आइन् वर्षा हररर चढी वायुपङ्खी विमान,
पाङ्ग्रा घर्षी शिखर गरजी थर्कियो आसमान ।
झिल्के झिल्का, अचल मुख भो त्रासले नील गाढा,
चूली नाघिन् प्रकृति कलिलिन्, देखिंदै दूर टाढा ।
बाफैको हो रथ त हलुका, शानले त्यो विशाल
पत्रे बुट्टा रजत–तहमा पर्छ कल्सिन्छ छाल ।
मुस्किन् विद्युत् वरुणदुहिता साँवली कोमलाभा
गोरा डाँडा विचरन चुली उल्किई, देखिंदामा ।
फर्फर पार्छिन् चदर हलुका, लत्रिंदो, मेघ ह्वैन,
लाखौं मोती—लुङ नपहिरी चित्त बुझ्ने हुँदैन ।
पोल्टो झोली रतन—निधिका स्नेहले मुस्कुराइन्,
यौटा मोती—लुङ चुँडिन गै शैलमा झर्झराइन् ।
नाच्दी, कुद्दी, हरष उछली, यानमै आजलाई
आएकी ती तुहिन–कलिली पार्वती भेट्नलाई,
गाँऊ भन्छिन् जगत् छहरी स्वर्गको दिव्य तान,
ठाडा बन्छन् श्रवण कविका शीतलो सुन्न गान ।
आशङ्काले भुरभुर गुँडै सम्झिंदा पङ्ख नाना
जाओ बच्चाहरु नतरसून् गर्जिदा स्वर्ग–छाना,
लर्बर् गर्दा कुशल कमिला ! लौ गरे हे हतार,
तेसै ओर्ली चिर चकँरिंदो चील ! होला अबेर ।
तस्वीरै झैं अलि छिन उडी वायुले पक्ष फेर्दा,
सन्नाटामा तरुवरहरु ! उक्लिंदो खात हेर्दा,
पर्खी बस्थ्यो पवन पहिलो सुन्न फर्मान दूर
तिम्रा राजा सलिलनिधिका ! लौ सुने यो नुहेर !
नेपाली लेखहरु - पृष्ठ ९७
विधाहरू
सातै रंग इन्द्रेणीको मुहारमा खुल्यो तिम्रो
मायाको बिऊ रोपेको थे मुस्कानमा फुल्यो तिम्रो
फ़र्फ़राउछ् नयन यो घरि घरि प्रभातमा
दर्शन प्रिय यो मनमा एक फेर डुल्यो तिम्रो
खनीजोती मायाको खेत यी आँशुले भिजाएथे
मुटुभरि मोति जस्तो सम्झना पो झुल्यो तिम्रो
भन्दिन म तिमी मात्र जिन्दगीमा भेटे मैले
किन कुन्नी सबै भन्दा माया धेरै चुल्यो तिम्रो
कहाँ थियो तातो हरे,चिसै थियो दिलको कुवा
पिरतीको मीठो चिनी यो मनमा घुल्यो तिम्रो
निश्पस्ट अँध्यारो कालो रात
उनि म अनि हाम्रो मायालु साथ
नदेखेको धेरै भो ,नभेटेको धेरै भो
खै कहाँ छिन उनि म खोजिरहेछु
उनि हररात मेरै साथमा हुन्थिन पहिले
उनि संगै मात्रै मनका तिता मिठा कुरा हुन्थे
लाग्थ्यो यस्तो जब हाम्रो कुरा हुन्थ्यो
उनि लजाई केहि भन्न खोजे जस्तो
तर आजभोली खै कहाँ गइन उनि मलाई छोडेर
हाम्रो यो धेरै पुरानो मित्रता चटक्क तोडेर
कतै मैले उनको मनपो दुखाए कि
भावनामा अनायासै एक मिठो नाता जोडेर
फूललाई रुवाएर
प्रेमको बिसौनीमा
सुखको पसर
बाँडिन्छ रे अचेल!
आफैँ हराएर निराश भएको दिन!
आफैँलाई निचोरेर
रगतका थोपा थोपा
र
काटेर मासुका चोक्टा चोक्टा
खाएर अघाईन्छ रे!
