुम्टो उघारी रमाउने त्यों ।
मेरो देश चिनाउने शुद्ध फेवाताल हूँ ।।
के पाए मैले गुमाए के, आज जाँचेर हेर्छु म !
मरेर कती जिँए - जिँए, आज बाँचेर हेर्छु म !
भुल्न उन्लाई मुश्किल छ, असंभव त छैन नि ?
टुटेका स्वप्न जोडी फेरी, आज साँचेर हेर्छु म !
(मरेर कती जिँए - जिँए, आज बाँचेर हेर्छु म !)
मेटी दिन्छु ति हर् निशानी, झुठा सौगात मायाका,
रोपेथे मुना जो प्रितिका, आज भाँचेर हेर्छु म !
(मरेर कती जिँए - जिँए, आज बाँचेर हेर्छु म !)
तीन काने, चार आँखे भई पात पात हुन सक्दिन म,
धरौधर्म आगो खाई अँगार हग्न सक्दिन म ।
धनीलाई बागबाग, निर्धनलाई बगर हुन सक्दिन म,
ताल परे तिवारी नत्र गोतामे हुन सक्दिन म ।
नास्तिक होईन आस्था राख्छु तर अन्धबिश्वासी हुन सक्दिन म ।
ढुङ्गालाई ईश्वर भन्दै पुजी बस्न सक्दिन म ।
गर्नेले गरेकै छन कालो पनि सेतो पनि तर
माता र भूमिमा आगो लगाई तापी बस्न सक्दिन म ।
हासिदेउ न मेरी काली, आंसु नझार
निस्ठुरी बनी तिमी, माया नमार ।
मेरा सारा खुशी तिमी, बाच्नेछु तिम्रै लागि
आँखामा आंसु दीई, खुसी नतार ।
तिमी बिना एक्लो छु, आईदेउ न जिन्दगीमा
भरोसा तिमीनै हौ, जिउने आ-धार ।
म तिमिलाई माया गर्छु, मेरो तनमनमा तिमी
मेरो माया झुटो सम्झी, अन्तै नसार ।
सृष्टि फल्ने धर्ति हजुर, म त जाबो फाली न हुँ ।
सधैं पाउ सहि रहने, म त जाबो आली न हुँ ।
फूलै फूलका थुँगा हजुर, हजुरकै तारिफ हुन्छ,
बिछोड अनि चोट खेप्ने, म त जाबो डाली न हुँ ।
गंगा जी को जल हजुर, हजुरकै निश्छल गाथा,
लुकेर उधें बगी जाने, म त जाबो नाली न हुँ ।
बहुमूल्य धातु हजुर, हजुरकै पूजा-आजा,
खोलेफांडो मुछ्ने गिल्टे, म त जाबो थाली न हुँ ।
धेरै भयो छोड़ी आको सपनीमा देखिन होली ।
परदेशीको सम्झनामा चिठीपत्र लेखिन होली ।।
कुटो, कोदालो खन्ने पर्थ्यो, घांस, दाउरा पनि,
कामधामको व्यस्तताले मेरी प्यारी थाकिन होली ।
मेरो यादले सताउदा, रातमा निंद्रा लागेन कि,
सुम्सुम्याउदै मेरो तस्वीर सिरानीमा राखिन होली ।
सँगै उड़ने जोड़ी ढुकुर आज कता- कता भयो,
एक्लै बसी विरहीमा आँशु झारी रोइन होली ।
यहाँ मेची देखी काली सम्म कोही देखिएन ।
सबकोलागि केहीगरौ भन्ने मान्छे भेटिएन ।।
हिमाल, पहाड, मधेस तराइ सबै एउटै हो ।
हामीएक हौ छैनौपराइ भन्ने मान्छे भेटिएन ।।
मन्दिर,चर्च,चैत्यगुम्बा,मस्जिद, माङ्हिम ।
सबैलेपुज्ने देउताएउटै भन्ने मान्छे भेटिएन ।।
दिनकोघाम रातकोजुन सबैले खाने एकैनुन ।
छुवा छुत लाई फालौ भन्ने मान्छे भेटिएन ।।
जवानी छरेर हुर्किछ्यौ माधुरी ।
भनेको थोरैथ्यो फुर्किछ्यौ माधुरी ।
आँखामा गाजलु पोतेर तिमी त
परेली सबै नै खुर्किछ्यौ माधुरी ।
प्रितको चाहना बोकेर मनमा
जवान सामुन्ने घुर्किछ्यौ माधुरी ।
वसन्ती जवानी मुहान रसिदा
रङ्गिन थोपामा तुर्किछ्यौ माधुरी ।
