मेरो सेतो पहिरनले मन तिम्रो दुख्यो हैन
अघि बढ्ने तिम्रा पाइला पर पुगि रुक्यो हैन
भ्रमको खेति गर्नेहरुको के को कमि छ र यहा
हाम्रो चोखो मायालाई दुनियाले थुक्यो हैन
पिडा भित्र छटपटीएको हेर्ने शक्ती म मा थिएन
त्यसैले त टाढा गए नि म तिम्रो बाटो फुक्यो हैन
कोमल त्यो हृदयमा ज्वालामुखी बिस्फोट हुदा
सपना ति चकनाचुर भएर नै फुट्यो हैन
आफ्नो भनी छुराहान्ने थुप्रै भेटियो ।
मैहु भन्ने पनि आज रुको देखियो ।।
हाँसी हाँसी मुटु गास्न खुबै सिपालु ।
चुलेसिको धारमा परी आँफै रेटियो ।।
सबै सामु जान्ने भन्दै धाक दिनेको ।
लौन साथी उस्कै यहाँ नाम मेटियो ।।
जिन्दगीमा यास्तामान्छे थुप्रै भेटिदा ।
मैले जे जे देखे आज त्यही लेखियो ।।
पहिले जंगलका बाघहरु
केहि खान नपाई
धुरु धुरु रुन्थे ।
ज्यादै ज्यादती गर्थे
जनताहरुले माया लागेर
पुजा गरेर सत्ता सुम्पिदिए
अहिले तिनै बाघहरु
देशकै महाबाघ बन्दै
सिंगो देशकै जनतालाई
चिथोर्न र कोपर्न लाग्दैछन
के गरुन विचरा ! सोझा जनताहरु
अब
आफै ज्यान जोगाउन
जंगल पस्नु पर्ने भैसकेको छ ।
तर समय मौन छ ।
भो कति गर्नु, गालिको बर्षा
कोर्दै छन् याहाँ, फुटको धर्षा!!
डलरको खेति, बढेको बढ्यै
युरोको मात, चढेको चढ्यै!!
लाग्यो रे अहो, भारुको झट्टि
खोलेनन् यीन्ले, आखाँको पट्टि!!
नेता मानेको, दास रहेछन्
आदेश सिरोपर, गर्ने भएछन्!!
जनताले ठाने, आफ्नै भनि
किनेछ अर्कैले, ए-एक गनि!!
आँधीसरी मायाँ उन्लाई दिएँ के बिराएँ ?
सुटुक्कै पो मन चोरी लिएँ के बिराएँ ??
छेडिदिँदा मुटु हेराईको त्यो वाणले,
रन्थनिँदै अलिअलि पिएँ के बिराएँ ??
थोत्रिएर यो जिन्दगी मक्किएको बेला,
फाट्ला भनी जतनैले जिएँ के बिराएँ ??
सिसासरि छातीभित्र चर्की पैरो जाँदा,
भक्कानिँदै पहाडझैँ खिएँ के बिराएँ ??
खाली थियो मुटु जिन्दगी त बिरसिलो,
खाली पानामा उन्कै तस्वीर् सिएँ के बिराएँ ??
कहाँ दुख्छ अदृश्य घाउ तिम्रो साथ छुटे पछी !
कहाँ लुक्छ पिडा एक्लो पनले रात चुटे पछी !!
दिप सरी जल्छ्न बेदना समिप छैन यहाँ खै !
कहाँ फुक्छ आस्था खडेरीको मात जुटे पछी !!
हावा सरी चल्छन निरासा मेरो भन्ने यहाँ खै !
कहाँ सुक्छ आशा वियोगमा घात फुटे पछी !!
काँडा सरी फल्छन बिपना सुनी दिने यहाँ खै !
कहाँ झुक्छ चाहना सम्झनामा जात लुटे पछी !!
तृष्णा सरी गल्छन सपना मेटी दिने यहाँ खै !
कहाँ चुक्छ भावना अनायासै हात टुटे पछी !!
केहि छैन मिठो तिम्रो साथ बिना !
सबै हुन्छ तितो तिम्रो मात बिना !!
फुल जस्तै रुप आहा केश राम्रो !
छन् चित्र मनमा तिम्रो याद बिना !!
चाँप फुल्ने तन आहा गोरी मोरी !
मन छुन्छ तनले तिम्रो रात बिना !!
जुन खुल्ने मन आहा राम्री प्यारी !
आँत जल्छ मेरो तिम्रो घात बिना !!
धर्ति खुल्छ जस्तै आहा हाँस्दा उनि !
दिप जल्छ नयनको तिम्रो जात बिना !!
तीन महिना थपेर संविधान बन्ला ?
दिनदिनै बन्द गरेर संविधान बन्ला ?
सड्कमा गूड्ने गाडीहरु फोरेर यहाँ
जनताले सडक भरेर संविधान बन्ला ?
जनता झुधाएर टाउको फोराफोर गरी
रगतको छिर्का छरेर संविधान बन्ला ?
म्याद थप्यो अनी बैठक बहिस्कार गर्यो
होटेल रेस्तुरांन्ट्मा चरेर संविधान बन्ला ?
लाश हुँ म रिस गर्दै कुटे पनि के भयो त
जिन्दगी त सिसैसिसा फुटे पनि के भयो
बाँच्ने रहर छदै थियो पिरतीले मार हान्यो
माया गर्छु भन्नेहरु छुटे पनि के भयो त
घृणालाई हाँसी हाँसी प्रेम गर्छु भने जब
छियाछिया मुटु मेरो टुटे पनि के भयो त
रोई रोई थाकेका छन् बादलसरि आँखाहरु
साथी मेरो अश्रुधारा, लुटे पनि के भयो त
बिश्वासको झिनो डोरी टुटेपछि हामी बीचको
चोइटिएको मुटु जोडी खुटे पनि के भयो त
'तिमी मेरा राजा' भन्थ्यौ, अर्कै राजा छानी गयौ,
उसकै हात समातेर, म बिरानो ठानी गयौ ।
कति राम्रो थियो जीवन, कति रमाइलो थियो !
राम्रा अनि रमाइला, लिई कुराकानी गयौ ।
कुन्नि किन सक्तिनँ म, आफ्नै आँसु लुकाउन !
यी आँखाका आँसुलाई, बर्षातको भेल ठानी गयौ ।
सन्च मानेँ यो गलामा, पासो लगाउँदा पनि,
जाने वेला हाँसीहाँसी, त्यही पासो तानी गयौ ।
त्यही मुहार हेरीहेरी, मनको पियास मेटाउँथे,
आँखै देख्न छाडेँ म त, यी आँखाकी नानी गयौ ।
