सपनाकी राजकुमारी मेरी उनिलाई
कहिले भेट्नु होला, मेरै हुनिलाई !!
प्रतिक्षा म बसीराछु, हरघडी हरपल
छिट्टै आउ प्रियभनी, मन छुनिलाई !!
मेरो खुशी उनिनै, जिन्दगिको सबथोक
सबै खुशी दिउला, सङै बसी रुनिलाई !!
सपनिमा आई काउकुती लगाइ भाग्छिन
के भनेर बोलाउ अब, बैगुनिलाई !!
सव्यबनि शान्तिको त्यो किरण'पो छरौं अब ।
कर्मठ भै विकाशका निर्माण'पो गरौँ अब ।
बचौं अनि बचाउँ है निश्वार्थ ति सोँच लिई
विक्रिती र विसंगती त्यो निर्मुल पारौं अब ।
हत्या, हिँसा, आतंक र भ्रस्टाचार नस्ट गरि
शान्ति संग मिलीझुली हामि खुसी भरौं अब ।
भाषाधर्म,जातजाति यी आखिर उस्ता उस्तै
एकताको पुल हाते मालो गरि तरौं अब ।
प्रजातन्त्र हटाउदै छौ, गणतन्त्र नि जान्छ होला
आज खाने तिम्रो पालो, भोलि त्यस्ले खान्छ होला
हिजो मर्ने पशु हैनन्, बग्या रगत पानि थिएन
यहि तिम्रो ठाडो आदेश, सधै कस्ले मान्छ होला
जनताको मुल्य छैन, कति गर्छौ मनोमानि
जनतामै छ अधिकार, भोलि अर्कै छान्छ होला
प्रतिशोध, निषेधको, किन खाल्डो गहिरो भो
ख्याल राख शहिदको, आत्माले के ठान्छ होला
यदा कदा याद आए, तीम्रो मुटु झस्कियोस ।
सम्झनामा मन रुदा, तीम्रो छाती चस्कियोस ।।
घर छोडे को दुई दिन मै, नाठो सङ्ग गएछौ ।
सुख पाउदा मातियौ, तीम्रो छाती चस्कियोस ।।
आफ्नै खुन बिर्सने, कस्तो कठोर मन पनि ।
कहालिन्दा त्यही खुन, तीम्रो छाती चस्कियोस ।।
कलीला..ति मुना, दुई मुटु का धड्कन ले ।
ममी भनी पुकारदा, तीम्रो छाती चस्कियोस ।।
आउछु भन्दा भन्दै एउटा काम पर्यो ।
आउँदै गर्दा सानु बाटैमा साम पर्यो ।।
रिसानी माफ इच्छा होइन ढिलो गर्ने ।
लागेको थिएं बाटो ट्राफिक जाम पर्यो ।।
सोधन बरु प्रिया सकस कस्तो भयो?
जीवन चल्ने पांग्रा महँगो दाम पर्यो ।।
सजिलो हुन्छ कार्य सङिनी साथ भए ।
रसिलो मायाँ मिठो पारीलो घाम पर्यो ।।
झुक्दै छ आकाश अनि भासिदैछ धर्ती आज
हराएको मर्यादा संगै गुम्दैछ अब लाज
सामाजिक मन्यता त रुडिबादमा पुरिएछ
आधुनिक भेलबाडिले पुरिदै छ नेपल आज
छोटिएछन् फरिया अनि हराएछन् चोलि आज
दौरासुरुवाल् मसिएछन् उड्यो शीरको टोपि आज
पसिना नि गनाउने रे अत्तरले भिजेपछि
पहरो चड्ने वीरलाइ पाखे भन्दा लाग्ने लाज
म को हूँ?
म नाङ्ग्ला काने गजानन्द नि होईन,
त्यो गजभार बोक्ने बुचाकाने,
मुसानन्द नि होईन ।
म को हूँ?
अतिरिक्त प्रलयनेत्र भएको त्रिनेत्र निहोईन,
ऊनैको कण्ठमा बुढियाको पटुकीसरि बेरिएको
बिषधारि नि होईन ।
पक्कै अब जन्म भुमि फिर्छु आमा
अत्याचारी क्रूर संग भिर्छु आमा ।
जस्ले गर्दा पल-पल रोयौ तिमी
आँशुको ति ऋण सबै तिर्छु आमा ।
झुक्न दिन्न तिम्रो शिर चाहे यहाँ
गिर्नै परे पनि म त गिर्छु आमा ।
आमुल त्यो परिवर्तन गर्न अब
वाचा गरें आफ्नै राष्ट्र छिर्छु आमा ।
बिना मूल्य बिक्न थाले, कुनै भाऊ छैन मेरो ।
जो सुकै ले जे जे भन्छ, कुनै नाउं छैन मेरो ।।
मेरो बस्ती उजाड़ भयो, कहा बॉस बसूं अब ।
जन्मिएको थलो खोजू, उहा गाउं छैन मेरो ।।
आफन्तले दोबाटोमा साथ छोड़े पछि कठै ।
यहाँ एक्लो मन नदी तर्ने नाऊ छैन मेरो ।।
बेसहारा दुखी जुनी कसो गरी पार तरु ?
रहूँ कहा ? प्रभु । काही पनि ठाउं छैन मेरो ।।
धेरै नाता जोड्दाजोड्दा पुल भयो मेरो मन
फेरी नाता तोड्दातोड्दा भुल भयो मेरो मन
तोड्नु र तोडिनुको पिडा ठुलै हुदोरैछ
तोडिएको पिडालेनै शुल भयो मेरो मन
कहिले यता कहिले उता यात्रा गर्दागर्दा
बाटो भुलिएर चुलबुल भयो मेरो मन
सबैले यताउता फ्यालाफ्याल गर्दागर्दै
पात सबै चुडिएको फुल भयो मेरो मन