झोक्का झोक्का रहरका बतासले
भुवा झैँ
मन उडाएर बतासै थाकेको दिन!
हिजोआज शहर भरि भेटिन्छन्
मुस्कानहरु थरिथरि भेटिन्छन्
साझ परेपछि भट्टिहरुमा हेर्नु
ठुला न साना सरोबरी भेटिन्छन्
प्रेम गर्न पनि नपाईने भो अब या
पार्क तिर गयो प्रहरी भेटिन्छन्
भन्नेहरुले त धेरै भनेका छन्
स्वर्ग कस्तो रैछ का नमरी भेटिन्छन्
कसले बनायो मन्दिर साथी
मस्जिद बनायो कसले
मानवताको दुश्मन हुन् ति
यसको जग बसायो जसले
जात पातको झन्झट ल्याई
देशलाई न टुक्र्याउँ
काँधमा काँध मिलाई हामी
नेपालको मान बढ़ाउँ
पहाड पनि तिम्रो नै हो
मधेश पनि हो मेरो
सबै मिलाई बन्छ सिंगो
नेपालको सेरो फेरो
डाँकाहरु नेपाल पसेछन्
संग संगै लुट्न न जाउ
एक बनि बस्नु छ हामि
दुष्टलाई बाहिर भगाउ
उँच निचको फरक देखाऊदै
कसले द्वेष बढायो
नेपाली ले नेपालीलाई नै
कुट्न काट्न सिखायो
हिलै हिलो बीच पनि कमल फूल्ने गर्छ
काँडै बीच गुलाफ रही सुगन्ध छर्ने गर्छ
कोइलीको सुरिलो स्वर कहिँ बिछोडको दर्द हो कि
भँवरा त निर्मोही हो सँधै फूल बदल्ने गर्छ
रविको प्रचण्ड तापले डढेछ कहिँ आफै पनि
प्रितम कहिँ दियो भए पुतली जल्ने गर्छ
झरनाको बेग पनि कहिँ पहाड रो को हो कि
बोझ भए कहिँ अति पहिरो पर्ने गर्छ
बिउँझ्यो सुर्य उषालाइ लिएर
दिन बितायो किरण संगै डुलेर
ढल्यो सुर्य फेरि सन्ध्या पाई
प्रेममा कलंक गयो लगाई
माया चन्द्रले चाँदनीको पायो
वासनामा लिप्त भइ दाग लगायो
बादल आवारा भनि आरोप लागेछ
इज्जत गुमाई रोइ रोइ बर्षेछ
प्रेम गरि मौसमले बसन्त ल्याए
मुटु चुडे पछि शिशिर छाए
आक्रोस बढी फेरि हुरी चलेछ
बिजुली बनि डाँको छोडी कडकेछ
सातै जूनी तिमी मेरो हुनै पर्छ भन्दिन म,
मैले रुँदा तिमी पनी रुनै पर्छ भन्दिन म।।
जल्न सक्छ जीन्दगी नै पारीलो त्यो घाम सँगै,
सधै भरी शितल दिने जूनै पर्छ भन्दिन म।।
कर्म गरे धर्म हुन्छ सोधी हेर आफैलाई,
लज्जीत भै मेरै पाऊ छुनै पर्छ भन्दिन म।।
दुई दिने चोला न हो हाँसी खुशी बाँच्नु पर्छ,
आँसुले नै मुहार त्यो धुनै पर्छ भन्दिन म।।
भित्र भित्रै धोका दिने वफादारलाई देखेको छु
बगलीमा छुरा बोक्ने सदाचारलाई देखेको छु
सिर्जनालाई चोरी गर्दै राखेकाछन् नाम आफ्नै
यस्ता जाली छद्मभेषी गज़लकारलाई देखेको छु
फुर्तिला र रवाफिला सम्पन्न झैं लाग्छन सधैँ
हृदयका हरिकङ्गाल नाङ्गेझारलाई देखेको छु
कुविचारले हिंडेका छन् लाज शरम बिर्सिएर
कूलमै आगो लगाउने कुलङ्घारलाई देखेको छु
