बीपी कोइरालाको पहिलो काठमाडौँ आगमन र उहाँसँग जोडिएका केही रमाइला प्रसंग मेरो स्मृतिपटमा ताजै छन् । कृष्णप्रसाद भट्टराईलाई साथ लिएर बीपी काठमाडौँ आउँदा उहाँहरूलाई भूमिगत राखेर सुरक्षाको बन्दोबस्त मिलाउने काम तत्कालीन नेपाली कांग्रेसका 'कोरग्रुप'का सदस्यका अतिरिक्त संगठन विस्तारमा लागेका हामीहरू जस्ताकै थियो ।
विसं २००४ को दसैँ-तिहारतिर हुनुपर्छ, बीपी बनेपा हुँदै काठमाडौँ प्रवेश गर्नुभयो । उहाँहरूको उद्देश्य संगठन विस्तारका साथसाथै केही व्यक्तिहरूलाई भेटेर पूर्णकालीन कार्यकर्ता बनाउने र पार्टी सञ्चालनका निम्ति चन्दा संकलन गर्ने पनि रहेछ । उहाँ काठमाडौँ छिरेपछि हामीले कहिले डिल्लीबजार त कहिले मैतीदेवी, कहिले असन त कहिले इन्द्रचोकका भित्री घरहरूमा बस्ने प्रबन्ध मिलायौँ । कहिलेकाहीँ त मुख्य सडकसँगै जोडिएका घरहरूमा पनि राख्यौँ, ताकि कसैलाई शंका नहोस् । त्यसै क्रममा उहाँ केही समय पूर्णबहादुर एमएको घरमा पनि बस्नुभयो ।
कतिपय अवस्थामा बीपीलाई हामीले वहालबाला कर्मचारीकै घरमा पनि लगेर राख्यौँ । त्रिरत्न साहूका अतिरिक्त डिल्लीबजारका सूर्यबहादुर बस्नेतको घर बीपी कोइरालाका लागि उपयुक्त स्थल हो भन्ने हाम्रो बुझाइ थियो । तर दुर्भाग्य, त्रिरत्न साहूको घरबाटै बीपी पक्राउ पर्नुभयो । उनी जवाहरातका व्यापारी थिए । बीपीसँग उनको कलकत्तामै छँदा चिनजान भएको रहेछ । उनले दुःखका बेला कहिलेकाहीँ सहयोग गरेका पनि रहेछन् । पछिसम्म पनि बीपी उनको कुरा गररिहनुहुन्थ्यो ।
संस्मरणहरु - पृष्ठ २
लेखकहरू
वि.सं. २०६७ कात्तिक ४ गते झमक घिमिरेको घर पुग्दा बिहानको साढे दस बजेको थियो । धनकुटा ३ कचिडेस्थित उनको घर मलाई आज अरू दिनभन्दा शान्त स्निग्ध र सफा लागिरहेको थियो । म यो चौथो पटक झमकको घर जाँदैछु । आज म उनको घर पुगिने सल्लेरीको वनको बाटो नगएर उनकै घरभन्दा झन्नै एक किलोमिटर माथिको गाडी स्ट्यान्डमा हिले वसन्तपुर जाने माइक्रो बसबाट ओरालो झरेर गएको थिएँ । कटेरा मास्तिरको बाटो देखिनै सफा पारेर बढारिएको थियो । ढुङ्गा छापेको आँगनको एक छेऊमा चकटी ओछ्याएर झमक र उनकी कान्छीबहिनी अनामिका बसिरहेका थिए ।
मैले उनलाई देख्ने वित्तिकै "नमस्कार" भनेँ । उनले मलाई आदरपूर्वक हेरेर अलिकति मुस्कुराइन् । तत्कालै कान्छीबहिनी उठेर उनको कोठामा गइन् र एउटा कापी, डटपेन र झमकको चस्मा ल्याइदिइन् । तबसम्म मैले "धनकुटामा धेरै जाडो भइसकेको छ कि क्या हो ? घाम तापेर वस्नु भएको रहेछ ? " भनेर प्रश्न गरिसकेको थिएँ । उनले खुट्टाले चस्मा लगाइन्, खुट्टाले नै डटपेन च्यापिन् र खुट्टैले कापीका पाना पल्टाएर "नमस्कार" लेखिन् र फेरि "धनकुटामा जाडो हुन थालिसकेको छ । बिहान बेलुका निकै जाडो हुन्छ ।" लेखिन् ।
मलाई अनामिकाले झमक भएकै ठाउँ आँगनमा कुर्सी ल्याइदिइन् र मैले उनको चर्चित कृति "जीवन काँडा कि फूल" को कुरा उठाएँ । "तपाईंको त्यो चर्चित कृति दुईपटक पढिसकेँ, त्यो कृतिमा मैले ग्रहण गर्ने कुरालाई साधा धर्कोले रेखाङ्कन गरेको छु । तपाईंका लेखाइसँग असहमत भएका अनुच्छेद, वाक्य वा शब्दलाई प्रश्नवाचक चिन्ह दिएर रेखाङ्कन गरेको छु भनेर सुनाएँ र मैले रेखाङ्कन गरेका ठाउँ देखाएँ ।
